Door ons vreugdevolle getuigenis, toegewijde gebeden en enthousiast gezang verkondigen we dat Jezus Christus werkelijk, waarachtig en wezenlijk onder ons aanwezig is.
Father Roger Landry; Blogs; 26 oktober 2022
Op 11 oktober vierde de Kerk de 60e verjaardag van de opening van het Tweede Vaticaans Concilie.
Het Tweede Vaticaans Concilie werd bijeengeroepen, aldus paus Johannes XXIII tijdens zijn openingswoorden, om de heilige bewaarde schat van het christelijk geloof beter te bewaken en te onderwijzen als antwoord op het “grote probleem” waarmee de wereld voortdurend wordt geconfronteerd: Jezus Christus erkennen als het “centrum van de geschiedenis en van het leven” en ervoor kiezen in hem te geloven, hem te volgen en bij hem te zijn.
De vaders van Vaticanum II hebben die missie geconcretiseerd in de leer van het Concilie over de heilige Eucharistie. Zij verklaarden herhaaldelijk dat Jezus in de Eucharistie de bron en het hoogtepunt, de wortel en het centrum is van het leven van de christenen en van de Kerk. Omdat de Eucharistie Jezus Christus is, wordt de keuze om in Hem te geloven en Hem te volgen concreet in een eucharistisch leven.
Om die reden had ik ter gelegenheid van de 60e verjaardag van het Concilie het voorrecht om middenin Manhattan een mis op te dragen met deelnemers aan de Conferentie over Principieel Ondernemerschap van het Napa Instituut en honderden gelovigen uit New York, en om vervolgens met Jezus de straat op te gaan voor een buitengewone eucharistische processie door de middagspits naar de St.Patrick’s Kathedraal.
Ik kreeg die eer omdat ik een van de nationale eucharistische predikers ben die door de Amerikaanse bisschoppen zijn aangesteld voor de driejarige eucharistische wederopleving van de Kerk in de Verenigde Staten, met de opdracht om meer eucharistische kennis, geloof, verwondering, liefde, leven en zending te stimuleren.
Er zijn verschillende belangrijke onderdelen van dit doen herleven. Een daarvan is alle katholieken te helpen de Mis beter te begrijpen en te beleven. Een ander is groter eucharistisch discipelschap, op een bijzondere manier getoond door tijd door te brengen met Jezus in eucharistisch gebed en aanbidding. Een derde is eucharistische naastenliefde, als we Jezus imiteren door ons lichaam en bloed, onze tijd, geld en talenten te geven uit liefde voor hen die Jezus liefheeft. En een vierde is een vuriger eucharistisch apostolaat, waarin we ons eucharistisch geloof aanstekelijk delen met anderen.
Eucharistische processies zijn een belangrijk onderdeel van dat eucharistisch apostolaat, omdat we daardoor vrijmoedig en ondubbelzinnig getuigenis afleggen dat we weten, dat wat we in de monstrans dragen geen stuk brood is, maar het Levende Brood dat uit de hemel is neergedaald en dat ons zijn lichaam en bloed heeft gegeven voor het leven van de wereld (Johannes 6,51).
In eucharistische processies nemen wij Jezus Christus mee naar de wereld die hij heeft verlost. Door ons vreugdevolle getuigenis, toegewijde gebeden en enthousiast gezang verkondigen wij dat Hij werkelijk, echt en wezenlijk onder ons is. En we nodigen anderen uit om samen met ons Hem te volgen die de Weg is.
De wereld van vandaag heeft Jezus Christus even hard nodig als altijd en als katholieken kunnen wij de schat van onze Eucharistische Heer niet beschaamd of zelfzuchtig binnen onze kerken en tabernakels houden. De liefde van Christus, en de liefde voor anderen, dwingt ons hem naar buiten te brengen en te delen.
En dat is wat anderen en ik deden op 11 oktober. We namen Jezus mee naar wat paus Johannes Paulus II de “hoofdstad van de wereld” noemde. We vergezelden hem, net zoals de apostelen, de discipelen en grote menigten hem ooit vergezelden toen hij rondtrok om te prediken, te onderwijzen, te genezen, te vergeven, te voeden en te redden.
We begonnen de processie met ongeveer 500 mensen die in de Sacred Heart of Jesus Parish opeengepakt zaten voor de mis en nog eens 100 die buiten op ons stonden te wachten. Toen we een uur later bij St. Patrick’s aankwamen, was de processie aangezwollen tot ongeveer 1000 mensen.
Bijgestaan door verschillende leden van de NYPD (New York Police Department) op motoren die het verkeer op de verschillende kruispunten tegenhielden, gingen we oostwaarts op 51st Street, sloegen rechtsaf op 9th Avenue, en liepen dan biddend door het centrum van 50th Street naar St. Patrick’s. Onderweg passeerden we Broadway-theaters, Radio City Music Hall, Rockefeller Center en tienduizenden mensen in de New Yorkse spits die op de stoepen en kruispunten bleven staan om te zien wat er gebeurde.
Gedurende een groot deel van de processie had ik een ongelooflijk uitzicht, omdat ik de monstrans met de eucharistie een paar centimeter voor mijn gezicht droeg. De geconsacreerde Hostie was iets kleiner dan de centrale glazen raampjes van de monstrans, en zo kon ik langs de randen van de Hostie “door de Eucharistie heen” kijken naar degenen die voor mij uitliepen, en naar de menigte.
Ik zag degenen die in devotie op hun knieën vielen, degenen die tissues of zakdoekjes pakten om hun ogen af te vegen, de velen die hun mobieltjes tevoorschijn haalden om op te nemen wat ze niet wilden vergeten, en de moeders die naar de monstrans wezen en hun kinderen uitlegden Wie er voorbij kwam. Ik zag ook de velen die gewoon doorgingen met hun dagelijkse bezigheden, evenals degenen die vreedzaam maar ongeduldig wachtten tot de lange en langzaam bewegende, zingende stoet voorbij was, zodat ze konden oversteken.
Ik zag, kortom, het moderne equivalent van de oude menigte die Christus placht te ontmoeten toen hij de oude wegen van Jeruzalem, Jericho, Galilea en Judea doorkruiste. In die dicht opeengepakte menigten in het Midden-Oosten zouden sommigen met geloof naar Jezus uitreiken, zoals de vrouw die al 12 jaar een bloeding had, of Zacheüs die in een boom klom om hem te zien, of de blinde man die vanaf de kant van de weg riep: “Jezus, Zoon van David, heb medelijden met mij!”.
Terwijl we voorttrokken, passeerde de Goede Herder in de monstrans, naast de gelovigen, vele van zijn verloren schapen. De Meester passeerde hen die nieuwsgierig, vragend en zoekend waren. De Goddelijke Geneesheer passeerde velen die ziek waren naar lichaam, geest of ziel. Degene die zo arm was dat hij geen plaats had om zijn hoofd neer te leggen, passeerde de armen en daklozen die zijn, en onze, barmhartigheid nodig hebben. Het Licht der Wereld passeerde sommigen die hem of ons niet wilden zien.
De eucharistische Jezus kwam ze allemaal tegen. En velen van hen besloten zich aan te sluiten bij de processie en, net als de menigte op Palmzondag die uitriep: “Gezegend is hij die komt in de naam des Heren”, hem te vergezellen naar “Amerika’s parochiekerk”.
Bij St. Patrick’s bedankte een zichtbaar ontroerde kardinaal Timothy Dolan ons, na een periode van stille aanbidding, in een korte fervorino (vert.: toespraak, speech) voor het eucharistisch geloof en de eucharistische liefde die ons inspireerden om Jezus op straat te brengen. Hij zei dat wat wij deden hem deed denken aan de gelovigen die Jezus vergezelden op de kruisweg, als ook aan de leerlingen op de weg naar Emmaüs, die met een brandend hart Jezus herkenden in het breken van het brood.
Nadat kardinaal Dolan Jezus in de monstrans had omhoog getild om ons te zegenen en de hostie in het tabernakel van de kapel van Onze Lieve Vrouwe werd geplaatst, begeleidde het prachtige orgel van St. Patrick’s ons allen bij het zingen van Holy God, We Praise Thy Name. Het was een passend liturgisch uitroepteken voor de soort lof en dank die we Jezus hadden getracht te geven voor de gave van zichzelf in de Eucharistie.
Het Tweede Vaticaans Concilie wilde het geloof van de Kerk vernieuwen en ons helpen dat geloof doeltreffender in de wereld uit te dragen. Wat we deden op de 60e verjaardag van het Concilie was een passend beeld van de pelgrimstocht van de Kerk door de tijd, die in feite een eucharistische processie is, voorbestemd om niet te eindigen in de schitterende St. Patrick’s, maar in het hemelse Jeruzalem.
Father Roger LandryFather Roger Landry Father Roger Landry, priester van het bisdom Fall River, Massachusetts, is door de Amerikaanse bisschoppen benoemd tot “National Eucharistic Preacher”.
Keywoorden: Discipelschap | Eucharistisch apostolaat | Eucharistische naastenliefde | Father Roger Landry | H.Eucharistie | Johannes 6 | Kardinaal Timothy Dolan | Manhatten | Napa instituut | NCR 60 jaar Vaticanum II | NCRegister | Processie | St.Patrick’s Kathedraal | Vaticanum II | Verwondering |
Als u meer wilt lezen of horen over/van bijvoorbeeld ‘Discipelschap‘ ? Klik dan hier, of gebruik een van de tags bovenaan dit artikel
221027 | [XLS000]
