De catechismus bereidt ons voor op de ontmoeting met Jezus

28-11-2021 – Kardinaal Sarah op de website van la Nuova Bussola Quotidiana 

(Red. dit is een oude publicatie waar we opnieuw aandacht aangeven, in reactie op de vele commentaren die nu in media rondgaan, in de aanloop naar de synode voor synodaliteit die in Rome in oktober zal plaatsvinden)  

Het is dringend noodzakelijk de catechismus weer op te nemen en te onderwijzen, want het geloof wordt vandaag de dag maar al te vaak gereduceerd tot een persoonlijk gevoel.

Zeggen “ik geloof” betekent openstaan, onder invloed van de genade, voor de objectieve inhoud die God openbaart en waaraan wij onze instemming geven. Tegenwoordig wordt onderwijzen gezien als het tegendeel van ervaring, maar het is onmogelijk God te ervaren buiten de onderwezen catechismus.

In veel van mijn bijdragen en in mijn boeken heb ik herhaaldelijk gezegd dat de huidige crisis die de Kerk en de wereld treft, radicaal een geestelijke crisis is, dat wil zeggen een geloofscrisis. De moderne wereld heeft Christus verloochend.

We beleven het mysterie van verraad, het mysterie van Judas. Bovenal hebben wij katholieken God uit ons leven verwijderd. We hebben het gebed opgegeven, de katholieke leer wordt in twijfel getrokken. Het relativisme dat in de wereld heerst, is met kracht de Kerk binnengedrongen.

De viering van de zondag, de dag van de Eucharistie van de Heer, een moreel voorschrift dat ons verplicht God een uitwendige, zichtbare, openbare en regelmatige eredienst te bewijzen ter herinnering aan zijn universele welwillendheid jegens de mensheid (CC 2176-2177), wordt zeer verwaarloosd of op een theatrale en oppervlakkige manier gevierd.

Het antwoord op deze situatie is niet de zaken in eigen hand te nemen of te proberen de Kerk op eigen kracht te zuiveren. We hervormen de Kerk als we beginnen met onszelf te veranderen. Jezus is hongerig naar eenheid. En de eenheid van de Kerk heeft haar bron in het hart van Jezus Christus. We moeten dicht bij hem blijven, in hem.

Zoals ik reeds heb geschreven in “De dag is nu voorbij”, rust de eenheid van de Kerk op vier pijlers: het gebed, de katholieke leer, de liefde van Petrus en de onderlinge liefde. Zonder gebed, zonder vereniging met God, zal elke poging om de Kerk en het geloof te versterken vergeefs zijn. Maar nu de Nuova Bussola Quotidiana dit nieuwe initiatief van catechismuslessen introduceert, zou ik willen stilstaan bij de betekenis van de katholieke leer.

De bron van onze eenheid gaat ons vooraf en wordt ons aangeboden: het is de Openbaring die wij hebben ontvangen en die als volgt luidt: “De broeders waren ijverig in het luisteren naar de leer der apostelen en in de broederlijke vereniging, in het breken van het brood en in het gebed” ( Att. 2,42). Daaraan moeten wij trouw blijven en het christenvolk heeft recht op een duidelijke, vaste en zekere leer.

De eenheid van het geloof veronderstelt de eenheid van het leergezag in tijd en ruimte. Wanneer ons een nieuwe leer wordt gegeven, moet deze altijd worden geïnterpreteerd in samenhang met de vorige leer. 

Geloof is zowel een intieme, persoonlijke, innerlijke daad als een gehechtheid aan een objectieve inhoud die wij niet hebben gekozen. Door het geloof stellen wij persoonlijk een daad waarbij wij besluiten ons in volledige vrijheid geheel aan God toe te vertrouwen.

Ik geloof: door deze handeling opent het hart, het authentieke heiligdom van de persoon, zich onder invloed van de genade voor de objectieve inhoud die God openbaart en waarmee wij instemmen. Geloof bloeit in openbaar getuigenis, want ons geloof kan nooit zuiver privé blijven. Geloof kan alleen beleden worden in de Kerk, met de Kerk, die ons de integrale kennis overbrengt van het mysterie, van de inhoud die wij moeten kennen en geloven.

Helaas is het relativisme dat de wereld beheerst, diep doorgedrongen in de Kerk. Maar het geloof tot een zuiver persoonlijk gevoel maken, maakt het on-communiceerbaar, snijdt het af van de Kerk en maakt het bovenal inhoudsloos. Daarom moet er dringend op worden aangedrongen dat zowel aan volwassenen als aan kinderen catechismus onderricht wordt gegeven. Het onderwijs van de catechismus is meer dan een intellectuele kennis van de inhoud. Het bevordert een echte ontmoeting met Jezus, die ons deze waarheden heeft geopenbaard. Totdat we een fysieke ontmoeting met Jezus hebben, zijn we geen echte christenen.

Tegenwoordig zijn er mensen die zich verzetten tegen onderwijs en ervaring. Maar de ervaring van God kan alleen worden verkregen door onderwijs: “Hoe kunnen wij in Hem geloven… zonder prediker?” vraagt Paulus (Rom 10,14-15). Dit falen van de catechismus brengt veel christenen ertoe een soort vaagheid over het geloof te ondersteunen.

Sommigen kiezen ervoor één artikel van het Credo te geloven en een ander te verwerpen. Sommigen gaan zo ver dat zij opiniepeilingen houden over de gehechtheid van katholieken aan het christelijk geloof. Het geloof is geen koopmanskraam waar we de vruchten en groenten kiezen die we lekker vinden. Door het te ontvangen, ontvangen wij God in zijn geheel en compleet, zijn Woord, zijn Leer, zijn onderricht.

Laten we van onze catechismus houden. Als wij het niet alleen met de lippen ontvangen, maar ook met het hart, dan zullen wij door de formules van het geloof werkelijk in gemeenschap met God treden. Het is tijd om christenen weg te trekken van het heersende relativisme dat harten verdooft en liefde in slaap brengt.

Henri de Lubac voegde daaraan toe: “Als ketters ons vandaag niet meer verafschuwen, zoals onze voorouders dat vroeger deden, is het dan zeker dat dat komt omdat er meer naastenliefde in onze harten is? Of is het niet al te vaak zo, zonder dat wij het durven zeggen, dat de twistappel, dat wil zeggen de kern zelf van ons geloof, ons niet meer interesseert? Als gevolg daarvan schokt ketterij ons niet langer; althans, zij stoort ons niet langer als iets dat de ziel kan ontzielen…. Helaas is het niet altijd de naastenliefde die gegroeid is, of die verlicht is geworden; vaak is het het geloof, de smaak voor de dingen van de eeuwigheid, die verminderd is.”

Het wordt tijd dat het geloof de meest intieme en kostbare schat van de christenen wordt. Denk aan al de martelaren die ten tijde van de crisis van het Arianisme voor de zuiverheid van hun geloof zijn gestorven: hoeveel bisschoppen, priesters, monniken en eenvoudige gelovigen hebben niet martelingen en de dood moeten ondergaan, omdat zij beleden dat de Zoon niet alleen gelijk is aan de Vader, maar ook één in wezen met Hem is!

Wat op het spel staat is onze relatie met God, niet zomaar een theologische ruzie. Onze apathie ten aanzien van afwijkingen van de leer is een maatstaf voor de lauwheid die zich onder ons heeft meester gemaakt.

We moeten branden van liefde voor ons geloof. We mogen het niet bezoedelen of afzwakken met wereldse compromissen. We mogen het niet vervalsen of bederven. Het gaat om de redding van zielen: de onze en die van onze broeders.

+ Kardinaal Robert Sarah, Prefect Emeritus van de Congregatie voor de Goddelijke Aanbidding en de Discipline van de Sacramenten.

Bron: The Catechism prepares us to meet Jesus – Daily Compass (newdailycompass.com)

Naschrift Redactie 20/8/2023: 

“We moeten branden van liefde voor ons geloof. We mogen het niet bezoedelen of afzwakken met wereldse compromissen. We mogen het niet vervalsen of bederven. Het gaat om de redding van zielen: de onze en die van onze broeders”

In aanloop naar de ‘Synode voor Synodaliteit‘ (in oktober 2023) hoort men in commentaren veel zorgen over of men wel of niet daar de geopenbaarde doctrine gaat proberen te veranderen, om als kerk mee te gaan met de teken des tijds, de moderniteit. Wilt u meer lezen over deze synode klik hier.

211205 | [XLS000] | 230820 849 post views | 230827 1212 post views |