Podcast 225 Vergeving: Brug naar het Ongelooflijke Zalig Pasen!

Vrienden, op deze paaszondag vertelt Johannes ons het begin van de meest radicale bewering in het christelijk geloof, eigenlijk in heel de wereldgeschiedenis. Wat dan? Dat Jezus van Nazareth uit de dood is opgestaan, lichamelijk opgestaan, het is er niet meer. Opgestaan dus niet als beeldspraak, niet als een herinnering, opstaan in de zin van het verhaal gaat door, dat is allemaal onzin. Nee, als historisch feit, daar gaat het om. We moeten die woorden van Johannes ernstig nemen. Het is de reden dat hij zijn evangelie heeft geschreven Als Jezus niet verrezen was, dan had hij geen enkele reden om heel het evangelie te schrijven.

Maar wat zien we?
Maria Magdalena komt bij het graf en wat ziet ze? Het is leeg geen dood lichaam te zien. En ze denkt, logischerwijs: iemand heeft hem weggehaald wie doet nou zoiets? Dat is de eerste reactie van een nuchter iemand. En dat Johannes dit zo optekent getuigt ook van een nuchter realisme, geen mythisch verhaal dat groots opent met engelige zang of donderende stemmen, nee een aards tafereel van verwarring, van rouw, van langzaam ontwakend geloof ook. Die oude mythische verhalen zijn mooi, maar zijn uiteraard niet historisch. Ze zijn bedacht. Niks mis mee, zoals je zegt. Het mooie verhalen, met moraal. Maar goed, allemaal fantasie.

Johannes daarentegen schrijft als ooggetuige. De doeken zegt hij… Die liggen opgevouwen. Zo zag hij toen hij in het graf keek. Geen lichaam te zien, geen dood lichaam wel doeken, waarmee het lijk omwikkeld was, opgevouwen. Ja, kennelijk is het lichaam niet gestolen want welke dief, zou bij een haastige diefstal, die hebben altijd haast, die dieven, waarom zouden ze de moeite nemen om netjes die grafdoeken achter te laten en nog op te rollen ook?

Ook 2000 jaar geleden, wisten de mensen heus wel, dat doden niet zomaar opstaan. En daarom is het evangelie zo’n schok. Jezus opstanding is niet een terugkeer naar het oude leven zoals Lazarus, die alsnog moest sterven, maar de doorbraak naar een nieuwe schepping.

Geen symbolische verrijzenis maar een tastbare fysieke overwinning op de dood. Die eerste christenen, die getuigen, die apostelen… die hebben hun leven gegeven voor deze overtuiging. En dat doe je niet voor een verhaal wat je zelf verzonnen hebt. Als het niet echt gebeurd was… Ja, waarom zou je trouwens verzinnen? Je maakt je alleen maar belachelijk Iedereen weet dat doden niet opstaan. De enige reden dat ze het toch gedaan hebben… en het overal zijn gaan verkondigen… is omdat ze het zelf gezien hebben.

Wat hebben ze gezien? Een dode… Gestorven aan het kruis, gruwelijke marteling en die werd begraven. Wat hebben ze nog meer gezien? Diezelfde dode… Het ligt niet in het graf. Wat hebben ze nog meer gezien? Diezelfde dode, even later, die komt hen begroeten. “Vrede zij u” en eet een visje met hen mee. Onlogisch is het hele gebeuren niet. Het is de ultieme voortzetting van het christelijk verhaal dat al veel eerder ingezet was. Als er een God is die deze wereld heeft geschapen zo geordend en met pracht en praal, en als deze God mens werd in Jezus, dan is het niet vreemd dat hij de dood kan overwinnen Wat vreemd zou zijn is als de dood het laatste woord zou hebben gehad.

Stel je voor… het graf is niet leeg, Jezus ligt daar nog het dode lichaam. De steen is niet weggerold, de soldaten hebben gewoon hun werk gedaan en de zaak bewaakt. En vandaar dat die steen niet weggerold is. Het lichaam van Jezus ligt er nog, zoals gezegd nog steeds koud, nog steeds dood, nog steeds onderworpen aan het Rijk van de wormen als ik het zo mag uitdrukken. En alle verhalen over de opstanding…

Het is de ontmoeting… Ja die Maria had met Jezus. Het meelopen met de Emmaüsgangers, ja wie was dat dan? Hij die dat visje eet aan het meer, ja wat zijn dat dan voor verhalen? Droomrestanten van wanhopige vrienden, wat dan? Als Jezus niet werkelijk is opgestaan uit de dood, nou ja dan is dood, dood, gewoon het eindpunt klaar Een blinde muur zonder deur naar iets anders. En dan is het leven een… tijdverdrijf waar niets te vieren valt, want uiteindelijk loopt het altijd uit op de dood. Zonder de verrijzenis is het christendom niet een verhaal met een tragisch einde, maar een tragisch verhaal dat doet alsof het goed afloopt en dat is eigenlijk nog veel erger. En als dood, dood is en meer niet, dan zijn die beloften van Jezus… Ook geen pepernoot waard. Die belofte kan ik ook doen.

Ja, ik kan ze niet waarmaken natuurlijk, maar alles is dan inderdaad zinloos. Wie dan in het donker nog bidt, bidt slechts tegen een plafond. En wie bidt er nou tegen een plafond? Wie smeekt en dankt naar de hemel als hij denkt dat daar niemand is?

Nogmaals stel u voor dat het graf niet leeg was, maar het dode lichaam van Jezus lag daar nog. En de doeken zijn nog om zijn dode lichaam, doordrenkt van bloed. Stel u voor dat Jezus niet verrezen is, waar hebben we dan over? Een idee? Een herinnering? Een vage inspiratie? Is dat de moeite waard om het nog over te hebben? Ik geloof dat het een soort museum is, vol met prachtige gedachten zoals museum, ook musea, ook prachtige dingen, huisvesten, maar volstrekt levenloos.

En dan is Jezus niet de weg, niet de waarheid, niet het leven, maar slechts een idealist met wie het heel slecht is afgelopen. Dan is hij niet de redder van de wereld maar een tragische figuur. Ja, zoiets als Socrates, edel, inspirerend zeker, maar wel dood. En bidden tot een dode is zinloos. Sacramenten betekenen helemaal niks. Een dode kan ook geen zonde vergeven. Als Jezus niet verrezen is, dan is het kruis geen sleutel naar een hemelse wereld maar gewoon een martelwerktuig.
Maar dat is niet wat de apostelen geloofden. Ze stierven niet voor een mooi verhaaltje met een moraaltje, dat ze zelf verzonnen hebben. Ze lieten zich martelen, stenigen, kruisigen. Nee, niet voor een mooi verhaal, dat ze zelf verzonnen hebben, ik zeg het nogmaals, maar voor een levende heer die ze ontmoet hebben na de dood. En ze vonden dat heel de wereld het moest weten, want dit is goed nieuws voor iedereen, dat konden ze niet voor zichzelf houden.

Het is alsof je een medicijn tegen kanker hebt uitgevonden, je gebruikt het alleen voor jezelf, voor eigen gebruik en vertelt het verder tegen niemand. Die verrijzenis maakt ook alles anders. Er is vergeving mogelijk, wat er ook gebeurt. Dus er is hoop, reële hoop, hoe de toestand ook is. Het heeft betekenis, wat je doet met je leven. Het heeft consequenties voor de eeuwigheid, voor het leven na je aardse dood.

En voor ons betekent dat onze begraafplaatsen niet het eindstation zijn, maar wachtkamers. En als Jezus werkelijk leeft, en hoeveel hebben we daar niet van getuigd, dan is hoop de enige realistische houding tegenover het leven.

Een realistische houding ja, dan is het niet de cynicus die realistisch is, maar de christen, de katholiek. Onze hoop is dan niet gebaseerd op ons eigen optimisme, want ja… Je kunt optimistisch van aard zijn, maar dat zegt niks over de toekomst. Maar op een historisch feit als het graf leeg is, is de hemel open.

In een tijd van schuld en schaamte en cancelcultuur en psychologische druk komt de verrezen Jezus met een boodschap, die revolutionair blijft. Uw zonden zijn u vergeven. Gaat het daarom dan? Jazeker. Niet omdat we beter zijn gaan leven, niet omdat we onszelf vergeven hebben, maar omdat Jezus stierf en verrees en dus autoriteit heeft over leven en dood en dus ook over schuld en genade en wij dus waarde mogen hechten aan zijn belofte van vergeving.

Hij leeft en is dus aanwezig. In onze vreugde, hij is daar. In onze strijd, hij is daar. In onze gebeden onze stilte onze kerken, onze eenzaamheid, hij is daar, hij leeft! We hebben geen abstract geloofssysteem maar een levende Heer die met ons meeloopt op de weg naar Emmaus, ook vandaag.

Onze vieringen, onze kerken, nee, dat zijn geen uitvaartbijeenkomsten, maar feesten rondom een opgestane koning. De Heer is waarlijk verrezen. Evangelisatie is ook wat we doen. En dat is geen opinie verspreiden, maar getuigen van iets wat werkelijk gebeurd is. En dan is ons leven ook geen doolhof, maar een weg naar het vaderhuis. Wauw.

Zalig Pasen u allen. En ik zeg dat graag mede namens alle EWTN.LC medewerkers, LC, Low Countries, Lage landen, Nederland en Vlaanderen.

Zalig Pasen, De Heer is waarlijk verrezen. Halleluja. Nogmaals Zalig Pasen

+ Mgr Rob Mutsaerts

Oisterwijk 16/4/2025