Door Roberto de Mattei | maart 2023
In 2004 identificeerde toenmalig kardinaal Ratzinger in een dialoog met senaatsvoorzitter Marcello Pera de zelfhaat van het Westen als een cultureel kwaad van onze tijd (in Without Roots; Europe, Relativism, Christianity, Islam, Mondadori, Milaan 2004).
Een uitdrukking van deze haat tegen het Westen is “russofilie”, een intellectuele stroming die op 14 maart 2023 een internationale organisatie werd met de presentatie van de “Internationale Beweging van Russofielen” in Moskou. Verslaglegging maakt melding van de aanwezigheid van een Italiaanse, prinses Vicky (Vittoria) Alliata di Villafranca, bekend om haar grote belangstelling voor de islamitische wereld, onder de 120 vertegenwoordigers uit 46 landen. Een andere bekende figuur, aartsbisschop Carlo Maria Viganò, richtte een warme boodschap tot de deelnemers aan de conferentie, waarin hij onder meer verklaarde dat “de Russische Federatie ontegenzeggelijk het laatste bastion van de beschaving tegen de barbarij is”. De rol van de Russische Federatie “zal beslissend zijn” “in een ‘antiglobalistische’ alliantie die aan burgers de macht teruggeeft die hun is afgenomen, en aan naties de soevereiniteit die is uitgehold en afgestaan aan de Davos-lobby.”
Zoals elke dwaling vertrekt russofilie vanuit een waarheid: de decadentie van het Westen, dat zijn eigen geschiedenis en waarden de rug heeft toegekeerd. Het leergezag van de Katholieke Kerk heeft als verantwoordelijke dader voor dit verval een vijand aangewezen die “in de afgelopen eeuwen heeft getracht de intellectuele, morele en sociale desintegratie van de eenheid van het mysterieuze organisme van Christus te bewerken” (Pius XII, Toespraak van 12 oktober 1952 tot de mensen van Katholieke Actie).
Een katholiek kan niet anders dan dit revolutionaire proces bestrijden en met heel zijn hart verlangen naar het herstel van een christelijk Westen dat, samen met een tot de ware Kerk bekeerd Oosten, één enkele en universele beschaving zal vormen onder het Rijk van Christus. De fout ligt in de onjuiste veronderstelling dat het instrument van dit herstel een land kan zijn dat nog niet volledig uit het communisme tevoorschijn is gekomen en dat een sterk anti-westerse en anti-roomse politieke religie belijdt.
Het moreel en intellectueel corrupte Westen oefent nu het politieke en economische leiderschap uit in de wereld. “Russofielen” bestrijden niet de morele intellectuele corruptie van het Westen, maar zijn geopolitieke leiderschap. Zij willen niet dat het Westen zich zuivert van zijn fouten en terugkeert naar zijn wortels, maar dat het verdwijnt of radicaal wordt ingekrompen. Wat “russofielen” een “multipolaire” wereld noemen, is het verdwijnen van de heersende rol van het Westen, het einde van een “eurocentrische” beschaving. En omdat de natuur een vacuüm verafschuwt, weten en wensen zij dat het leiderschap van het Westen wordt vervangen door dat van een nieuwe internationale entiteit: het Euraziatische Rijk.
Achter elke geopolitieke realiteit schuilt een wereldbeschouwing, die in het geval van de russofielen “nationaal communisme” of “rood-bruin-isme” is. David Bernardini, in een beknopte studie gewijd aan het Nationaal-Bolsjewisme, A Small History of Red-Brownism in Europe (Shake, Milaan 2020), heeft de geschiedenis van deze ideologische stroming, teruggaand tot de Duitse Weimarrepubliek getraceerd, die haar eerste theoreticus had in Ernest Niekisch (1889-1967), een van de hoofdrolspelers van de Beierse Sovjetrevolutie in 1919.
Niekisch en de Nationale Bolsjewieken bewonderden de Sovjet-Unie van Lenin en Stalin en vierden de door de westerse beschaving onbezoedelde sovjetarbeider. Hun vijand was het internationale systeem van het Verdrag van Versailles, een uiting van de wil van het Westen om te domineren. De afwijzing van het Westen werd bij hen verbonden met de afwijzing van romeinse kenmerken, dat wil zeggen van Latijnse en westerse roomsheid. Europa, het roomse/romeinse, het katholicisme, Romeins recht, het Westen zijn voor Niekisch allemaal uitdrukkingen van één enkel universum, de vijand van Duitsland. Het bondgenootschap met bolsjewistisch Rusland werd noodzakelijk geacht om de Duitse cultuur te redden van de overheersing door de westerse beschaving.
In diezelfde jaren was de centrale stelling van de eurazianist Nikolai Trubeckoj (1890-1938), talenprofessor aan de Universiteit van Wenen, dat het Russische volk, net als de oosterse volkeren, leed “onder het onderdrukkende juk van het Romano-Germaanse”; een juk dat alleen vernietigd kon worden als Rusland zich aan het hoofd plaatste van een opstand over de hele planeet met als doel het proces van verwestering een halt toe te roepen. Het moest, met andere woorden, uit zijn boezem verdrijven wat Europa – “het absolute kwaad” – erin had neergelegd en een oproep lanceren om ten strijde te trekken tegen de westerse mogendheden “om al hun cultuur van de aardbodem weg te vagen” (N. Trubeckoj, Europe and Humanity, Einaudi, Turijn 1982, blz. 66-70).
Stalin leek het Nationaal Bolsjewisme te verpersoonlijken, vooral met de “Grote Patriottische Oorlog” van 1940-1945, maar destalinisatie en de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 hebben de kaarten opnieuw geschud. In 1993 werd de Russische Nationale Bolsjewistische Partij geboren, opgericht door Eduard Limonov (1943-2020) en Alexander Dugin, beiden zonen van KGB-functionarissen, met als doel het creëren van een uitgestrekt Russisch rijk van Vladivostok tot Gibraltar. Gezworen vijanden waren de Verenigde Staten (“de grote Satan”) en de globalisten van Europa verenigd in de NAVO in de Verenigde Naties. In 1998 gingen Dugin en Limonov uit elkaar. Dugin richtte de Euraziatische Partij op, die dichter bij Poetin kwam te staan, terwijl Limonov naar de oppositie verhuisde en in 2007 werd gearresteerd, maar vervolgens in 2014 de politieke strategie van Poetin in Oekraïne steunde.
Ter rechtvaardiging van de invasie van Oekraïne op 24 februari 2022 heeft Vladimir Poetin herhaaldelijk verwezen naar de ideologie van de “Russische wereld” (Russkiy Mir), die alle russofielen in de wereld bijeen wil brengen. Op 21 juli 2007 werd bij zijn decreet de Stichting Russkiy Mir opgericht, onder voorzitterschap van Vjatsjeslav Nikonov, kleinzoon en biograaf van die Vjačeslav Molotov, die samen met Joachin Ribbentrop de architect was van het nazi-Sovjetpact van 1939. De “Russische wereld” zou een gemeenschappelijk politiek centrum hebben, het Kremlin, een gemeenschappelijke taal, het Russisch, en een gemeenschappelijke kerk, het patriarchaat van Moskou, dat in “symfonie” zou samenwerken met president Poetin van de Russische Federatie. Dit is de “antiglobalistische” horizon van de russofielen.
In Italië wordt de rood-bruine filosofie gepromoot door Diego Fusaro, een neo-marxistische intellectueel die ook geliefd is bij sommige traditionalistische katholieken vanwege zijn steun aan Andrea Cionci en Alessandro Minutella, die de geldigheid van het pontificaat van paus Franciscus niet erkennen. “Roodbruin,” zei Fusaro, “is iedereen die tegenwoordig rechts en links verwerpt, in het besef dat het antagonisme van vandaag gebaseerd is op de verticale tegenstelling tussen dienaren en heren en niet op inhoudsloze horizontale tegenstellingen” (in Ticinolive, 20 maart 2017). Roodbruinen, nationaal-communisten, russofielen, op vele punten verdeeld, zijn verenigd in hun afwijzing van de Romeinse dimensie van de katholieke kerk en het christelijke Europa.
Verwarring heerst, en de woorden van kardinaal Ratzinger krijgen actualiteitswaarde: “Er is hier sprake van een zelfhaat van het Westen die vreemd is en die alleen als iets pathologisch kan worden beschouwd; het Westen probeert immers op een prijzenswaardige manier zich vol begrip open te stellen voor externe waarden, maar het houdt niet meer van zichzelf; van zijn geschiedenis ziet het nu alleen nog maar wat betreurenswaardig en destructief is, terwijl het niet meer in staat is waar te nemen wat groots en zuiver is. Europa heeft een nieuwe – zeker kritische en nederige – aanvaarding van zichzelf nodig als het werkelijk wil overleven.” (Zonder wortels, cit., pp.70-71)
Door New Catholic op 3/22/2023 03:35:00 PM
Dit artikel is vertaald en gepubliceerd met toestemming van de auteur Roberto de Mattei. Voor meer informatie over hem zie zijn uitgebreide persoonlijke website met een mooie biografie
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u de andere werken lezen in deze serie van ‘Roberto de Mattei‘? Klik dan hier
Wilt meer weten, lezen of horen over ‘Rusland‘? Klik dan hier
Keywoorden: | Aartsbisschop Carlo Maria Viganò | Bolsjewisme | Decadentie | Invasie van Rusland in Oekraïne | Kardinaal Joseph Ratzinger | KGB FSB | Marcello Pera | Paus Pius XII | Poetin | Roberto de Mattei | Rusland | Russofilie | Stalin | Zelfhaat | Zelfhaat van het Westen |
230401 | [XLS000] |
