Critici van het nieuwe document van paus Franciscus over de hervorming van de Curie zeggen dat sommige van de hervormingen een revolutie dreigen te veroorzaken in de opvatting van de Kerk over de hiërarchische bestuursmacht.
Edward Pentin; Vaticaan; 6 april 2022
VATICAANSTAD – De onlangs aangekondigde hervorming van de Romeinse Curie door paus Franciscus introduceert enkele ingrijpende veranderingen die gericht zijn op het helpen van de evangelisatiemissie van de Kerk, maar critici hebben gewaarschuwd dat sommige van de meest wezenlijke hervormingen blijk geven van een slecht begrip van theologie, kerkelijk recht en ecclesiologie die het gezag van de Kerk dreigen te ondermijnen.
Op 19 maart, de feestdag van de heilige Jozef en de negende verjaardag van paus Franciscus’ inauguratie als paus, publiceerde het Vaticaan Praedicate Evangelium (Predikt het Evangelie), zijn apostolische grondwet over de Romeinse Curie.
Het document, waaraan negen jaar is gewerkt, vormt een belangrijk onderdeel van het mandaat dat het college van kardinalen bij zijn verkiezing gaf aan Franciscus om de Kerk te hervormen en vervangt Pastor Bonus (De Goede Herder), de wetgeving van paus Johannes Paulus II over de hervorming van de curie die in 1988 is afgekondigd en later door Benedictus XVI en Franciscus is gewijzigd.
Veel van de druk om de Romeinse Curie te hervormen kwam voort uit recente financiële en bureaucratische schandalen, in het bijzonder het “Vatileaks”-schandaal uit 2012, waarbij vertrouwelijke Vaticaanse documenten die interne corruptie, jaloezie en onenigheid blootlegden, en de gevechten om meer financiële transparantie te implementeren, naar de pers werden gelekt.
Een van de vernieuwingen van Praedicate Evangelium, dat tot nu toe alleen in het Italiaans is gepubliceerd en op 5 juni, het hoogfeest van Pinksteren, in werking treedt, is dat de belangrijkste Vaticaanse departementen, die momenteel bekend staan als congregaties en pauselijke raden, “dicasteriën” zullen worden. Met uitzondering van de Dicasterie voor de Bisschoppen en de Dicasterie voor de Clerus, kunnen deze dicasteriën worden geleid door een gedoopte leken-katholiek met passende competenties.
Een andere belangrijke verandering, die al in een ontwerp van het document van 2019 is voorgesteld, is een grotere nadruk op evangelisatie. De prestigieuze Congregatie voor de Evangelisatie van de Volkeren, die dateert uit 1622, en de Pauselijke Raad voor de Bevordering van de Nieuwe Evangelisatie, opgericht door Benedictus XVI in 2010, zullen de Dicasterie voor Evangelisatie worden, rechtstreeks voorgezeten door de paus.
Dat nieuwe superdicasterium zal in de nieuwe curiale structuur ook hoger staan dan de Dicasterie (voorheen Congregatie) voor de Geloofsleer, maar onder het Staatssecretariaat dat het hoogste Vaticaanse departement blijft, een status die het kreeg van paus Paulus VI.
De paus verklaart in Praedicate Evangelium dat het doel van het document is om “de huidige uitoefening van de dienst van de Curie beter in overeenstemming te brengen met de weg van evangelisatie die de Kerk, vooral in deze tijd, doormaakt”.
Andere veranderingen in Praedicate Evangelium zijn onder meer het verheffen van het Bureau van Pauselijke Liefdadigheid, momenteel geleid door kardinaal Konrad Krajewski, tot het niveau van een dicasterie; het samenvoegen van de Pauselijke Raad voor Cultuur en de Congregatie voor Katholiek Onderwijs tot het Dicasterie voor Cultuur en Onderwijs; en het overdragen van de verantwoordelijkheid voor Opus Dei, de enige persoonlijke prelatuur van de Kerk, van de Congregatie voor de Bisschoppen naar de Congregatie voor de Clerus.
Paus Franciscus heeft ook de Pauselijke Commissie voor de Bescherming van Minderjarigen opgenomen in het Dicasterium voor de Geloofsleer; het Staatssecretariaat de omschrijving “pauselijk secretariaat” gegeven; en de personeelsafdeling van de Curie overgeheveld naar het Secretariaat voor de Economie.
De Administratie van het Patrimonium van de Apostolische Stoel (APSA), die de eigendommen en bezittingen van de Heilige Stoel beheert, zal alleen nog financiële transacties kunnen verrichten via het Instituut voor de Werken van de Religie, in de volksmond bekend als de Vaticaanse bank.
Een andere verandering is dat geestelijken en religieuzen maximaal twee ambtstermijnen van vijf jaar zullen mogen vervullen, waarna zij moeten terugkeren naar hun bisdommen of gemeenschappen van herkomst.
Kritiek
Maar deze ingrijpende veranderingen, en Praedicate Evangelium in zijn geheel, hebben kritiek uitgelokt.
Kardinaal Gerhard Müller, emeritus prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer (CDF), zei, dat hij vond dat er “geen noodzaak was om Pastor Bonus te vervangen door een geheel ander document,” aangezien de meeste financiële en persoonlijke schandalen die de hervorming van de Curie hebben bespoedigd meer betrekking hadden op “seculiere organen van Vaticaanstad dan de Congregaties van de Curie, die betrekking hebben op de dienst van de Paus aan de universele Kerk.”
Wat betreft het veranderen van de namen van de departementen in dicasteriën die door leken kunnen worden geleid, zei de Duitse kardinaal tegen het Register dat dit wat hem betreft neerkomt op het omvormen van de Curie “van een kerkelijke entiteit van de Heilige Roomse Kerk naar een werelds administratief apparaat”.
De dominicaan Pius Pietrzyk, adjunct-professor kerkelijk recht aan de Pauselijke Faculteit van de Onbevlekte Ontvangenis (Dominican House of Studies) in Washington, D.C., had ook zijn bedenkingen bij door leken geleide dicasteriën en noemde het standpunt van de jezuïet vader Gianfranco Ghirlanda, die de verandering mee in het leven riep, “idiosyncratisch en zeker niet universeel gedeeld”.
Vader Ghirlanda vertelde verslaggevers op 21 maart dat de autoriteit van degene die aan het hoofd staat van een dicasterie niet voortkomt uit zijn of haar rang, maar uit de plaatsvervangende “macht die hij of zij ontvangt van de Romeinse Paus”. De macht van het bestuur in de Kerk, voegde vader Ghirlanda eraan toe, komt “niet van het sacrament van de wijdingen, maar van de canonieke zending” en de “fundamentele gelijkheid onder alle gedoopten, zelfs in differentiatie en complementariteit, is de basis van de synodaliteit.”
Vader Pietrzyk zei dat de Kerk “al lang begrepen” heeft dat wijding “niet noodzakelijkerwijs het recht inhoudt om het bestuur uit te oefenen,” maar dat het moet worden uitgevoerd in samenwerking met de bisschop in zijn uitoefening van het bestuur. Nooit, zei hij, kunnen leken “het zelf uitoefenen, zelfs niet plaatsvervangend namens de paus”. Dus hoewel de leken met de leiding kunnen worden belast, benadrukte hij dat dicasteriën “alleen geleid mogen worden door hen die bisschoppelijk gezag hebben.”
Volhouden, dat zij dit kunnen doen op basis van een pauselijk mandaat zou “veel van de leer van het Tweede Vaticaans Concilie ondermijnen”, zei pater Pietrzyk, aangezien het de band vernietigt tussen bisschopswijding en de heilige ambten van de bisschop, om te onderwijzen, te heiligen en te besturen, en het maakt de paus “de bron van alle gezag”.
Desondanks is hij van mening dat het document niet zo ver gaat als vader Ghirlanda lijkt te denken, en dat bij het herformuleren van de statuten van de verschillende dicasteriën, de gebieden die een bisschop nodig heeft om als prefect te besturen, zullen moeten worden verduidelijkt.
Vader Gerald Murray, een canoniek jurist en priester van het aartsbisdom New York, sloot zich aan bij de bezorgdheid van vader Pietrzyk en zei dat hij van mening was dat het vervangen van de “congregaties” van de Curie door “dicasteriën” een “vergissing” was.
Hij legde aan het Register uit dat congregaties zo genoemd worden vanwege hun bisschoppelijke en collegiale karakter, bestaande uit kardinalen en bisschoppen die bijeenkomen (congregeren) om de paus te adviseren. Pastor Bonus, benadrukte hij, was duidelijk bij het formuleren dat de leden van een congregatie kardinalen en bisschoppen moeten zijn, en dit “drukt goed uit” wat de leer van Vaticanum II is, die in Christus Dominus (het decreet daarvan over het pastorale ambt van bisschoppen) leerde dat “alle bisschoppen in hiërarchische gemeenschap deel hebben aan de zorg voor de universele Kerk”.
In het kader van de nieuwe hervormingen die het mogelijk maken dat leken aan het hoofd van de congregaties komen te staan, meent hij dat “een belangrijke uitdrukking van de gemeenschappelijke zorg van de bisschoppen voor de universele Kerk, die zo goed tot uiting komt in het bisschoppelijk karakter en de leiding van de Romeinse congregaties, verloren gaat”.
Hij herinnerde eraan dat Canon 129 bepaalt dat het bestuur beperkt is tot “diegenen in gewijde orden”, omdat de Kerk een “goddelijke instelling” is, en zei dat Praedicate Evangelium deze beperking negeert.
“De verandering is een revolutie in de opvatting van de Kerk over de bestuursmacht,” zei hij.
Leiderschap door leken
Mgr. Charles Pope, deken en pastoor in het aartsbisdom Washington, zei dat het woord hiërarchie “letterlijk betekent: ‘Heerschappij door priesters’ – hierus (priester) + archon (heersen),” en voegde eraan toe dat Christus “apostelen (bisschoppen) riep en hen als gezag over de Kerk plaatste” die op hun beurt “priesters en diakenen aanstelden om hen in hun taak bij te staan.” Hij zei dat, hoewel leken effectief zouden kunnen dienen over dicasteriën die duidelijk verband houden met de wereldlijke orde, “het veel verontrustender lijkt als wordt voorgesteld dat zij gezaghebbende posities bekleden in dicasteriën die verband houden met kerkbestuur, liturgie en leer.”
Zo’n “omgekeerde piramide” of wat de paus in het document een “synodaal” bestuursmodel noemt, stond centraal in de synodale weg van de Duitse Kerk, die in belangrijke mate door leken wordt geleid. Het werd ook voorgesteld in het werkdocument van de Amazone Synode in 2019, een synode die sterk werd beïnvloed door de Duitse Kerk, maar het model werd niet op een zinvolle manier ingevoegd in de apostolische exhortatie van de paus over de bijeenkomst, Querida Amazonia (Geliefde Amazone) geheten.
Mgr. Pope wees op “een rampzalige staat van verdeeldheid, ketterij en naderend schisma” in de katholieke Kerk in Duitsland en zei dat als de Duitse synode “een model is voor iedereen om na te volgen, wij op hetzelfde afstevenen”. Gezag, zei hij, “is nodig om de lijn vast te houden tegen trendy, kortstondige dingen,” en ook al mag de gezaghebbende goedkeuring van bisschoppen en de paus langzamer gaan, “het heeft ons waarschijnlijk gered van vele onbezonnen en dwaze pogingen om met de tijd mee te buigen.”
Wat betreft de rangschikking van zijn voormalige dicasterie onder zowel het Staatssecretariaat als de Dicasterie voor Evangelisatie, zei kardinaal Müller dat het “moeilijk was om de centrale theologische gedachte te zien in de volgorde en opeenvolging van de ‘dicasteriën’.” Hij benadrukte dat de Curie in plaats daarvan moet worden opgebouwd als de dienst van de opvolger van Petrus aan de universele Kerk, gebaseerd op de “eenheid van de Kerk in de waarheid van het geopenbaarde geloof”.
Kardinaal Müller, die van mening is dat het een “ernstige fout” was van Paulus VI om het Staatssecretariaat boven het CDF te plaatsen, zei dat “op een bepaald moment de juiste volgorde moet worden hersteld”.
Verandering voor Opus Dei
In zijn commentaar op andere vernieuwingen zei vader Murray dat het onderbrengen van Opus Dei bij de nieuwe Dicasterie voor de Clerus “verrassend en verontrustend” was, omdat het onderbrengen bij de Dicasterie voor de Bisschoppen “canoniek, historisch, en theoretisch verantwoord” was. De prelaat van Opus Dei, mgr. Fernando Ocáriz, zei in een verklaring van 19 maart dat de verandering weliswaar van invloed is op de communicatie met de Heilige Stoel, maar “op geen enkele wijze de wezenlijke aard” van de persoonlijke prelatuur wijzigt.
Vader Murray betreurde ook dat Praedicate Evangelium het Latijn als officiële taal van de Kerk laat vallen, en zei dat hij het maximum van twee termijnen van vijf jaar voor religieuzen en geestelijken in de Romeinse Curie “volstrekt onwerkbaar” achtte.
“Geen enkel dicasterium, en zeker niet het corps diplomatique van de Heilige Stoel, kan met zo’n beperking functioneren,” zei hij. Hij merkte op dat de regel niet van toepassing is op leken die in de Romeinse Curie werken en vroeg zich af waarom er met twee maten wordt gemeten.
Pater Pietrzyk zei dat hij bezorgd was over de “schijnbaar overhaaste publicatie” van het document, en dat veranderingen in de tekst, zoals een typefout waarbij het document per ongeluk verwees naar de nu verdwenen term “buitengewone vorm van de Romeinse ritus“, willekeurig en zonder formele juridische procedures worden aangebracht. Dit is een “verontrustende tendens vanuit de Heilige Stoel om de subjectieve voorkeuren van de gezagsdragers te verkiezen boven objectieve wettelijke normen”, zei hij. Het Vaticaan zei dat het document was onderzocht door zowel het CDF als de Pauselijke Raad voor Wetsteksten.
Maar hij verwelkomde de versterking van het financiële toezicht in het document, eraan toevoegend dat het belangrijk was deze taak van de staatssecretaris af te halen en werkelijk onafhankelijk te maken. Naast bureaucratische hervormingen zou hij ook graag zien dat er een “ethische gedragscode voor financiële aangelegenheden wordt ingevoerd die de meer corrupte invloeden van de plaatselijke cultuur moet trachten tegen te gaan”.
Edward Pentin
Edward Pentin begon zijn verslaggeving over de Paus en het Vaticaan bij Vatican Radio voordat hij de correspondent voor Rome werd voor EWTN’s National Catholic Register. Hij heeft ook verslag gedaan over de Heilige Stoel en de Katholieke Kerk voor een aantal andere publicaties waaronder Newsweek, Newsmax, Zenit, The Catholic Herald, en The Holy Land Review, een Franciscaanse publicatie gespecialiseerd in de Kerk en het Midden Oosten. Edward is de auteur van The Next Pope: The Leading Cardinal Candidates (Sophia Institute Press, 2020) en The Rigging of a Vatican Synod? An Investigation into Alleged Manipulation at the Extraordinary Synod on the Family (Ignatius Press, 2015). Volg hem op Twitter op @edwardpentin.
Wilt u meer lezen in het van het dossier ‘Praedicate Evangelium‘? Klik dan hier of gebruik één van de andere ’tags’ bovenaan deze post.
Keywoorden: Amazone Synode 2019 | Apostolische grondwet | Basis van de synodaliteit | Bestuursmacht | Bisschoppelijk gezag | Bron van alle gezag | Canon 129 | Canoniek recht | Canonieke zending | Christus Dominus | Duitse katholieke kerk | Ecclesiologie | Edward Pentin | Evangelisatie | Gelijkheid onder alle gedoopten | Gezag van de kerk | Gianfranco Ghirlanda s.j. | H.Paus Johannes Paulus II | Heilige Roomse Kerk | Hervorming van de curie | Hiërarchie | Kardinaal Gerhard Müller | Mgr. Fernando Ocáriz | NCRegister | Opus Dei | Pastor Bonus | Paus Franciscus | Praedicate Evangelium | Querida Amazonia | Romeinse Curie | Staatssecretariaat | Theologie | Vaticaanse bank | “Vatileaks”-schandaal (2012) |
220407 | [XLS000] | 230713 809 | 240425 post views 1238 |
