EDITORIAL: Paus Franciscus herinnerde ons aan een onvervangbaar, fundamenteel element dat vaak over het hoofd wordt gezien – of zelfs bespot – bij onze uitvoering van de ‘grote opdracht’: de noodzaak van gebed en, in het bijzonder, eucharistische aanbidding.

De redactie; Editorial; 4 augustus 2023

De wereld heeft het evangelie keihard nodig. En de urgentie van deze noodzaak – onderstreept door de afnemende religiositeit en de toename van depressie, apathie en woede – bezielt een flink aantal koortsachtige debatten over hoe we de cultuur moeten evangeliseren. Welke methoden moeten we gebruiken? Welke toon moeten we aanslaan? En wat is het doel dat we nastreven?

Maar deze week herinnerde paus Franciscus ons in Portugal aan een onvervangbaar, fundamenteel element dat vaak over het hoofd wordt gezien – of zelfs belachelijk wordt gemaakt – in onze discussie over evangelisatie: de noodzaak van gebed en, in het bijzonder, eucharistische aanbidding.

De opmerkingen van de paus deden zich voor tijdens een preek voor Portugese geestelijken, religieuzen en pastoraal werkers als onderdeel van het bezoek van Franciscus aan de Wereldjongerendagen. De Heilige Vader moedigde de aanwezigen aan om teleurstellingen bij het dienstwerk te overwinnen en trouw Christus’ opdracht na te volgen om hun netten in de zee te laten zakken, en erkende dat hiervoor meer nodig is dan woorden – “er is veel gebed nodig”.

Afwijkend van zijn eerder voorbereide notities stelde de paus een vraag aan de aanwezigen: Hoe bid ik?

“Als een papegaai, ‘blah, blah, blah’, of een dutje doend voor het tabernakel omdat ik niet weet hoe ik met de Heer moet praten?” vroeg de paus retorisch.

How do I pray? Like a parrot? Blah, blah, blah, blah, blah, blah. Or napping in front of the Tabernacle? Because I don’t know how to talk to the Lord.
Do I pray? How do I pray? Only in adoration, only before the Lord, can we recover the taste and passion for evangelization.
And curiously, we have lost the prayer of adoration. We have lost it, and everyone: priests, bishops, consecrated women and men, lay people, have to recover it.
It is to be in silence before the Lord. Mother Teresa (of Calcutta), involved in so many matters of life, never gave up adoration. Even at times when her faith was shaky and she wondered if it was all true or not.
The moment of darkness, which Teresa of Jesus also went through.

De Heilige Vader vervolgde: “Alleen in aanbidding, alleen voor de Heer kan de smaak en passie voor evangelisatie worden teruggevonden.” Maar vreemd genoeg “zijn we het gebed van aanbidding kwijtgeraakt.” Het herontdekken van deze praktijk om in stilte voor de Heer te verwijlen – zo centraal in het leven van grote heiligen als Moeder Teresa van Calcutta en Thérèse van Lisieux, zelfs in tijden van geestelijke verlatenheid – is een vereiste voor alle katholieken, vooral voor hen die toegewijd zijn aan het delen van het evangelie.

Dit was natuurlijk niet de eerste keer dat paus Franciscus nadrukkelijk en expliciet het verband legde tussen evangelisatie en eucharistische aanbidding.

In zijn ontmoeting met de organisatoren van het Nationaal Eucharistisch Congres in de Verenigde Staten afgelopen juni, betreurde de paus dat voor te veel katholieken vandaag de dag de eucharistie “meer een symbool is dan de werkelijkheid van de Tegenwoordigheid en liefde van de Heer”. In antwoord daarop, zei de paus, moeten we “het gevoel van aanbidding in stilte herontdekken”, juist omdat we in de Eucharistie “Hem ontmoeten die alles voor ons heeft gegeven” en op onze beurt capabel worden om diezelfde liefde met anderen te delen.

“Je gaat naar de viering van de mis, ontvangt de communie, aanbidt de Heer en wat doe je daarna?” zei Franciscus. “Je gaat erop uit en evangeliseert.”

We kunnen niet geven wat we niet hebben. En evangelisatie – in tegenstelling tot hoe de paus proselitisme beschrijft, wat manipulatie en dwang inhoudt – is de handeling van het delen van Christus’ leven in ons met degenen die we tegenkomen. Het is niet in de eerste plaats ons werk, maar eerder dat van God, die ons uitnodigt om eraan deel te nemen.

Dit is een goede herinnering voor katholieken in de V.S., waar kritiek op de National Eucharistic Revival and Congress zich vaak bedient van het afdoen van aanbidding als een fundamenteel “passieve” devotie die ten koste gaat van actie en naar buiten gericht engagement. Maar deze vorm van kritiek mist de fundamentele link tussen aanbidding en evangelisatie die Paus Franciscus heeft verwoord en vervalt in wat Dom Jean-Baptiste Chautard omschreef  met de beroemde woorden “de ketterij van het activisme”.

Vanuit dit perspectief is gebed, in het beste geval, slechts een hulpmiddel voor onze activistische ondernemingen, in plaats van de basis van ons hele leven. En in het slechtste geval worden aanbidding en gebed gezien als obstakels voor actie. Als gevolg daarvan kan zelfs het meest heilige en nobele apostolaat bedorven raken, afgesneden van de levende God die het alleen vruchtbaar kan maken.

Dit geldt ook voor evangelisatie. We kunnen alleen geloofwaardige getuigen van het evangelie zijn als we dezelfde liefde hebben ontvangen, en erdoor bezield zijn, die we met anderen proberen te delen. En we kunnen deze vreugdevolle liefde alleen ontvangen door in stil gebed en aanbidding voor onze Eucharistische Heer plaats te nemen.

De paus week in Portugal van zijn script af om dit verband duidelijk te maken. Laten we bidden dat we allemaal zijn boodschap ontvangen en in praktijk brengen.

Bron: Without Adoration, There’s No Evangelization| National Catholic Register (ncregister.com)

Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)

Meer lezen over ‘Eucharistische vernieuwing’? Klik hier.

Wilt u het hele dossier zien van de Wereld Jongeren Dagen (WJD)? Klik hier.