Politiek commentator Eva Vlaardingerbroek en haar vader zijn zondag opgenomen in de katholieke kerk.

Edward Pentin; Interviews; 23 april 2023

AMSTERDAM – Eva Vlaardingerbroek, een populaire Nederlandse rechtsfilosofe en politiek commentator die de laatste jaren bekend is geworden door haar kritiek op de steeds prominentere maatschappelijke ideologieën in de hedendaagse westerse samenleving, is deze zondag samen met haar vader opgenomen in de katholieke kerk.

Vlaardingerbroek, 26 jaar oud, geboren uit een katholieke moeder en een protestantse vader, werd christelijk opgevoed, maar het was de COVID-19 pandemie die haar volledig wakker schudde voor de realiteit van de geestelijke strijd waar de wereld voor staat, en het besef dat het katholieke geloof “het krachtigste wapen” is tegen het huidige moreel relativisme.

In dit e-mail interview met het Register van 19 april deelt Vlaardingerbroek meer over haar reis naar het geloof, hoe in haar beleving kwade bovennatuurlijke krachten hun verzet opvoeren wanneer iemand spreekt over zijn liefde voor Christus, maar hoe dit ook de noodzaak aantoont om compromisloos en moedig te zijn in het verzet tegen het grote kwaad van onze tijd, of het nu gaat om genderideologie, radicaal feminisme of transhumanisme.

Vlaardingerbroek zei: “Als we onze vijanden niet serieus genoeg nemen, en we niet eens durven opkomen voor Christus, na alles wat Hij voor ons heeft gedaan, hoe verwachten we dan te winnen?”

Eva, kun je ons iets vertellen over je opvoeding? Waren je ouders en familie gelovig en hebben ze je beïnvloed om katholiek te worden?

Ik ben geboren in Amsterdam in 1996 en mijn jongere broer en ik zijn opgegroeid in een kleinere stad daar niet ver vandaan. Zowel mijn moeder als mijn vader zijn christenen en werken in de klassieke muziekindustrie. Mijn moeder is katholiek; mijn vader was tot op heden (hij en ik worden beiden op 23 april in de katholieke kerk opgenomen) protestant – dus ik kwam met beide geloofsrichtingen in aanraking. Hoewel ik nooit een botsing van geloof heb ervaren tussen mijn moeder en mijn vader toen ik opgroeide, merkte ik de verschillen wel wanneer ik mijn uitgebreidere familie zag op verjaardagsfeestjes. De reden daarvoor is waarschijnlijk dat mijn grootvader (de vader van mijn vader) een ongelooflijk vrome (nu gepensioneerde) gereformeerde dominee is en oud-testamentisch theoloog.

Hoewel ik zeker zou zeggen dat ik christelijk ben “opgevoed” en het voorrecht had om op te groeien met dagelijks luisteren naar de prachtigste katholieke muziek, heb ik nooit het gevoel gehad dat mijn ouders mij onder druk zetten om naar de kerk te gaan of te bidden. Er is me nooit iets opgelegd. Eerder nog zou ik terugkijkend wensen dat mijn ouders mij wat meer onder druk hadden gezet om mijn geloof te praktiseren. Want hoewel ik periodes in mijn leven had waarin ik niet erg met de kerk bezig was, heb ik altijd in God geloofd, zolang ik me kan herinneren.

Ik ben gedoopt in de protestantse kerk en ging als kind jarenlang naar de protestantse kerk, totdat mijn vader ongeveer 15 jaar geleden besloot met mijn moeder mee te gaan naar de mis. Hij besloot zich bij haar aan te sluiten, omdat hij het zat was hoe gepolitiseerd (links) onze protestantse kerk was geworden. Ik sloot me bij hen aan, maar zoals elke tiener had ik het gevoel dat ik nergens bij hoorde (in algemene zin), dus had ik ook het gevoel dat ik niet bij de mis hoorde aangezien ik niet officieel katholiek was, en ik begon minder vaak naar de kerk te gaan.

Nogmaals, hoewel ik mijn geloof in Christus nooit in twijfel trok, veranderde mijn houding als student niet veel. Als ik er al iets aan deed, koos ik vaak voor beide geloofsrichtingen en deed ik nooit echt een bewuste poging om te beslissen of ik protestant of katholiek wilde zijn. Mijn geloof speelde helaas geen centrale rol in mijn leven.

Wat trok je persoonlijk naar het katholieke geloof en wanneer besefte je dat de katholieke kerk het ene ware geloof is dat door Christus is gevestigd?

Tijdens de laatste dagen van mijn studie en aan het begin van mijn carrière in de politiek, ondervond ik veel tegenwerking vanwege mijn conservatieve politieke standpunten. Ik raakte snel gewend aan het gevoel gecanceled te worden omdat ik ongemakkelijke waarheden sprak, maar iets – ik denk voor velen van ons – veranderde fundamenteel tijdens de pandemie. Door tegen het verhaal van de gevestigde orde in te gaan, werd je niet alleen “sociaal” geschrapt, maar ook “legaal” rond die tijd.

In die tijd realiseerde ik me terdege dat we niet alleen een politieke strijd voeren (rechts tegen links), maar dat we te maken hebben met een geestelijke strijd (goed tegen kwaad). De snelheid waarmee mensen klaar stonden om degenen onder ons die “de wetenschap” niet volgden te veroordelen en de snelheid waarmee onze regeringen onze grondwettelijke rechten afschaften, was voor mij een ware wake-up call. Het kwaad was niet iets dat alleen bestond in bepaalde tijden (van oorlog) in de geschiedenis. Het opende mijn ogen voor het feit dat het kwaad zeer levend is – en dat triest genoeg veel mensen er zeer, zeer snel door verleid kunnen worden.

Ik begon te merken dat wanneer ik bijvoorbeeld argumenteerde tegen verplichte vaccinatie, een louter utilitair argument voor mij niet volstond. Ik wilde niet discussiëren over de vraag of het vaccin de besmetting stopte en of het gerechtvaardigd was dat de overheid het ons oplegde om medische redenen. Ik wilde een moreel standpunt innemen. En het enige morele standpunt dat mij juist leek was dat ik geschapen ben naar het beeld van God, dat mijn lichaam een tempel is en dat mijn (lichamelijke) rechten mij door mijn Schepper zijn toebedeeld en daarom onvervreemdbaar zijn. Mijn rechten zijn mij niet gegeven door de overheid, die ze mij op elk moment zou kunnen – en willen – afnemen, maar ze zijn mij gegeven door mijn Schepper, door God.

Dus dat is precies wat ik begon te zeggen in het publieke debat. Ik begon openlijk mijn geloof te betrekken bij mijn politieke commentaar en ik besloot onmiddellijk dat ik daar nooit meer een compromis over zou sluiten. Ik heb ervaren wat er gebeurt als je naar buiten treedt en over je liefde voor Christus spreekt: De kwade krachten in de wereld worden luider, want er is niets dat ze meer haten dan getuigenis, maar de goede krachten in mijn leven zijn ook honderd keer sterker en ik werd sterker. Het zette me aan het denken over mijn geloof. Ik besefte al snel dat de tijd van eruit pikken wat van mijn gading was voorbij moest zijn, maar ik wist niet bij welke kerk ik me moest aansluiten, dus besloot ik de tijd ervoor te nemen. Toen ik enige tijd in Amerika verbleef, bezocht ik veel “niet-confessionele” kerken, waar ik de meest fantastische, vrome christenen ontmoette die ik ooit had ontmoet. Maar in die grote massale kerkbijeenkomsten ontbrak er iets. En toen vond ik de toespraken van professor Peter Kreeft op YouTube. Ik keek urenlang naar zijn lezingen tot ik op zijn video ” Seven Reasons Why Everyone Should Become a Catholic” (Zeven redenen waarom iedereen katholiek zou moeten worden) stuitte. Ik bekeek het, en ik kon gewoon geen tegenargumenten vinden voor wat hij zei. Alles klopte. Van het feit dat Christus zelf de Kerk stichtte, tot het belang van de heiligen, tot het echte wonder van de Eucharistie. Ik wist dat ik een keuze moest maken.

En tijdens de Mis op kerstavond vorig jaar was dat precies wat ik deed. Ik voelde in mijn hart dat ik katholiek wilde zijn. Toen ik thuiskwam van de mis kreeg ik een Vrolijk Kerstfeest bericht van mijn goede vriend en medestrijder pater Benedict Kiely, die ik een jaar eerder had ontmoet op de Nationale Conservatisme Conferentie in Brussel. Hij wenste me een vrolijk kerstfeest en vroeg me wanneer ik katholiek zou worden. Toeval bestaat niet en de rest is geschiedenis.

Welke elementen van het katholicisme trokken je in het bijzonder aan?

Transsubstantiatie was voor mij de sleutel. Als protestant verwierp ik het concept, ik had nooit het gevoel dat ik dat rationeel kon verantwoorden, dus ging ik voor het “het is symbolisch” argument. Maar als je naar de Schrift kijkt, naar wat Jezus zelf zei, is hij glashelder. Het is helemaal niet symbolisch. En hoewel ik het niet kan beredeneren, geloof ik het; want als Christus zegt dat het zo is, dan is het zo. Dus dan is er geen andere keuze dan katholiek te worden.

Nederland heeft zoals alle Benelux-landen een rijk katholiek erfgoed, maar lijkt bijna geheel ten prooi gevallen aan het secularisme, dat de politiek en de samenleving heeft gedomineerd. Hoe heb je je een weg gebaand door zo’n overheersend modernisme en liberalisme om het katholieke geloof te vinden?

Het krachtigste wapen tegen het linkse relativisme is het katholieke geloof. Wat is er beter in een tijd waarin mensen zeggen, “alles moet kunnen” dan “Nee” te zeggen? Er is zoiets als schoonheid, er is zoiets als het Goede, en er is zoiets als de Waarheid. Hij is de Waarheid, de Weg en het Leven. En dat zal nooit veranderen. De katholieke leer blijft dezelfde, ongeacht wie de paus is of welke beroering de kerk als instituut doormaakt. De leer heeft en zal altijd de tand des tijds doorstaan, omdat Hijzelf de Kerk heeft gesticht.

Hoe geeft het evangelie, en de katholieke leer in het bijzonder, je hoop en betekenis in het leven en in je werk als politiek commentator?

Ik probeer ervoor te zorgen dat al mijn standpunten in overeenstemming zijn met mijn geloof. In de ogen van sommigen heb ik het misschien mis, maar voor mij is het de essentie. Het is de drijvende kracht achter mijn activisme, want als katholiek wil ik niet stilzitten, geloof gaat tenslotte ook over goede daden.

Natuurlijk kan het altijd beter, maar ik maak het tot mijn missie om op te komen voor conservatieve waarden, vrijheid en de rechten van mensen. Ik maak het tot mijn missie om op te komen voor gewone mensen die onzichtbaar worden verklaard door de gevestigde orde. Het doet me pijn om te zien hoe mensen in onze samenleving worstelen en door onze mondiale elites als ‘jammerlijke figuren’ worden bestempeld. Dat is niet wat Christus ons leert.

Politiek en sociaal gezien denk ik dat we in ongelooflijk duistere tijden leven. Een omgekeerde wereld, waarin mensen mannen vrouwen noemen en vrouwen mannen; een wereld waarin mensen het kwade goed noemen en het goede kwaad, zoals beschreven in Jesaja 5:20. Maar ik vertrouw op God, en ik weet dat het licht schijnt in de duisternis, en dat de duisternis het niet heeft overwonnen. Niets geeft mij meer hoop dan dat. Het goede zal winnen omdat Christus de dood al heeft overwonnen en ons heeft bevrijd. Daarom vrees ik God meer dan de mens.

Door hem zijn we gered, wat er hier op aarde ook gebeurt. Ik probeer te onthouden dat wat de mensen op aarde van mij denken van geen belang is, vergeleken met wat God van mij denkt. Hij en de Waarheid is wat mij leidt in mijn politieke inspanningen.

Je hebt je vaak uitgesproken tegen het globalisme en het schadelijke effect daarvan op Nederland, het meest zichtbaar in de protesten van de Nederlandse boeren, maar ook op andere gebieden zoals de autoritaire COVID-19 reactie en de Great Reset. Hoe kunnen katholieken anderen waarschuwen voor de gevaren van deze trends op een effectieve manier die mensen ook hoop geeft voor de toekomst?

In mijn toespraak “Reject Globalism: Embrace God” op de National Conservatism Conference in Brussel in 2022, die te zien is op YouTube, sprak ik uitgebreid over wat ik denk dat christenen moeten doen in de strijd tegen globalisme en transhumanisme.

Ik zei: “We vechten tegen zo’n groot kwaad, dat we alleen kunnen winnen met Hem aan onze kant. En we hebben Hem aan onze kant. Maar als we onze energie besteden aan het verbergen van Hem, waarom zou Hij er dan voor ons zijn?”

En dat meen ik. De belangrijkste boodschap is: Je moet je uitspreken. We zullen moeten erkennen dat we te maken hebben met een kwaadaardige ideologie die fundamenteel tegengesteld is aan alles waar wij als katholieken voor staan, als we een kans willen maken om het gevecht te winnen.

Het probleem is dat veel christenen vallen voor de “mooie woorden” die de globalisten gebruiken om ons hun plannen te verkopen. Of het nu gaat om klimaatverandering, COVID of transhumanisme, ze presenteren hun “oplossingen” onder het mom van gelijkheid en nobele voorwendselen, maar in feite, als je kijkt naar wat ze werkelijk voorstellen, komt het er altijd op neer dat deze mensen voor God willen spelen. En de oplossingen die ze aandragen – vaccinatiepaspoorten, transhumanisme, “de planeet redden” – spelen altijd in op de angst van mensen voor de dood. Wat, helaas, als je gelooft dat dit leven op aarde alles is wat er is, geen vreemde zaak is om bang voor te zijn.

Dus wat volgens mij moet gebeuren is dat christenen, vooral katholieken, openlijk elke vorm van cultureel of religieus relativisme afwijzen. Het verhaal van “jij mag jouw waarheid hebben en ik de mijne,” is denk ik precies wat de duivel wil dat mensen zeggen.

Natuurlijk mag jij jouw mening hebben en ik de mijne, maar er is zoiets als de Waarheid: Christus is de Waarheid, de Weg en het Leven. Als we dat echt geloven moeten we dat zeggen. Hardop. Moraal gebaseerd op seculiere waarden is als een huis zonder fundering. Het huis kan er van buiten mooi uitzien, het kan gebouwd zijn door aardige, goedbedoelende mensen, maar het houdt geen stand.

Als we onze vijanden niet serieus genoeg nemen en niet eens durven opkomen voor Christus, na alles wat hij voor ons heeft gedaan, hoe verwachten we dan te winnen?

Je hebt ook vaak kritiek geuit op het feminisme. Hoe schadelijk is dit in jouw ogen voor de samenleving, en zie je dit en andere hedendaagse sociale kwalen (genderideologie, homo”huwelijk”, etc.) als onderdeel van de geestelijke strijd die je beschrijft, een strijd die je het best kunt voeren als praktiserend katholiek?

De genderideologie en het feminisme zijn waarschijnlijk de schadelijkste ideologieën die er zijn voor vrouwen (en ook voor mannen trouwens), omdat ze mensen ervan weerhouden te trouwen, gezinnen te stichten en echt gelukkig te worden en hun (morele) plicht te vervullen.

Mijn generatie is verteld dat we niet zouden moeten trouwen of kinderen krijgen, omdat het allemaal slechts een onderdrukkende sociale constructie is die door het patriarchaat in het leven is geroepen om je eronder te houden. En bovendien is kinderen krijgen ook slecht voor het klimaat, dus maak er geen punt van… En daarbovenop wordt ons verteld dat we zoveel van het ene bed in het andere kunnen duiken als we willen en als je zwanger wordt, kun je abortus plegen, want het is jouw lichaam, jouw keuze.

Het is echt het werk van de duivel. Niets minder. En hij wint helaas terrein. Ik vind het tegenwoordig moeilijk om mensen van mijn leeftijd te ontmoeten die niet volledig geïndoctrineerd zijn met de woke ideologie. De meeste van mijn leeftijdsgenoten geloven echt dat je gevoelens of hoe je je “identificeert” de indicator is van je gender.

En nogmaals, de enige oplossing die ik zie voor dit probleem is om meedogenloos compromisloos te zijn. God schiep Adam en Eva, niet 73 verschillende genders. Dat is de mens die zijn eigen kleine god wil zijn, wat nooit gewerkt heeft en nooit zal werken. En dat weten we. Mijn generatie is er absoluut ellendig aan toe. Dus het beste wat we als katholieken kunnen doen is de mensen vertellen dat er een alternatief is dat je kunt volgen. Want dat is er en hij heeft een naam: Jezus Christus.

Edward Pentin

Edward Pentin

Edward begon zijn carrière in Rome als producer en presentator bij het Vaticaan, waarna hij verslag deed voor een aantal publicaties, waaronder Newsweek, The Sunday Times, Foreign Affairs, Newsmax en het National Catholic Register. De artikelen hadden betrekking op een brede mix van onderwerpen op het gebied van religie, politiek en maatschappij. In de media is hij onder meer verschenen bij Al Jazeera, Sky News (UK), CNN, Fox News, ITV, BBC Radio 4 The World Tonight en de BBC World Service.

Edward was ook redacteur bij The Holy Land Review, een Franciscaans kwartaalblad gespecialiseerd in de Kerk en het Midden-Oosten. In 2015 schreef hij het veelgeprezen The Rigging of a Vatican Synod? An Investigation into Alleged Manipulation at the Extraordinary Synod on the Family.

Behalve als verslaggever heeft Edward gewerkt als onderzoeker en adviseur voor Lord Alton of Liverpool, een van ’s werelds belangrijkste pro-life campagnevoerders, en als communicatieadviseur voor het Dignitatis Humanae Institute, een pro-life denktank gevestigd in Rome.

In 2013 en 2014 zorgde hij voor effectieve mediacoördinatie voor drie grote internationale conferenties in Rome. Hij is nu voltijds Rome-correspondent voor het National Catholic Register en levert regelmatig bijdragen aan programma’s van EWTN.

Edward heeft een BA in internationale betrekkingen en een Master in toegepaste theologie. Hij heeft ook een diploma journalistiek en een professionele opleiding in de kunst van het schrijven van toespraken.

Volg hem op Twitter op @edwardpentin.

Bron: Prominent Dutch Philosopher and Convert Charts Her Path to the Catholic Church| National Catholic Register (ncregister.com)

Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)

Wilt u meer lezen of zien van de vermaarde katholieke Journalist ‘Edward Pentin‘ ? Klik dan hier.

Wilt u meer lezen over bijvoorbeeld ‘Relativisme’ ? Klik dan hier  of gebruik één van de andere ’tags’ onder- of bovenaan dit artikel. 

Additonele keywoorden buiten tags:  Feminisme | Genderideologie | Helder en Hartelijk | Humanae vitae | Kwaad | Lichaam als tempel | Moed | Moreel relativisme | Morele plicht | Multicultureel relativisme | Secularisme | Uitsluiting (‘Canceling’) | Woke | 

230424 | [XLS000] | 240510 11113 | 240712 11632