Explosieve toename in bekeringen van moslims tot het christendom in Frankrijk: hoe reageert de kerk? @NCRegister @Solena_Tad
Dit weinig gedocumenteerde fenomeen dwingt bisdommen om nieuwe pastorale diensten op te zetten om deze bekeerlingen, die vaak moeite hebben om te integreren in hun nieuwe katholieke gemeenschappen, beter te verwelkomen.
Solène Tadié; Wereld; 29 maart 2024
In een tijd waarin bezorgdheid groeit over de opkomst van de islam, die de belangrijkste godsdienst dreigt te worden in van oudsher katholieke landen als Frankrijk, kan een fenomeen van fundamenteel belang niet worden genegeerd: de exponentiële groei van bekeringen van moslims tot het christendom.
Marie-Anne en Nicolas zijn twee van zulke bekeerlingen vanuit de islam die dit jaar met Pasen gedoopt zullen worden. Net als veel andere catechumenen die van hun moslimgeloof zijn afgevallen, is hun reis even uitdagend als opbouwend voor anderen.
Toen Marie-Anne (haar doopnaam; haar burgerlijke naam blijft om veiligheidsredenen anoniem) in 2015 haar stervende echtgenoot uit Algerije vergezelde naar een ziekenhuis in België, werd ze overweldigd door de menselijkheid en het medeleven dat een katholieke verpleegster haar betoonde – tot het punt dat ze “meer wilde weten” over de figuur van Jezus, zoals ze uitlegde in een interview met het Register.
Deze dorst naar Christus, die met de jaren niet te lessen werd, wekte de argwaan van haar familie in Algerije. Eenmaal weduwe en beloofd aan een man die haar zou “heropvoeden” in het islamitische geloof, gaf ze een prestigieuze positie en haar materiële comfort op om met haar twee kinderen naar Frankrijk te vluchten, waar ze haar catechumenaat voltooide.
Het was dezelfde aantrekkingskracht tot de bijzondere relatie van het christendom met liefdadigheid en de ongedifferentieerde liefde voor de naaste die Nicolas, een Fransman die zich in 2008 op 26-jarige leeftijd tot de islam bekeerde en vervolgens naar Indonesië emigreerde, ertoe bracht het katholieke geloof te omarmen en naar zijn vaderland terug te keren. Zijn bekering, die tot bloei begon te komen in 2017 – en culmineerde in een spirituele ervaring in de Sacré-Coeur Basiliek in Parijs, waar hij bad naast een standbeeld van de heilige Theresia van Lisieux – resulteerde in een scheiding van zijn islamitische vrouw en een vervreemding van zijn twee kinderen, die in Indonesië bleven.
Hij zegt dat hij verre van een op zichzelf staand geval is in Indonesië, waar hij veel voormalige moslims heeft ontmoet die zich tot het christendom hebben bekeerd zonder hun nieuwe religie te kunnen formaliseren, omdat afvalligheid verboden is in de islam.
“Ik heb kunnen waarnemen dat de burgeroorlog in Syrië en de opkomst van ISIS in het bijzonder een golf van geloofsafval hebben uitgelokt, vaak ten gunste van het christendom,” vertelde hij aan het Register.
Dit sluit aan bij de grote studie van zendeling David Garrison in zijn boek A Wind in the House of Islam uit 2014. Hij schat dat tussen de 2 en 7 miljoen moslims zich de afgelopen twintig jaar wereldwijd tot het christendom hebben bekeerd en noemt deze beweging “de grootste bekering van moslims tot Christus in de geschiedenis”.
De nieuwe bekeerlingen verwelkomen
Zoals lokale kerken in Europa de noodzaak beginnen in te zien om op een gepaste manier te reageren op de terugkeer van jonge mensen naar het katholicisme via traditionalistische en charismatische gemeenschappen, beginnen ze ook na te denken over hoe ze de talrijke bekeringen uit de islam moeten verwelkomen.
Het aartsbisdom Parijs heeft in 2020 een pastorale dienst opgezet, Ananie, om nieuwe bekeerlingen uit de islam naar parochies te leiden die aan hun behoeften voldoen en om priesters en gelovigen te trainen om hen zo goed mogelijk op te vangen.
Father Ramzi Saadé, die de Ananie-dienst in Parijs leidt, schat dat 10 tot 20% van degenen die met Pasen gedoopt zullen worden in het aartsbisdom van de hoofdstad, bekeerlingen zijn vanuit de islam. Hij wijst erop dat het ontbreken van officiële cijfers een precieze schatting in de weg staat, maar dat het wel degelijk een exponentieel fenomeen is waarvan hij ter plekke getuige is.
“Ongeveer 50 mensen die Ananie hebben doorlopen zullen tussen dit jaar en volgend jaar gedoopt worden in het Parijse aartsbisdom, maar ik heb gehoord van veel andere catechumenen uit de islam met wie ik geen contact heb,” vertelde hij aan het Register.
Deze toename van het aantal doopsels van bekeerlingen vanuit de islam maakt deel uit van een algemene trend van een sterke stijging van het aantal doopsels van jongvolwassenen tussen de 18 en 25 jaar in Frankrijk, met een stijging van het aantal nieuwe catechumenen voor 2024 van meer dan 30%, terwijl het 28% was in 2023.
Te midden van de beroering van hun onverwachte bekering, stonden Marie-Anne en Nicolas ook voor de uitdaging om te integreren in hun nieuwe katholieke gemeenschappen.
Het Ananie-netwerk speelde een cruciale rol in dit proces en bood deze nieuwe bekeerlingen een waardevol anker dankzij de wekelijkse woensdagmis, gevolgd door een tijd van studie en vriendschappelijke dialoog tussen voormalige moslims.
“Ik voelde een soort afstandelijkheid in mijn nieuwe parochie vanwege mijn verleden,” herinnert Nicolas zich. “Hoewel ik Frans van geboorte ben, duurde het lang voordat ik me geïntegreerd voelde; ik voelde me erg geïsoleerd en de ontmoeting met het Ananie-netwerk heeft me veel goed gedaan.”
Vermijden verkeerde aanpak
Juist om het gebrek aan voorbereiding in veel katholieke parochies op het verwelkomen van bekeerlingen uit de islam te compenseren, ontstond de Ananie-dienst, op verzoek van father Saadé aan toenmalig aartsbisschop Michel Aupetit van Parijs. Als Maronitisch christen die oorspronkelijk uit Libanon kwam, werd hij in 2018 tot priester gewijd in de Maronitische Kerk, die in gemeenschap is met Rome, en brengt onschatbare ervaring mee naar het project.
Naast zijn missie om nieuwe bekeerlingen te verwelkomen en hen door te verwijzen naar geschikte parochies, biedt hij via de website van het netwerk ook vademecums (handboeken) aan voor parochies en begeleiders van catechumenaten, evenals trainingsvideo’s.
“Ik realiseerde me dat veel nieuwe bekeerlingen vanuit de islam de katholieke kerk hadden verlaten, niet omdat de gelovigen onaardig tegen hen waren, maar omdat ze zich vaak zo goedgunstig wilden opstellen tegenover de islam dat ze kwamen uitleggen dat we dezelfde God aanbidden en dat het uiteindelijk niet nodig is om christen te worden om toegang te krijgen tot het heil,” zei father Saadé, waarbij hij benadrukte dat deze misplaatste benadering zowel geestelijken als leken betrof.
“Toch doen veel mensen die zich bij Christus aansluiten dit met gevaar voor eigen leven: Sommigen hebben hun land verlaten, zijn verstoten door hun familie; ze verkeren echt in gevaar – het laatste wat ze nodig hebben is teruggeworpen te worden op hun identiteit als moslim.”
Volgens hem kan de interreligieuze dialoog die de kerkelijke autoriteiten de afgelopen decennia hebben gevoerd, en die zeer bevorderlijk is geweest voor het wederzijds begrip tussen culturen en volkeren, soms ook een bron zijn van misverstanden over de plicht van christenen in het Westen om te evangeliseren.
“Veel mensen van islamitische afkomst die in een parochie aankomen om christen te worden, worden vaak verwelkomd op een manier die niet past bij hun situatie, alsof ze nog steeds moslim zijn terwijl ze dat in feite niet meer zijn,” vervolgt hij.
De angst om te beledigen overwinnen
Volgens de maronitische priester is het meest urgente voor de kerkelijke hiërarchie vandaag de dag – vooral in Europa, waar immigratie uit moslimlanden voortdurend toeneemt – om haar standpunt over het verwelkomen van nieuwe bekeerlingen te verduidelijken.
“We moeten niet bang zijn om te bevestigen dat de Kerk er is om hen die gedoopt willen worden te dopen, aan het einde van een lange weg van vrijheid die het catechumenaat is, en om kwesties met betrekking tot gewetensvrijheid aan te kaarten bij moslimleiders en hen concreet te vragen wat er gedaan kan worden op het niveau van onderwijs en gezinnen om de druk en represailles te voorkomen die ervaren worden door degenen die Christus ontmoeten en Hem willen volgen,” voegde father Saadé eraan toe.
Hij wees er ook op dat het zoeken naar een dialoog op basis van consensus een typisch westerse benadering is, die vaak niet wordt begrepen door de Oost-Arabische cultuur, waar spanning synoniem is met authentieke dialoog, de noodzakelijke basis voor constructieve uitwisseling.
“Als wij christenen ons schamen voor onze identiteit, zullen we verdwijnen tegenover een expansionistische islam in het Westen die ons dwingt onszelf ter discussie te stellen,” zei hij.
Tegelijkertijd merkte father Saadé op dat Jezus, die de tekortkomingen en onvolkomenheden van menselijke situaties overstijgt, zelf nooit nalaat tussenbeide te komen om harten te raken.
En dat is inderdaad de ervaring van zowel Nicolas als Marie-Anne.
Terwijl hij zich voorbereidt om op 31 maart in de katholieke kerk te worden opgenomen, heeft Nicolas het geluk gehad dat zijn vader, een levenslange atheïst, plotseling en op onverklaarbare wijze van kanker genas nadat hij de voorspraak van de heilige Theresia van Lisieux had gevraagd. Zijn vader beloofde zijn doop bij te wonen en hem te steunen op zijn geloofsreis. In Indonesië hebben zijn kinderen al een katholieke kerk gevonden waar hij tijdens zijn volgende bezoek de mis kan bijwonen.
De kinderen van Marie-Anne, die sinds hun aankomst in Frankrijk vasthielden aan hun moslimidentiteit, hebben niettemin besloten om hun moeder te vergezellen naar de doopkapel, gekleed in het wit en om catechismuslessen te volgen om haar beter te kunnen vergezellen op haar geloofsreis.
“Ik heb me altijd schuldig gevoeld over het feit dat ik mijn kinderen van mijn familie heb afgesneden; het was erg moeilijk voor hen, maar mijn zoon, die nu 14 is, wees me er onlangs op dat ik in Algerije, na de dood van hun vader, meer geïsoleerd was dan ooit,” zei Marie-Anne geëmotioneerd. “Met zeer wijze woorden vroeg hij me wat een familie voor mij was en herinnerde me eraan dat mijn nieuwe spirituele familie, door de liefde en zorg waarmee ze ons drieën omringt, de bloedband allang had overstegen. Ik weet dat de genade van de Heer ook in hun harten werkt en niets zou me meer kunnen troosten nu ik me voorbereid om een nieuw leven binnen te gaan door mijn doopsel.”
Solène Tadié
Solène Tadié – NCRegister
Solène Tadié is de Europa-correspondent voor het National Catholic Register. Ze is Frans-Zwitsers en groeide op in Parijs. Na haar afstuderen aan de universiteit van Roma III met een graad in journalistiek, begon ze met verslaggeving over Rome en het Vaticaan voor Aleteia. In 2015 ging ze deel uitmaken van L’Osservatore Romano, waar ze achtereenvolgens werkte voor de Franse sectie en de culturele pagina’s van het Italiaanse dagblad. Ze heeft ook samengewerkt met verschillende Franstalige katholieke media-organisaties. Solène heeft een bachelordiploma filosofie van de Pauselijke Universiteit van Sint Thomas van Aquino, en vertaalde onlangs in het Frans (voor Editions Salvator) Defending the Free Market: The Moral Case for a Free Economy van father Robert Sirico van het Acton Institute. Solène is op twitter te volgen onder @Solena_Tad.
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u meer vertaalde artikelen lezen van de katholieke journaliste ‘Solène Tadié‘? Klik dan hier.
Wilt u meer lezen over de grote Poolse ‘coach’ van de H.Paus Johannes Paulus II ‘Kardinaal-jozsef-mindszenty‘? klik dan hier.
240404 | [XLS000]
