Aan de verbreiding van het feest van Allerheiligen over de gehele westerse kerk zijn verschillende vormen van plaatselijke of gewestelijke viering voorafgegaan. De twee bekendste zijn wel de jaarlijkse herdenking van de inwijding van het voormalige Pantheon te Rome als kerk van Maria en alle martelaren (7e eeuw) en de door de geestelijke raadslieden van Karel de Grote en Lodewijk de Vrome (8e en 9e eeuw) gepropageerde jaarlijkse gedachtenis van alle categorieën van hemelingen (Maria, de engelen, de aartsvaders en profeten, de apostelen en martelaren, de priesters en andere geloofsleraren, de godgewijde maagden en de monniken, en alle anderen die in hun gezelschap de aanschouwing Gods genieten). Op laatstgenoemde herdenking, vooral door de kloosters verbreid en gesteld op de 1e november (begindag van de winterperiode volgens de regel van Benedictus en, als zodanig, tegenhanger van het paasfeest) gaat onze Allerheiligenviering rechtstreeks terug. Naar de oorspronkelijke bedoeling eren wij op deze feestdag allen die voor eeuwig leven bij God, of zij nu heilig verklaard zijn of niet. Zij vormen de ontelbare menigte die Johannes zag rondom het Lam en voor de troon van God: welgevallig aan de Vader omwille van Christus′ bloed, zijn zij bemiddelaars voor de biddende kerk op aarde, voorsprekers voor hun strijdende en lijdende broeders (met dank aan het missaal verzorgd door Bisdom Haarlem (www.tiltenberg.org/missaal)
Redactie EWTN Lage Landen – 1 November 2024:
Het is waardevol om af en toe terug te kijken wat in het verleden geschreven of verteld is. Kwaliteit kan de tand des tijds weerstaan. Zie hieronder 3 bijdragen uit het archief van EWTN Lage Landen: Pater Elias Leyds c.s.j. zaliger spreekt over de dag van vandaag: Allerheiligen. Hij spreekt ook over de zaligsprekingen (Jaar A).
Eens geschreven blijft gegeven
Een serie van drie over de lezingen in de heilige Mis van het hoogfeest Allerheiligen, Pater Elias c.s.j. – in ‘Eens geschreven blijft gegeven‘
In elke lezing komt een ‘paradox’ ter sprake, oftewel een tegenstelling die geen tegenstelling blijkt te zijn. Het gaat in feite telkens om een drempel, die we mogen overschrijden om onszelf te overstijgen.
Eerste Lezing: Apocalyps 7, 2-4, 9-14
In de eerste lezing uit de Apocalyps komt de vraag op: kunnen we tellen hoeveel zielen er verlost zijn of niet?
Tweede Lezing – 1 Joh.3: wij zullen god zien zoals hij is
Ook hier komt een ‘paradox’ ter sprake, een tegenstelling die geen tegenstelling blijkt te zijn. Het gaat over de drempel tussen tijd en eeuwigheid, of eigenlijk over het raakvlak tussen het tijdelijke nu en het eeuwige nu …
Als kinderen van God leven we van Zijn genade en zijn we nu al Zijn herstelde beeld, terwijl we toch nog toegroeien naar onze gelijkvormigheid aan Hem, die wordt voltooid in het zien van God.
Derde lezing: het evangelie van Allerheiligen
2020 Jaar A: Mt.5 1-12a / 2021 jaar B 1 nov 2021: Mt.11,28
In het evangelie lezen we de “zaligsprekingen“. De lakmoesproef van ons geloof blijkt een vuurproef te zijn… Wie Christus volgt, loopt met Hem in een niemandsland tussen de voorbijgaande wereld en de eeuwigheid, een gebied vol risico’s.
Andersom kun je verwachten, dat wie onbewust of ongewild in dat gebied terecht komt, onverwacht Jezus Christus tegenkomt. Het koninkrijk Gods is voor de levenden die hun leven riskeren.
Wie zekerheid zoekt, zal Jezus nooit tegenkomen en uiteindelijk toch alles verliezen.
Wilt u nog een uitgebreidener uitleg hebben over de betekenis van Allerheiligen, de theologie en wat het ons leert vanuit de Catechismus klik dan hier.
We horen graag uw reacties. Heeft u commentaar, ideeën of wilt u gewoon EWTN helpen met social media, redactie werk of andere zaken … zendt een mail naar ewtn@ewtn.lc
201101 XLS00352 | 230325 483 | 2321126 974 | 240610 1255 | 241101 1408 | 241211 1502 |
