Aartsbisschop Salvatore Cordileone, Pelosi’s plaatselijke bisschop, heeft haar opgedragen niet ter communie te gaan vanwege haar extreme acties voor pro-abortus rechten.

Jonathan Liedl; VS; 20 mei 2022

Aartsbisschop Salvatore Cordileone van San Francisco heeft voorzitter Nancy Pelosi formeel uitgesloten van het ontvangen van de Heilige Communie “totdat u uw pleidooi voor de wettigheid van abortus publiekelijk [sic] verwerpt en deze ernstige zonde belijdt en de absolutie ervoor ontvangt in het sacrament van de Biecht.” Zijn besluit werd niet alleen meegedeeld via een rechtstreekse brief aan voorzitter Pelosi, die onder het aartsbisdom valt, maar ook in afzonderlijke correspondentie aan de priesters en leken van San Francisco.

Hier zijn enkele belangrijke kernpunten van het besluit en de redenen erachter.

Het is pastoraal, niet politiek

Tijdens de maandenlange controverse in 2021 over de vraag of de Amerikaanse bisschoppen een document zouden moeten uitvaardigen dat pro-abortus katholieke politici uitdrukkelijk verbiedt de heilige communie te ontvangen, was een veelgehoorde tegenwerping tegen een dergelijke stap dat het inherent politiek zou zijn, niet pastoraal. De redenering was, dat de Amerikaanse Conferentie van Katholieke Bisschoppen, als nationaal orgaan gecentreerd in Washington, D.C. en met een actieve rol in het Amerikaanse openbare leven, niet in de positie was om een beslissing te nemen die fundamenteel niet over openbare politiek ging, maar over de geestelijke zorg van individuele katholieken. Zo’n beslissing, zo drongen deze stemmen aan, kon alleen worden genomen door de plaatselijke bisschop van die individuen, en alleen dan op een uitgesproken pastorale toon.

Nou, dat is precies wat er gebeurd is in San Francisco.

In een brief aan kamervoorzitter Pelosi, maar ook in zijn correspondentie aan de priesters en lekengelovigen van het aartsbisdom, gaat aartsbisschop Cordileone heel ver in het uiteenzetten van de pastorale benadering die hij heeft gekozen, en die uiteindelijk heeft geleid tot de maatregel die vandaag is genomen. Hij merkt op dat, ofschoon hij in de loop der jaren veel brieven heeft ontvangen waarin werd opgeroepen tot een of andere vorm van openbare berisping van pro-abortus katholieke politici als voorzitter Pelosi, hij consequent van mening is geweest, dat “bekering altijd beter is dan uitsluiting, en dat, voordat een dergelijke actie kan worden ondernomen, deze moet worden voorafgegaan door oprechte en ijverige pogingen tot dialoog en overreding”.

Wat voorzitter Pelosi betreft, zijn die inspanningen duidelijk geleverd. De twee hebben eerder gesproken over de dissonantie tussen haar publieke steun voor abortus en haar katholieke geloof; gesprekken die Aartsbisschop Cordileone erkent en waarvoor hij zijn dank uitspreekt in zijn brief aan de voorzitter. Maar sinds september 2021, toen voorzitter Pelosi aankondigde, dat ze een wetsvoorstel zou doordrukken om extreme maatregelen voor toegang tot abortus in de federale wet te verankeren, merkt de aartsbisschop op dat hij bij vijf verschillende gelegenheden geprobeerd heeft met de in zijn aartsbisdom ingezetene te spreken over haar publieke pleidooi voor toegang tot abortus, de laatste keer op 4 mei. In alle gevallen heeft hij geen antwoord gekregen.

Daarom heeft aartsbisschop Cordileone geconcludeerd dat “er op dit moment niets meer gedaan kan worden om de voorzitter te helpen de ernst in te zien van het kwaad dat zij veroorzaakt door haar pleidooi voor abortus en het schandaal dat zij veroorzaakt”. De aartsbisschop merkt op dat hij “geen enkel plezier beleeft aan het vervullen van mijn pastorale plicht op dit punt,” en dat hij zich heeft laten leiden door de drie pastorale motieven waarnaar paus Franciscus in zijn recente herzieningen van het kerkelijk recht heeft verwezen: tegemoetkomen aan de eisen van gerechtigheid, de overtredende partij tot bekering bewegen en het veroorzaakte schandaal herstellen.

Hij erkent ook dat hij “nu al vele jaren” worstelt met wat hij moet doen met betrekking tot deze pastorale situatie, hoewel hij opmerkt, dat de beslissing van vandaag de vrucht is van “jaren van gebed, vasten en consultatie van een breed spectrum aan katholieke leiders”, en dat hij vrede heeft met wat hij heeft besloten.

Met zo’n duidelijke inzet voor dialoog en overreding, zal het opmerkelijk zijn om te zien hoe degenen die zich fel verzetten tegen de USCCB die aandrong op enige vorm van nationaal verbod, op grond van het feit dat het “politiek” zou zijn, reageren op aartsbisschop Cordileone’s pastorale aanpak, en de beslissing die daaruit voortvloeide.

Het is in overeenstemming met paus Franciscus

Een punt van discussie dat waarschijnlijk zal worden ingebracht door degenen die het niet eens zijn met het besluit van aartsbisschop Cordileone zal zijn dat het afwijkt van het pastorale voorbeeld dat paus Franciscus onlangs heeft gesteld met betrekking tot pro-abortus katholieke politici. Zo zullen we de komende dagen waarschijnlijk veel horen over hoe de Heilige Vader zegt dat hij nooit bewust een pro-abortus politicus de communie heeft geweigerd, of hoe hij blijkbaar vertelde aan pro-abortus president Joe Biden dat hij een “goede katholiek” is en de communie moet blijven ontvangen.

Natuurlijk zijn deze formuleringen van paus Franciscus’ eigen pastorale benadering op zichzelf misleidend. We weten feitelijk niet wat de paus tegen president Biden zei, en we weten dat hij hooghoudt dat iemand die de gemeenschap met de Kerk heeft verbroken door zijn toegeven aan ernstig kwaad, de Eucharistie niet zou moeten ontvangen, omdat dit neerkomt op “een totale tegenstrijdigheid”.

In feite is de maatregel van aartsbisschop Cordileone in veel opzichten geïnspireerd door paus Franciscus, naar wie hij veelvuldig verwijst in zijn brieven aan voorzitter Pelosi, aartsbisschoppelijke priesters en de gelovigen van San Francisco. Bijzonder opmerkelijk is dat het besluit van de aartsbisschop deels voortvloeit uit de recente herziening door paus Franciscus van Boek VI van het Wetboek van Canoniek Recht, de wetgeving van de kerk inzake strafrechtelijke sancties, afgekondigd in Pascite Gregem Dei. Hoewel aartsbisschop Cordileone geen strafsanctie uitvaardigt tegen voorzitter Pelosi, en in plaats daarvan een publieke verklaring aflegt dat zij “hardnekkig volhardt in duidelijke ernstige zonde” volgens canon 915, zegt hij dat de herziening van het kerkelijk recht door de paus het belang benadrukt van “het verzekeren van de integriteit van het sacramentele leven van de Kerk“. De canon straft bijvoorbeeld met schorsing degene die “een sacrament toedient aan hen die verboden zijn het te ontvangen.”

Het kernpunt is, dat het pastorale voorbeeld van paus Franciscus niet is, dat niemand ooit de communie mag worden geweigerd, zoals sommigen waarschijnlijk ten onrechte zullen beweren. In plaats daarvan is het, dat bisschoppen zulke beslissingen moeten nemen als herders, niet als politici. En nogmaals, het lijkt erop dat dat is wat er gebeurd is in San Francisco.

Het is ‘herstellen van het veroorzaakte schandaal’.

Een van de pastorale motieven die Pascite Gregem Dei aanhaalt en waarvan aartsbisschop Cordielone zegt dat het zijn beslissing heeft geleid, is “het herstellen van het veroorzaakte schandaal”. En in zijn verschillende correspondenties maakt hij duidelijk dat het ernstige probleem van voorzitter Pelosi’s zeer publieke pleidooi voor toegang tot abortus niet alleen is dat het zo’n kwade praktijk bevordert, maar dat het verwarring zaait onder de gelovigen en het bredere publiek over wat de Kerk nu precies leert over abortus.

In feite, neemt de aartsbisschop niet alleen het feit dat voorzitter Pelosi zich zo sterk heeft gemaakt voor de toegang tot abortus, maar ook het feit dat zij herhaaldelijk heeft verwezen naar haar katholieke geloof als rechtvaardiging voor deze handelwijze. In haar commentaar aan The Hill op 4 mei bijvoorbeeld, baseerde ze haar steun voor abortus niet alleen op haar status als “toegewijd katholiek”, maar beschreef ze ook de leer over abortus van paus Franciscus en de Kerk als een “weerzinwekkende” inbreuk op een kwestie van “persoonlijke aard”.

Het besluit van aartsbisschop Cordileone zal waarschijnlijk de aandacht trekken van de nationale pers, waar sommigen op zullen wijzen in een poging om zijn motieven als politiek te karakteriseren. In plaats daarvan is het debat dat dit teweeg zal brengen een indicatie van zowel het feit dat politieke acties moreel zijn, als dat het wijdverspreide schandaal veroorzaakt door katholieke politici die hardnekkig volharden in het bevorderen van moreel kwaad, publiekelijk aan de orde moet worden gesteld, in het bijzonder door hen die verplicht zijn “bezorgd te zijn voor alle christelijke gelovigen die aan hun zorg zijn toevertrouwd”. (Canon 383)

Het is een geestelijke strijd

Aartsbisschop Cordileone is zich er terdege van bewust dat dit besluit hem – of de katholieke kerk – niet zal helpen om populariteitswedstrijden te winnen in het zeer progressieve San Francisco, vooral in een tijd waarin katholieke kerken al het doelwit zijn van geweld met het waarschijnlijk terugdraaien van Roe v. Wade in het verschiet. “Deze aanvallen zullen nu waarschijnlijk toenemen,” schreef hij aan zijn priesters. “Maar voor ons, als trouwe discipelen van onze Heer Jezus Christus, is dit een reden om ons te verheugen, want de enige reden waarom dit gebeurt is te danken aan de consequente verdediging door de katholieke kerk van de heiligheid van het menselijk leven in alle stadia en omstandigheden, en in het bijzonder aan het begin ervan in de moederschoot.”

“Ik ben ervan overtuigd dat dit een tijd is waarin God ons oproept om de laatste zaligspreking te leven,” vervolgt de aartsbisschop, voordat hij Matteüs 5,11-12 citeert: “Zalig zijt gij, wanneer men u beschimpt, vervolgt en lasterlijk van allerlei kwaad beticht om Mijnentwil:  Verheugt u en juicht, want groot is uw loon in de hemel”.

De aartsbisschop maakt ook duidelijk dat de Kerk verwikkeld is in wat in wezen “een geestelijke strijd” is. Daarom draagt hij de priesters van San Francisco op om “met grote pastorale gevoeligheid” te preken over het ernstige kwaad van abortus, en door te gaan met het bevorderen van vormen van dienstverlening die vrouwen en hun kinderen bijstaan, “zowel tijdens de zwangerschap als jaren na de geboorte van het kind”, en ook van programma’s die vrouwen steunen die door abortus verwond zijn geraakt. “Dit is niet het moment om tot zwijgen te worden geïntimideerd,” schrijft hij.

Aartsbisschop Cordileone dringt er bij zijn priesters ook op aan om de toewijding van het aartsbisdom aan het Onbevlekt Hart van Maria te bevorderen, evenals andere spirituele praktijken zoals het dagelijks bidden van de rozenkrans, vasten op vrijdag en een uur per week in aanbidding doorbrengen.

“Wat we meemaken op dit bijzondere moment in de geschiedenis, herinnert ons er op krachtige wijze aan dat het priesterschap niet is weggelegd voor zwakkelingen,” concludeert hij in zijn brief aan de priesters. “Natuurlijk is het dat nooit geweest. Maar lange tijd, tot voor kort, leefden we in een maatschappij die ons toestond te denken dat dat zo was. Laten we onszelf niet langer voor de gek houden.”

De bredere implicaties zijn onbekend

Velen zullen de beslissing van aartsbisschop Cordileone met betrekking tot voorzitter Pelosi in verband brengen met een andere prominente pro-abortus katholieke politicus: president Joe Biden, wiens steun voor abortus alleen maar extremer is geworden sinds hij in het Oval Office introk. De implicatie zou kunnen zijn dat, omdat aartsbisschop Cordileone de stap heeft gezet om voorzitter Pelosi te verbieden ter communie te gaan totdat zij publiekelijk berouw toont, hetzelfde zou moeten gebeuren met president Biden en andere pro-abortus katholieke politici.

Natuurlijk is dat allesbehalve gegarandeerd. Zoals de aanpak van aartsbisschop Cordileone heeft aangetoond, is de beslissing om een pro-abortus politicus de communie te verbieden er een die de plaatselijke bisschop moet nemen binnen de context van een pastorale dynamiek. De vraag of president Biden de communie zal mogen blijven ontvangen ondanks zijn consequente en nu vergrote steun voor abortus is er uiteindelijk een die alleen kardinaal Wilton Gregroy van Washington, D.C., kan beantwoorden.

Dit gezegd zijnde, heeft de aartsbisschop van San Francisco aangetoond dat een resultaat van een dergelijke pastorale benadering inderdaad kan zijn dat een politicus die consequent blijk geeft van formele medewerking aan een ernstig kwaad als abortus, de communie wordt verboden, waarmee hij de deur opent voor andere bisschoppen om zijn moedige voorbeeld te volgen.

Jonathan Liedl

Jonathan Liedl is senior redacteur voor het Register. Zijn achtergrond omvat werk voor katholieke staatsconferenties, drie jaar seminarieopleiding en bijles geven aan een christelijk studiecentrum aan een universiteit. Liedl heeft een B.A. in politieke wetenschappen en Arabische studies (Univ. of Notre Dame), een M.A. in katholieke studies (Univ. of St. Thomas), en is momenteel bezig met de afronding van een M.A. in theologie aan het Saint Paul Seminary. Hij woont in Minnesota’s Twin Cities. Volg hem op Twitter op @JLLiedl.

Bron: Nancy Pelosi Banned From Communion: 5 Key Takeaways| National Catholic Register (ncregister.com)

Wilt u meer lezen over bijvoorbeeld ‘Aartsbisschop Salvatore Cordileone‘? Klik dan hier,  of op één van de andere ’tags’ boven aan dit artikel.