‘Het belang van het huwelijk en het gezin voor de samenleving, de cultuur, de natie en de kerk kan niet worden overschat.’
Aartsbisschop Joseph F. Naumann; Nieuws; 14 februari 2023
Noot van de redactie: Aartsbisschop Joseph F. Naumann van Kansas City, Kansas, schreef het volgende commentaar in antwoord op recente uitspraken van kardinaal Robert McElroy van San Diego en kerkleiders in andere delen van de wereld die oproepen tot veranderingen in de benadering van de katholieke kerk ten aanzien van de wijding van vrouwen en de seksuele moraal. Dit artikel verscheen oorspronkelijk in The Leaven, de officiële krant van het aartsbisdom Kansas City in Kansas, en is hier herdrukt met toestemming van aartsbisschop Naumann.
Ik werd volwassen in de jaren zestig. Het was een tijdperk van burgerlijke onrust, rassenrellen, anti-oorlogsprotesten en de seksuele revolutie. De tekst op een van de populaire bumperstickers uit die tijd luidde: Zet Vraagtekens bij Alles.
Deze maatschappelijke gebeurtenissen vielen samen met de zittingen van het Tweede Vaticaans Concilie en de vroege uitvoering daarvan. Het concilie bracht prachtige en hoognodige vernieuwing in vele aspecten van het katholieke leven. Helaas was er ook een ernstige misinterpretatie van het concilie die morele verwarring in de hand werkte. De giftige ideeën van de seksuele revolutie slopen de kerk binnen.
Er werd een grote culturele mythe verspreid dat men niet gelukkig kon zijn of vervulling vinden als men niet seksueel actief was. Het aantal echtscheidingen steeg dramatisch binnen de samenleving en de kerk. De traditionele seksuele moraal werd als achterhaald beschouwd. De deugd van de kuisheid werd bespot. Invloedrijke stemmen binnen de kerk probeerden de “geest van het concilie” te gebruiken om de katholieke seksuele moraal te veranderen.
Met de beschikbaarheid en culturele omarming van orale voorbehoedsmiddelen waarschuwde paus Paulus VI dat seksuele intimiteit buiten het huwelijksverbond gemeengoed zou worden en dat de toegebrachte schade voor kinderen, vrouwen, mannen en de samenleving catastrofaal zou zijn. De Heilige Vader was profetisch. Buitenechtelijke geboorten, abortus en pornografie werden gemeengoed. Seksueel overdraagbare aandoeningen bereikten epidemische niveaus. In tegenstelling tot de voorspellingen van voorstanders van anticonceptie en abortus, stegen kindermisbruik en kinderhandel tot recordhoogten.
Het ongeëvenaarde geluk dat voorstanders van zogenaamde seksuele vrijheid beloofden werd nooit werkelijkheid. In plaats daarvan vinden we onder jonge volwassenen verontrustend hoge niveaus van angst, depressie en eenzaamheid. Pornografie en andere vormen van seksuele verslaving tieren welig en maken velen op jonge leeftijd tot slaaf.
De afkalving van de seksuele moraal gaat al tientallen jaren door. Een van de culturele misvattingen is de heersende opvatting dat homoseksuele activiteit gezond en normaal is, gewoon een andere keuze van levensstijl.
De laatste jaren heeft onze culturele verwarring geleid tot een genderideologie, die beweert dat mensen hun biologische geslacht kunnen ontkennen. Tragisch genoeg worden veel jongeren onder druk gezet om hormonale behandelingen te ondergaan om van gender te veranderen en hun lichaam te verminken door “geslachtsverandering”.
Godzijdank gaf paus Johannes Paulus II ons met zijn baanbrekende leer over de theologie van het lichaam nieuwe taal om de schoonheid van de menselijke seksualiteit te verwoorden en het morele gezond verstand te helpen herstellen. Paus Benedictus gaf ook duidelijk onderricht op deze belangrijke gebieden. Paus Franciscus heeft duidelijk en krachtig gesproken over het kwaad van abortus en het gevaar van de gendertheorie.
Het heeft me bedroefd dat bij de voorbereiding van de Synode over Synodaliteit door sommigen in de kerkleiding opnieuw is geprobeerd de morele verwarring over de menselijke seksualiteit te reanimeren. De Duitse Synodale Weg is een treffend voorbeeld. De leiding van de Duitse bisschoppenconferentie heeft correcties van paus Franciscus afgewezen.
Het meest verontrustend waren de verklaringen van kardinaal Jean-Claude Hollerich s.j. van Luxemburg, die beweert dat de kerkelijke leer met betrekking tot homoseksualiteit onjuist is, omdat hij gelooft dat de sociologisch-wetenschappelijke basis van deze leer niet langer correct is. De uitspraken van kardinaal Hollerich zijn bijzonder zorgwekkend vanwege de leidende rol die hem als relator-generaal voor de Synode over Synodaliteit is toebedeeld.
Meest recentelijk heeft kardinaal Robert McElroy in een artikel in het jezuïetentijdschrift America magazine de beschuldiging geuit dat de katholieke kerk “structuren en culturen van uitsluiting bevat die al te velen van de kerk vervreemden of hun reis in het katholieke geloof enorm zwaar maken”. Kardinaal McElroy is voorstander van wat hij radicale inclusie noemt, waarbij iedereen wordt opgenomen in de volledige gemeenschap met de kerk op zijn of haar eigen voorwaarden. Het mandaat van Jezus aan de apostelen om alle volken tot discipelen te maken, wordt zo opgevat dat de tent van de kerk wordt uitgebreid door gedragingen toe te laten die in strijd zijn met de leer van onze Heer zelf.
Kardinaal McElroy lijkt te geloven dat de kerk 2000 jaar lang het belang van haar seksuele morele leer heeft overdreven, en dat radicale integratie boven leerstellige trouw gaat, vooral op het gebied van de morele leer van de kerk over menselijke seksualiteit.
Naar mijn mening is dit een zeer ernstige en gevaarlijke fout. Ons begrip van de seksuele moraal is van grote invloed op het huwelijk en het gezinsleven. Het belang van huwelijk en gezin voor de samenleving, de cultuur, de natie en de kerk kan niet worden overschat.
Voorstanders van radicale inclusie halen de omgang van Onze Heer met zondaars aan. Het is waar dat tegenover de harde kritiek van religieuze leiders Jezus grote bezorgdheid, mededogen en barmhartigheid aan de dag legde tegenover zondaars. In elk geval roept Jezus ook degenen die zijn discipelen willen worden op tot berouw en bekering.
Moeten we de oproep van onze Heer tot bekering opvatten als het bevorderen van een cultuur van uitsluiting? Was het duidelijke en uitdagende onderricht van Jezus over het huwelijk of de gevolgen van lust bedoeld om te vervreemden, of was het een uitnodiging tot bevrijding en vrijheid? Was radicale insluiting de hoogste prioriteit van onze Heer, toen veel discipelen wegliepen na zijn rede over het Brood des Levens?
Moet iemand van ons verbaasd zijn dat wanneer we luisteren naar degenen in de periferie, degenen die niet in onze kerken zitten, degenen die niet katholiek zijn en zelfs degenen die niet in Jezus geloven, dat velen het oneens zullen zijn met onze tegenculturele morele leer? Betekent dit dat we berouw moeten tonen voor het creëren van structuren van uitsluiting en de geest van de seculiere cultuur moeten omarmen?
Paus Franciscus heeft duidelijk gezegd dat synodalitiet niet betekent: stemmem over de leer en het morele onderricht. De Heilige Vader heeft ons er ook aan herinnerd dat synodaliteit een poging is om te luisteren naar de Heilige Geest en niet naar de tijdgeest.
Als we ernaar streven ware discipelen van Jezus te zijn, vereist dit dan niet dat we tegencultureel zijn? Wat trok in het begin van de kerk de mensen naar het christendom? Was het radicale inclusie? Zeker, het evangelie van Jezus werd aangeboden aan iedereen, man en vrouw, Jood en niet-Jood. Maar in de uitnodiging van onze Heer zat altijd een oproep tot bekering, niet dat iedereen welkom was op zijn eigen voorwaarden. Gingen de brieven van Paulus of de preek van Petrus op Pinksteren over radicale inclusie, of waren ze een oproep tot bekering?
Wat de cultuur aan het begin van het christendom evangeliseerde, was deels de radicale liefde die christelijke huwelijken en gezinnen kenmerkte. Wat velen tot het christendom aantrok was het getuigenis van de maagdelijke martelaren! Vooral vrouwen vonden de christelijke leer aantrekkelijk dat echtgenoten bereid moeten zijn hun leven te geven voor hun echtgenoten, zoals Jezus zijn leven gaf voor zijn bruid, de kerk.
In februari organiseert het aartsbisdom Kansas City een retraite voor volwassen kinderen uit huwelijken die eindigden in echtscheiding of scheiding van tafel en bed. Volwassen kinderen uit gescheiden huwelijken vormen een grote groep slachtoffers van de seksuele revolutie.
Als we luisteren naar hen die zich in de periferie bevinden, moeten we ook de pijn aanhoren van volwassen kinderen ten gevolge van echtscheiding, jonge mensen die zonder de aanwezigheid van een liefhebbende vader zijn opgevoed, degenen die op jonge leeftijd verslaafd zijn geraakt aan pornografie en degenen die emotioneel getekend zijn door de scharrelcultuur.
Het evangelie dwingt ons naar ieder mens te kijken als iemand die gemaakt is naar het beeld van God. Wij kijken naar ieder mens met de verwachting dat God zich door hen aan ons wil openbaren. Wij vereren ieder mens als van zo grote waarde dat Jezus op Golgotha zijn leven gaf voor ieder van ons. Daarom behandelen wij ieder mens met de hoogste eerbied en respect – ongeacht leeftijd, ras, etniciteit, geslacht, fysieke kracht, intellectuele vermogens of seksuele geaardheid. Dat wil niet zeggen dat wij elke gemaakte keuze respecteren en eerbiedigen.
Wij erkennen onszelf als zondaars die Gods genade nodig hebben, en daarom proberen wij medezondaars hartelijk te verwelkomen. Wij respecteren anderen genoeg om hen uit te nodigen vrij te worden van slavernij aan de zonde. De deugd der kuisheid beleven in deze overgeseksualiseerde cultuur is voor ons allen een uitdaging. Wij zijn bereid en enthousiast om samen met anderen te streven naar deugdzaamheid en elkaar te begeleiden op de weg van voortdurende bekering.
Ik bid dat de Synode over Synodaliteit niet onbedoeld morele verwarring doet herleven en nieuw leven inblaast. Als we werkelijk naar de Heilige Geest luisteren, vertrouw ik erop dat hij ons er niet toe zal brengen onze morele leer op te geven om de giftige geest van een tijdperk dat onderdrukt wordt door de dictatuur van het relativisme te omarmen.
Aartsbisschop Joseph F. Naumann Aartsbisschop Joseph F. Naumann is de herder van Kansas City, Kansas, en voorzitter van de Amerikaanse bisschoppencommissie voor Pro-Life activiteiten.
Keywoorden: | Aartsbisschop Joseph Naumann | Bekering | Dictatuur van het relativisme | Genderideologie | H.Paus Johannes Paulus II | H.Paus Paulus VI | Homoseksualiteit | Huwelijk en gezin | kardinaal Jean-Claude Hollerich s.j. | Kardinaal Robert McElroy | Kinderhandel | Kindermisbruik | NCRegister | Radicale inclusie | Relativisme | Seksuele moraal | Seksuele revolutie | Synode over Synodaliteit | Theologie van het lichaam | Tijdgeest | Vaticanum II | Verwarring | Vrouw in het ambt |
Wilt u meer lezen over bijvoorbeeld de ‘Verwarring‘ naar aanleiding van de synode voor synodaliteit? Klik dan hier of gebruik een van de ’tags’ boven aan het artikel
230216 | [XLS000] |
