We moeten voorzichtig zijn met alles aan de Heilige Geest toe te schrijven – al onze meningen, onze belangen, lobby’s en groeperingen -, alles op de Heilige Geest af te schuiven,’ zei aartsbisschop Fisher.
Courtney Mares/CNA; Vaticaan; 20 oktober 2023
Tijdens de Synode over Synodaliteit moeten we voorzichtig zijn met “alles in de schoenen van de Heilige Geest te schuiven”, heeft aartsbisschop Anthony Fisher van Sydney gezegd, waarbij hij opmerkte dat als een voorstel radicaal in strijd is met het evangelie, “dat niet van de Heilige Geest is.”
“De Heilige Geest is de Geest van Christus. Hij is de Geest van de Vader en de Zoon, en dus zal hij altijd alleen dingen zeggen die in overeenstemming zijn met wat Christus aan ons heeft geopenbaard in de apostolische traditie,” zo vertelde aartsbisschop Fisher deze week in een interview in Rome aan CNA.
Er is veel nadruk gelegd op het luisteren naar de stem van de Heilige Geest tijdens de bijeenkomst in oktober, waarbij de afgevaardigden van de synode bijna dagelijks bijeenkwamen voor “gesprekken in de Geest”, die op de website van de synode worden omschreven als “een dynamiek van onderscheiding in een synodale kerk”.
De Australische dominicaan legde uit dat als een synodevoorstel “radicaal in strijd” is met het evangelie en de apostolische traditie, “dat niet van de Heilige Geest komt, want het kan niet zo zijn dat Christus en de Heilige Geest met elkaar in oorlog zijn”.
We moeten voorzichtig zijn met alles aan de Heilige Geest toe te schrijven – al onze meningen, onze belangen, lobby’s en groeperingen -, alles op de Geest af te schuiven,’ zei aartsbisschop Fisher.
“Katholieken denken graag dat de Heilige Geest de paus kiest, dat de Heilige Geest onze bisschoppen en priesters voor ons kiest, dat de Heilige Geest dit en dat doet. En het lijdt geen twijfel dat Gods hand, Gods voorzienigheid, aanwezig is in al die belangrijke dingen in ons leven en in het leven van de Kerk. Maar we hebben in de geschiedenis ook vreselijke pausen gehad. We hebben een paar vreselijke priesters en bisschoppen gehad en vreselijke dingen gebeuren in het leven van mensen. En was de Heilige Geest afwezig? Nee, maar hij stond wel toe dat die dingen gebeurden.”
“Dus laten we niet alles wat er gebeurt op de synode of ergens anders in ons leven in de schoenen schuiven van de Heilige Geest. Ik denk dat het eigenlijk bijgelovig is om dat te doen,” voegde hij eraan toe.
De uitdaging van de Synode is om te luisteren en te vragen wat God op dit moment tegen ons en tegen de Kerk zegt, legde hij uit, eraan toevoegend dat de Kerk al nuttige “wegwijzers” heeft gegeven als we de wil van God proberen te onderscheiden.
“Christus heeft ons alles gegeven wat we nodig hebben voor onze verlossing, alles al geopenbaard. We geven dat door van generatie op generatie, het evangelie en het onderricht van de Kerk,” zei hij.
“We hebben al een omvangrijk geheel aan onderricht, reflectie, via duizenden en duizenden mensen door de generaties heen, geleid door de Heilige Geest over allerlei vragen om ons te helpen, de geloofsschat zoals we het noemen, die ligt er om opgedolven te worden.”
“Dus we zijn niet alleen overgelaten aan onze eigen bedenksels, onze eigen gedachten – wat de gemoedstoestand ook moge zijn in de vergadering over een bepaalde kwestie. We hebben in feite iets dat solide is om op te vertrouwen en om de gemoedsbewegingen en intuïties aan te toetsen,” zei hij.
Synode-discussie over wijding van vrouwen
De 62-jarige aartsbisschop van Sydney merkte op dat er “een lange discussie is geweest over de wijding van vrouwen” in de synodevergadering.
“Ik denk niet dat die iets onthult wat mensen nog niet wisten,” voegde hij eraan toe. “En er is veel spanning en emotie rond zo’n onderwerp.”
Hij zei dat het moeilijk is om te weten hoe de vergadering als geheel over deze kwestie denkt, omdat mensen een verslag horen van elk van de 35 tafels in de zaal, maar “je weet niet of dat verslag weergeeft wat één persoon zei of wat alle 12 mensen aan die tafel [zeiden].”
“Dus je weet niet of dat het enthousiasme is van één of twee mensen aan elke tafel of een enthousiasme dat echt wordt gedeeld door bijna de hele zaal,” zei hij.
In een 25 minuten durend interview in het televisieprogramma EWTN News In-Depth dat op 20 oktober werd uitgezonden, zei aartsbisschop Fisher dat hij denkt dat de synode een gelegenheid kan zijn om te praten over grotere problemen in de Kerk van vandaag, zoals hoeveel jonge mensen aangeven dat ze helemaal geen religie hebben.
“Dat is uiteindelijk veel urgenter, veel ernstiger dan wat gerommel in de marge over de vraag of 0,001% van de vrouwen diakones of vrouwelijke diakenen mogen zijn,” zei hij.
“Het is triviaal vergeleken met het enorme verlies aan geloof dat we op dit moment vooral in hele generaties zien gebeuren.”
Hij voegde eraan toe dat wanneer mensen hun geloof verliezen, ze elders op zoek gaan naar betekenis, en “mensen gaan naar een heleboel zeer destructieve plaatsen op zoek naar betekenis en hoop en geluk”.
“Omwille van hen moeten we veel actiever zijn in het evangeliseren van onze cultuur en vooral van onze jongvolwassenen,” voegde hij eraan toe.
“Wat ik graag uit de synode zou zien komen, is een enthousiasme om het geloof terug te brengen naar mensen die het zouden moeten hebben, maar om wat voor reden dan ook zijn afgehaakt,” zei hij.
‘Deze synode is een experiment’
Aartsbisschop Fisher, die al bijna tien jaar aartsbisschop van Sydney is, merkte op dat de Synode over Synodaliteit “heel anders” is dan de vorige bisschoppensynode die hij bijwoonde.
Hij beschreef het hele proces als “een experiment” en voegde eraan toe: “Het doet allerlei behoorlijk ernstige theologische vragen rijzen.”
De bisschoppensynode die door Paulus VI werd ingesteld na het Tweede Vaticaans Concilie was “bedoeld als een uitdrukking van bisschoppelijke collegialiteit van het gezamenlijke college van bisschoppen,” legde hij uit, “zoals de gezamenlijke groep van de apostelen … en in het bijzonder hun gezamenlijk magisterium, hun gezamenlijk onderricht.”
Terwijl de Synode over Synodaliteit meer lijkt op “een mengvorm” van de bisschoppensynode en andere soorten kerkelijke bijeenkomsten en vergaderingen met bisschoppen, priesters, religieuze zusters en leken.
“Het is zowel een bisschoppensynode als tegelijkertijd een kerkelijke bijeenkomst. En dat roept vragen op. Wat is dan de kerkelijke aard? Wat is de autoriteit ervan? … Probeert het de bisschoppen te vertegenwoordigen zoals het bijeenkomen van de apostelen? Of probeert het de bijeenkomst van alle gedoopten te zijn?”
“Ik denk dat we waarschijnlijk veel meer moeten nadenken over de vraag: wat betekent dat allemaal ecclesiologisch, canoniek, praktisch?”
Aartsbisschop Fisher zei dat er ook discussie is over de grootte van het aandeel leken, met name vrouwen, in de Synode over Synodaliteit.
“Er zijn meer vrouwen dan ooit tevoren en toch krijgt [de synode] nog steeds veel kritiek dat er nog steeds niet genoeg vrouwen zijn,” merkte hij op.
De Australische aartsbisschop voegde eraan toe dat een van de pluspunten van de Synode over Synodaliteit de grote verscheidenheid aan katholieken van over de hele wereld is, die deze maand in het Vaticaan bijeen zijn.
“Ik heb de afgelopen twee weken een grotere verscheidenheid aan bisschoppen ontmoet dan waarschijnlijk in de 20 jaar daarvoor. En dat moet een positief punt zijn,” zei hij.
Courtney Mares is correspondent in Rome voor Catholic News Agency. Ze is afgestudeerd aan Harvard University, heeft verslag gedaan vanuit persbureaus op drie continenten en kreeg de Gardner Fellowship voor haar werk met Noord-Koreaanse vluchtelingen.
Wilt u meer lezen van de journaliste ‘Courtney Mares‘? Klik dan hier, of gebruik één van de andere ’tags’ boven of onderaan deze post.
Wilt u meer lezen over bijvoorbeeld ‘Zonde’? Klik dan hier, of gebruik één van de andere ’tags’ boven of onderaan deze post.
