“God is de auteur van de Heilige Schrift omdat hij de menselijke auteurs ervan heeft geïnspireerd; hij handelt in hen en door middel van hen. Zo geeft Hij de zekerheid dat hun geschriften zonder fouten zijn reddende waarheid onderwijzen” (Catechismus 136).

Dave Armstrong; Blogs; 23 maart 2023 Hier volgen samenvattingen van enkele van de argumenten die ik diepgaand heb aangevoerd, met wetenschappelijke documentatie, in mijn nieuwe boek, The Word Set in Stone: How Archaeology, Science, and History Back up the Bible.

1. Ik argumenteer voor een plaatselijke overstroming die plaatsvond in de vlakte van Mesopotamië (het huidige Zuid-Irak), een zeer vlak gebied met twee grote rivieren (de Tigris en de Eufraat) die uitmonden in een zee (de Perzische Golf). Het duurde 10 maanden voordat het water van de overstroming volledig was gezakt (Genesis 7:11; 8:13). Evenzo vond er in 1926-1927 een grote overstroming plaats op vrijwel dezelfde breedtegraad, in een zeer vlak gebied (Louisiana) met een grote rivier (de Mississippi) die uitmondt in een zee (de Golf van Mexico). Het regende in dit geval acht maanden lang en het duurde een heel jaar voordat het water volledig was opgedroogd.
2. De Bijbel stelt dat Abraham in Beersheba woonde (Genesis 21:14, 29-33; 22:19). Sceptici hebben beweerd dat dit een anachronisme is; dat een dergelijke stadje in zijn tijd niet bestond. Maar geen van de 11 bijbelse vermeldingen in Genesis vereist de interpretatie van een stadje, laat staan een grote stad. De eerste vermelding, tijdens Abrahams leven (Genesis 21:14, RSV), verwijst naar “de wildernis van Beersheba”.
3. Sodom en Gomorra werden door God veroordeeld met “zwavel en vuur” (Genesis 19:24). De huidige wetenschap heeft geopperd dat een “meteoritische schokgolf” het gebied verwoestte in ongeveer 1750-1700 voor Christus, tijdens Abrahams leven. (Lot was zijn neef.) De uitbarsting was zo heet dat rotsen in glas veranderden.
4. Genesis 37:28 vertelt ons dat Jozef als slaaf werd verkocht voor “20 sjekels”. De Wetten van Hammurabi en documenten uit Mari (Syrië) uit de 19e en 18e eeuw voor Christus bevestigen dat de prijs voor slaven in die tijd 20 shekels was. Jozef leefde in de 18e eeuw voor Christus.
5. Exodus, Leviticus en Deuteronomium bevatten verdragsachtige verbonden tussen Israël en God. Wij kennen meer dan 100 soortgelijke verbond-achtige documenten in het oude Mesopotamië en Egypte. Met name de vormen tussen ca. 1350 en ca. 1180 v. Chr. (in tegenstelling tot die daarvoor en daarna) komen overeen met de bijbelse verbonden. Dit was tijdens Mozes’ leven. Aangezien hij werd opgevoed door de dochter van de Farao (Exodus 2:10), zou hij ruimschoots de gelegenheid hebben gehad kennis te nemen van de Egyptische wetgeving en diplomatie.
6. Een Egyptische leren rol die gedateerd is op het vijfde jaar van de regering van Farao Ramesses II (1275 v.Chr.) verwijst naar slaven die verantwoordelijk zijn voor een quotum van 2.000 modderstenen. Dit wordt weerspiegeld in Exodus 5:8 (“aantal bakstenen”) en 5:19 (uw dagelijks aantal bakstenen”).
7. God voedde de rondtrekkende Israëlieten op wonderbaarlijke wijze met kwartels. Nou ja: was het een wonder? De Bijbel lokaliseerde de kwartels op het Sinaï-schiereiland, vooral langs de kusten (Exodus 16:1) en in het voorjaar (Exodus 16:1; Numeri 10:11, 11:31, 34). De moderne wetenschap heeft bevestigd dat de jaarlijkse massale voorjaarstrek van kwartels perfect overeenkomt met deze beschrijvingen. God, in zijn alwetendheid, wist wanneer ze zouden aankomen.
8. De Bijbel vermeldt verslagen van Mozes die water uit rotsen sloeg in de wildernis van de woestijn (Exodus 17:6; Numeri 20:10; Deuteronomium 8:15). Het Sinaï-schiereiland bevat veel zandsteen en kalksteen, poreuze gesteenten die water kunnen absorberen en opslaan. In de zeer hete omstandigheden daar, ontwikkelen ze een harde korst, die, als er hard genoeg op geslagen wordt, dit water eruit kan laten stromen.
9. Bijbelse sceptici en atheïsten wijzen er graag op dat de archeologie geen bewijs levert voor het bestaan van Jericho in de tijd van Jozua (ca. 1200 v. Chr.), waarvan de Bijbel beweert dat de muren instortten (Josh 6:20). Ze hebben gelijk, maar hier is een volkomen redelijke verklaring voor. Jericho ligt 21 mijl van de Dode Zee, een van de zoutste (hyperzoute) meren ter wereld – bijna 10 keer erger dan de oceanen. Een door zout veroorzaakt erosieproces genaamd haloclastie komt voor in droge klimaten en langs kusten. Jericho heeft ook een lang regenseizoen (eind oktober tot april). Al deze factoren verklaren op een geloofwaardige manier de enorme erosie daar.
10. Koning David wordt (of werd) door veel bijbelsceptici op dezelfde manier beschouwd als hoe de meeste historici Koning Arthur zien – een echt persoon, maar grotendeels gemythologiseerd. Dat veranderde snel in juli 1993 met de ontdekking in het noorden van Israël van de Tel Dan Stele, gedateerd op de 9e eeuw voor Christus. Deze bevatte de uitdrukking “Huis van David” (zie 1 Samuël 20:16; 2 Samuël 3:1-6).
11. Amos de profeet leefde in de 8e eeuw voor Christus. Hij schreef over een aardbeving (Amos 6:11; vgl. 1:1, 8:8, 9:1, 5). Bewijs hiervoor in het noorden van Israël is al minstens 20 jaar bekend bij archeologen. Maar in 2021 werd voor het eerst aangetoond dat het ook in Jeruzalem heeft plaatsgevonden, en dit werd opgemerkt in het Smithsonian Magazine.
12. In 2015 werd de koninklijke bulla (of zegel) van de bijbelse koning Hizkia (r. 715- 687/6 v.Chr.) gevonden in het oudste deel van Jeruzalem. Het werd gedateerd tussen 727 en 698 voor Christus. Hizkia groef de beroemde tunnel die zijn naam draagt (2 Koningen 20:20; 2 Kronieken 32:2-4,30; Jesaja 22:11). Ik vond het geweldig om er in 2014 doorheen te kunnen lopen.
13. De profeet Jesaja leefde van ca. 740 tot ca. 681 v.Chr. Een bulla met zijn naam erop werd in 2018 gevonden in Jeruzalem, en – het meest opwindend- dit was binnen zes en een halve meter van de Hezekiah bulla. De twee mannen worden in de Bijbel 14 van de 29 keer dat Jesaja’s naam voorkomt met elkaar in verband gebracht.
14. De profeet Jeremia leefde van ca. 650 tot ca. 570 voor Christus. In mijn boek schetste ik 19 afzonderlijke en onafhankelijke archeologische verificaties van de tekst van het boek dat zijn naam draagt.
15. Koning Nabonidus, de laatste koning van Babylonië (r. 556-539 BC) wordt nergens in de Bijbel genoemd, In plaats daarvan wordt zijn zoon Belsassar “koning van Babylon” genoemd (Daniël 7:1; vgl. 5:1, 5-10, 13, 30; 8:1). Dat komt omdat zijn vader 10 jaar in het buitenland was, dus trad hij op als zijn regent (vandaar dat hij “koning” kon worden genoemd).

Dave Armstrong

Dave Armstrong is een fulltime katholiek auteur en apologeet, die sinds 1981 actief het christendom heeft verkondigd en verdedigd. Hij werd in 1991 opgenomen in de Katholieke Kerk. Zijn website/blog, Biblical Evidence for Catholicism, is online sinds maart 1997. Hij onderhoudt ook een populaire Facebook-pagina. Dave is gelukkig getrouwd met zijn vrouw Judy sinds oktober 1984. Ze hebben drie zonen en een dochter (allen onderwezen met thuisonderwijs) en wonen in het zuidoosten van Michigan.

Bron: 15 Archaeological Proofs of Old Testament Accuracy| National Catholic Register (ncregister.com)

Wilt u meer artikelen lezen van ‘Dave Armstrong‘ in de oude tijd ? Klik dan hier of gebruik één van de andere ’tags’ bovenaan deze post.

Wilt u meer artikelen lezen over de ‘Heilige Schrift’ ? Klik dan hier of gebruik één van de andere ’tags’ bovenaan deze post.

Keywoorden: | Archeologie en wetenschap | Archeologische bewijzen | Archeologische inspanningen | Dave Armstrong | Heilige schrift | Historische argumenten | NCRegister | Oude testament |  

230326 [XLS000] |