Tijdens een bijeenkomst van katholieke geestelijken in Rome benadrukte het drietal kardinalen de unieke en onmisbare rol van priesters op dit moment van de menselijke geschiedenis.
Edward Pentin 23 januari 2025 VATICAANSTAD – De kardinalen Robert Sarah, Gerhard Müller en Raymond Burke zijn vorige week in Rome samengekomen om priesters te bemoedigen in de waarheid, schoonheid en goedheid van hun missie, en om inspiratie te bieden in het aangezicht van tegenstand, niet alleen van de wereld maar ook van binnen de Kerk.
Tijdens hun toespraak tot de Derde Internationale Convocatie van de Broederschap van Katholieke Geestelijken, 13-17 januari, benadrukten de kardinalen aanhoudend de unieke en onmisbare rol van priesters, vooral in deze tijd van de menselijke geschiedenis.
De Broederschap van Katholieke Geestelijken is een basisbeweging van meer dan 500 katholieke priesters wereldwijd, met filialen in Australië, Groot-Brittannië en Ierland. Het is ontstaan uit de post-conciliaire onrust van de zeventiger jaren om geestelijken aan te moedigen priester te blijven en trouw te blijven aan hun roeping.
Kardinaal Müller richtte zich op het thema “Waarheid en Missie van de Priester” en benadrukte dat priesters vertegenwoordigers van Jezus Christus zijn en nooit slechts functionarissen van een religieus systeem, noch zelfs enkel vertegenwoordigers van hun bisschop.
De Duitse kardinaal vertelde de 75 aanwezige priesters, van wie de meesten uit Australië, de V.S. en Engeland kwamen, dat ze geroepen zijn om apostelen te zijn, “discipelen van de verraden, veroordeelde en gekruisigde Heer” en dat hun ambt daarom heel anders is dan wereldlijke machtsposities. “Wij zijn geen vooraanstaande persoonlijkheden,” zei hij, terzijde van zijn toespraak.
Priesters, vervolgde de voormalige prefect van het Dicasterium voor de Geloofsleer, “stuiten vaak op vijandigheid, stuiten op een muur van stilte en worden bespot als zijnde wereldvreemd.”
Ze moeten zich daarom “bewust worden van de glorie van hun ambt” zodat ze “het lijden aankunnen” dat ze zullen tegenkomen. Maar hij zei dat ze ook “troost” en “geestelijke versterking in hun geloof” nodig hebben van de paus, hun bisschoppen en religieuze oversten, die “een voorbeeld en patroon” moeten zijn voor priesters in hun “spirituele en morele leven” in plaats van aanstichters van “paternalisme en openbare berispingen”.
Verwijzend naar hoe priesters er niet van gevrijwaard blijven “ontmoedigd en depressief” te worden, richtte kardinaal Sarah zich op “Schoonheid en de Missie van de Priester” en drong er bij de verzamelde geestelijken op aan om zich de schoonheid van hun roeping te herinneren, van hun eerste Heilige Mis en van hun getuigenis in het naar anderen brengen van de Heer, een schoonheid die “onverminderd blijft – zelfs als we ouder, moe of ontmoedigd zijn”.
De Afrikaanse kardinaal zei dat, theologisch gezien, schoonheid niet in de eerste plaats een kwestie van esthetiek is, en zeker niet te vinden is in het subjectivisme op het vlak van geloof, moraal of aanbidding – wat, zei hij, “vals” is, “niet van God”, en “zielen naar de hel leidt, niet naar de hemel”.
God alleen is schoonheid, legde hij uit, en de Heer was “de mooiste man die ooit heeft bestaan [niet] vanwege zijn lichaamsbouw, maar vanwege zijn integriteit, zijn heiligheid, zijn opofferende toewijding aan zijn missie.” Hij is mooi “omdat hij volledig is overgegeven aan het volbrengen van de wil van zijn Vader” – iets waar priesters, zei hij, “goed aan zouden doen om dit heel zorgvuldig te overwegen.”
Kardinaal Sarah benadrukte, net als kardinaal Müller, dat priesters geen functionarissen zijn, maar ook niet eenvoudigweg geroepen zijn om een alter Christus – een andere Christus – te worden. Meer dan dat, zei hij, zijn ze ipse Christus, geroepen om Christus zelf te worden. Door dat te zijn, kunnen ze het “werk van Gods verlossende schoonheid uitvoeren voor de glorie van de Almachtige God, de redding van zielen en de zielen die we geroepen zijn te dienen.”
“De roeping van de priester is mooi wanneer die werkelijk deelneemt aan het offer van Christus in de bijzondere omstandigheden waarin hij geroepen is te dienen,” zei de Afrikaanse kardinaal.
Behoefte aan liturgische schoonheid
De emeritus prefect van het Dicasterium voor de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramenten benadrukte de noodzaak van liturgische schoonheid en integriteit, stelde ongepast gedrag tijdens de mis aan de kaak en pleitte voor de “hervorming van de hervorming” – een beweging om de post-conciliaire liturgische hervormingen te verbeteren zodat ze in continuïteit zijn met het verleden in plaats van een breuk.
“De liturgische riten die we vieren moeten precies zijn zoals ze verondersteld worden te zijn – en niets anders,” herhaalde hij tweemaal in zijn toespraak. “Daarin ligt haar schoonheid,” zei hij, eraan toevoegend dat ‘ware viering’ het centrum is van elke kerkvernieuwing.
Hij sprak de hoop uit dat de hervormde liturgische boeken “nog mooier” zouden worden, en als voorbeeld van wat mogelijk zou kunnen zijn, zei hij dat hij vaak denkt aan het “missaal voor de ordinariaten van de voormalige Anglicanen en de rijkdom die het bevat”.
Kardinaal Sarah spoorde priesters vooral aan om vertrouwd te raken met de apostolische exhortatie Sacramentum Caritatis van Benedictus XVI uit 2007 (Redactie: Klik hier voor een Nederlandse vertaling met dank aan rkdocumenten), die volgens hem “heel belangrijk” is voor liturgische vorming, maar die “heel erg verwaarloosd wordt”. Hij zei in het bijzonder dat het de ars celebrandi onderwijst – de kunst van de juiste liturgische viering. De kardinaal onderstreepte ook dat geen enkele priester verplicht zou moeten worden om de mis te concelebreren en benadrukte het belang van mooie liturgische muziek, een onderwerp waarover hij net een boek heeft afgerond met Peter Carter, oprichter van het Catholic Sacred Music Project, getiteld The Song of the Lamb: Sacred Music and the Heavenly Liturgy.
Wat betreft de usus antiquior – de liturgie volgens het Missaal van 1962 die paus Franciscus sinds 2021 aan banden heeft gelegd – zei kardinaal Sarah dat ondanks de “klerikale houdingen” die ertegen gekant zijn en die “typerend zijn voor het klerikalisme dat paus Franciscus herhaaldelijk aan de kaak heeft gesteld”, het hem was opgevallen hoe populair het is bij jonge gelovigen en gezinnen. “Het heeft een toekomst omdat het een verleden heeft,” zei hij, eraan toevoegend dat het ”niet van de ene dag op de andere kan worden uitgewist of afgeschaft.” Hij herhaalde ook de “diepe waarheid die paus Benedictus onderwees” – dat “wat eerdere generaties als heilig beschouwden, ook voor ons heilig blijft” en “ook niet als schadelijk kan worden beschouwd”.
In zijn toespraak over “Goedheid en de Missie van de Priester”, benadrukte kardinaal Burke de uitdagingen waarmee priesters worden geconfronteerd, zoals moreel relativisme, anti-katholieke agenda’s en de marginalisering van het christendom in de publieke sfeer.
Hij spoorde priesters aan om hun geweten te vormen volgens de geopenbaarde waarheid en de Katholieke Traditie en moedigde hen aan om “efficiënter samen te werken met de genade van Christus voor de transformatie van de wereld” en om hun ogen te openen om “te zien dat velen het menselijk failliet van onze cultuur erkennen” en “hoopvol naar de Kerk kijken voor inspiratie”.
De Amerikaanse kardinaal merkte op hoe moreel relativisme heeft geleid tot “diepe verwarring en regelrechte dwaling met betrekking tot de meest fundamentele waarheden van de morele wet” en noemde de encycliek Veritatis Splendor van paus Johannes Paulus II een middel om deze ideologie tegen te gaan (Redactie: klik hier voor een Nederlandse vertaling, met dank aan RKDocumenten.nl)
“De krachten die ons op het pad van de culturele dood willen leiden door de ontkenning van de christelijke wortels van onze cultuur zijn sterk, en we moeten standvastig zijn in het aanmoedigen van allen die betrokken zijn in de strijd voor het leven en voor een cultuur van het leven,” zei hij. Priesters en gelovige leken, voegde hij eraan toe, moeten zich in het publieke debat bezighouden met fundamentele waarheden van de morele wet, zoals geleerd door de rede en het katholieke geloof.
Homilies van de kardinalen
De kardinalen gaven verdere richtlijnen aan de verzamelde geestelijken in homilies tijdens de dagelijkse missen. In de Basiliek van Santa Maria Maggiore op 15 januari, concentreerde de homilie van kardinaal Sarah zich op het aanmoedigen van priesters in hun roeping, waarbij hij het belang van gebed en Mariadevotie benadrukte en opriep tot hernieuwde toewijding aan de missie van de Kerk in het licht van de hedendaagse uitdagingen.
In de basiliek van Sint-Paulus buiten de Muren zei kardinaal Müller, op 14 januari, dat corruptie van de gezonde leer altijd leidt tot corruptie van de moraal. Ware hervorming van de Kerk, zei hij, wordt niet teweeggebracht door “secularisatie van de Kerk” of de “onderwerping van haar leiders aan de woke ideologie”, maar door de “heiliging van de paus, de bisschoppen, de priesters en diakens en alle gelovigen” door “Gods genade voor de dienst van het komende Koninkrijk”.
De Kerk, voegde hij eraan toe, wint niet aan relevantie door de huidige tijdgeest over te nemen of de agenda’s van ongelovigen uit te voeren, “maar alleen wanneer zij, met de waarheid van Christus, de fakkel voor de wereld draagt.” Het echte gevaar voor de mensheid vandaag, vervolgde hij, “bestaat uit de broeikasgassen van de zonde en de opwarming van de aarde door het ongeloof en het transhumanistische verval van de moraal, wanneer niemand meer het verschil tussen goed en kwaad kent of leert.”
In twee afzonderlijke homilies aan de deelnemers onderstreepte kardinaal Burke in de Sint-Jansbasiliek de centrale rol van de Heilige Eucharistie in het katholieke geloof en het priesterleven en moedigde hij aan tot een dieper begrip van en toewijding aan het sacrament als middel tot genade en verlossing.
De volgende dag herinnerde hij in de Sint-Pietersbasiliek aan het getuigenis van de heilige Antonius, een tijdgenoot en goede vriend van de heilige Athanasius, die de Kerk verdedigde tegen de Ariaanse ketterij. “Laten we niet vergeten dat Arius een priester was,” zei kardinaal Burke. “In onze tijd proberen verwarring, dwaling en verdeeldheid, die het werk van Satan zijn, elk overblijfsel van een christelijke cultuur in de wereld te vernietigen” en zielen weg te leiden van het eeuwige leven, ”dat alleen Hij ons brengt.”
Kardinaal Burke spoorde priesters, geconfronteerd met “bovennatuurlijke krachten die uit zijn op onze eigen eeuwige verdoemenis” aan om “altijd stevig verankerd te blijven aan Christus door een leven van gebed en boetedoening”. Hij drong er bij hen op aan om “nooit moe te worden” hun begrip van geloof en moraal te verdiepen en “nooit hun respect te verliezen” voor de paus en de bisschoppen. Hoe groot hun tekortkomingen ook zijn, voegde hij eraan toe, “laten we nooit ophouden het apostolisch ambt te erkennen en te eren” en de “onvervangbare dienst” van hen die geroepen zijn om de waarheid en liefde van Christus te beschermen en door te geven.
Edward Pentin is Senior Contributor van het Register en Vaticaananalist van EWTN News. Hij begon zijn verslaggeving over de paus en het Vaticaan bij Vatican Radio voordat hij Rome-correspondent werd voor EWTN’s National Catholic Register. Hij heeft ook verslag gedaan over de Heilige Stoel en de Katholieke Kerk voor een aantal andere publicaties waaronder Newsweek, Newsmax, Zenit, The Catholic Herald, en The Holy Land Review, een Franciscaanse publicatie gespecialiseerd in de Kerk en het Midden-Oosten. Edward is de auteur van The Next Pope: The Leading Cardinal Candidates (Sophia Institute Press, 2020) en The Rigging of a Vatican Synod? An Investigation into Alleged Manipulation at the Extraordinary Synod on the Family (Ignatius Press, 2015). Volg hem op Twitter @edwardpentin.
Vertaling: EWTN Lage Landen (HR)
Wilt u meer lezen of zien van de vermaarde katholieke Journalist ‘Edward Pentin‘ ? Klik dan hier.
Wilt u meer lezen of zien met betrekking tot ‘Zielzorg‘ ? Klik dan hier.
250128 | [XLS000] |
