Vincent van Hall |Opinie| Amsterdam, Palmzondag 28 maart 2021

Vincent is één van de oprichters van de stichting RealityFinality en zit in het bestuur van EWTN LageLanden. Hij heeft het syndroom van Marfan, een erfelijke aandoening van het bindweefsel en leeft permanent met zuurstof bij de hand. Zijn hart en longen hebben deze ondersteuning nodig. Hij is moe en is eigenlijk gefrustreerd dat er volgens hem niet zo veel uit zijn handen komt. Zijn hoofd werkt harder met ideeën en inzichten dan hij zelf kan materialiseren. Hij is erg afhankelijk van anderen. Vincent is getrouwd, heeft één werkend en twee studerende kinderen en woont in Amsterdam.

Goedemorgen Vincent, hoe gaat het met je?

Ik ben erg moe…

Maar werken je hersenen nog? Kun je nog nadenken?

Ja, ik kan zeker wel nadenken, maar ik voel me beroerd. Het is een hopeloze zaak. Zeg het maar gewoon. Ja, heb er alles aan gedaan, maar ik weet niet hoe ik beter moet worden, ooit. Ik bén niet heel  verdrietig, maar het is wel verdrietig.

En het accepteren dat het nooit beter wordt en dat je moet leven met wat je hebt? Is dat te makkelijk gezegd?

Nou dat schreef je indertijd met dat verhaal over die therapie (Red. ACT therapie)… Voor mij is dat ook een belangrijk deel van mijn verandering geweest de laatste jaren, dat ik die ervaringen voor mijn gevoel wel voltooid heb. Het leven is beperkt, en die beperking is niet het einde van je vrijheid. Het is anders, het is juist het begin van je vrijheid. Dat inzicht geeft grip op je leven en die grip geeft ook vrijheid over je leven. Dat is allemaal goed. Wat je binnen die beperkingen ervan maakt is wie je in alle eeuwigheid bent. En we zitten allemaal in eenzelfde situatie. Iedereen wordt uiteindelijk beperkt in tijd-ruimte-aanleg en dat is onze persoonlijke dialoog met onze Schepper in leven en gebed. Dus het is ja, het is wat het is.

Ik handel zoals mijn cardioloog ook zei: ‘chose your battles’. Beperk je tot datgene wat je eigenlijk heel belangrijk vindt, en dat is het. En dat moet het dan zijn. Ga je niet inzetten voor familie, ziektegeschiedenissen, en patiëntenverenigingen, en weet ik wat nog verder … het is allemaal ‘waste of time’. Dat moeten andere mensen doen. Dus ja zo zit ik erin. Maar ja, het is gewoon ontzettend beperkt. Zéér beperkend. Maar goed, dat is wat het is.

Wat is voor jou de relevantie van de kerk der eeuwen, de wereldkerk, vandaag de dag?

Ik denk dat onder het asfalt van de Westerse cultuur, er nog steeds een schat aan informatie ligt, die opnieuw zichtbaar moet worden gemaakt, omdat deze zowel intellectueel, als esthetisch, als ethisch, als spiritueel, van ongekende betekenis is. Zo is het in het verleden geweest, ook in het nu voor wie het vat, vattende kan, en in de toekomst, omdat God niet laat varen het werk wat zijn hand begon, het maakte aan de bron.

Ik denk dat er een enorm potentieel in de geschiedenis van de kerk ligt, en daar vind ik het dan vreemd aan dat ik eigenlijk vaak als gelovige de kerk der eeuwen beter begrijp dan de huidige kerk. En ligt dat nu aan mij of aan de huidige kerk? Maar dat maakt mijn enthousiasme niet minder, en mijn geloof niet minder diep.

En met de huidige kerk bedoel je daar mee de Nederlandse kerk provincie, of de huidige katholieke kerk in de wereld, het Vaticaan?

Nee de kerk in de wereld van China tot Amerika, tot Amsterdam … Ik wrijf mijn ogen uit over het gebrek aan eenvoud en relevantie van de kerk. Waar ik mij zorgen over maak is dat de Kerk zichzelf ‘opeet’, leeft van verkoop. Zonder verantwoording; zonder vruchten aan de boom. En wat ik heel erg vind is de verwisseling van Geloof en Theologie. Theologie is de rationele reflectie op het geloof. Maar het gaat om het gelóven. De theologie kan natuurlijk het geloof niet vervangen. En geen theoloog of leek zal ooit voor mij met al zijn wijsheden, de priester kunnen vervangen. En dat is het: iedereen is Paus en priester, theoloog en filosoof geworden. Niemand erkent nog enige autoriteit; niet in de politiek (het compromis), niet in de wetenschap (de georganiseerde tegenspraak), en niet in religie (het mysterie dat op ons toekomt). Het opnieuw relateren en relativeren van de kennis van alle eeuwen, van de architectuur, binnen de universiteit, ja ik zie dáár nog steeds enorme kansen liggen.

Wat gun je de huidige kerk, misschien in het bijzonder de Nederlandse kerk provincie, op dit moment, of waar hoop je op?

Wat ik hoop is, dat alle initiatieven in de kerk die er worden genomen niet in een chaos eindigen van leken initiatieven. Dat leken ‘usefull idiots’ zijn, die een rookgordijn scheppen, waarachter anderen kunnen door gaan met vooral ongelovige praktijken. Maar dat die initiatieven ingehaakt raken en zullen zijn in een religieuze kerkelijke autoriteit, en dat de bisschoppen weten te kiezen, tussen wat ze van waarde achten en opdat die initiatieven ook kunnen samenwerken, ter versterking van de Katholieke entiteit, identiteit, beeld, geluid.

Ik mis een duidelijk religieus gezag en wat ik daarover vind is dat de kerk profetisch moet zijn. Zoals de politiek kwantitatief naar compromissen kijkt en zich vooral op deze wereld richt, moet de kerk zich richten op het bovenmaanse, het profetische, het kwalitatieve. En dat is in feite compromisloos. Ik heb het gevoel dat de kerk steeds meer politieker aan het worden is. In die zin, dat ik niet vind dat de kerk niet politiek mag zijn, dat ze zich niet mag uitspreken over de wereldlijke, temporele orde. Maar wel, dat dit op een andere manier moet gebeuren, dan in de politiek.

In de politiek heb je ook geen profeten nodig, maar mensen die behendig compromissen kunnen smeden. In de kerk heb je dat juist niet. Ik vind het ook belangrijk dat de bisschoppen zich realiseren dat ze niet gebonden zijn aan bisschoppen conferenties, maar dat ze gewoon eigenstandig, eigen gezag en verantwoordelijkheid hebben, om profetisch te spreken. En zelfstandig daarin ook een taak en opdracht hebben om licht te geven in de duisternis. Duidelijkheid te scheppen, waar die niet is. Om daarmee de mensen te inspireren en daarmee in de ruimte te zetten, die vrij maakt.

Dat betekent meer de rol van autoriteit in nemen?

Ja, maar dan vanuit een profetische, in een kwalitatieve zin, en niet in een kwantitatieve zin. Duidelijke duiding.

Dus niet een beetje meer of minder, maar gewoon absoluut?

Absoluut, en gericht op ‘om in de hemel te komen’. Dat is het belangrijkste. Dat niet de temporele orde alles wegdrukt, maar dat er een eeuwigheid op ons wacht waar een smalle weg naar toe gaat. Díe moeten de bisschoppen duiden. Niet de brede weg, maar de smalle weg moeten ze zien en voorleven, zelf ook. Moedig zijn. Moedig zijn betekent heel veel.

Dus ook je afvragen, waar sta ik voor?

Ja, maar goed, dat moeten alle gelovige katholieken doen. Zo van: waar dient het zout voor? Als het niet meer zout smaakt, dient het niets anders dan weggegooid te worden. En daarin ook de esoterie in de kerk bestrijden, dat het zout niet in zoutvaatjes moet worden gestopt. Het zout is bedoeld om te zouten, overal. Dus niet naar binnen keren, maar naar buiten.

Opent de deuren?

Ja! Opent de deuren, maar niet om de wereld, de kerk in te laten maar om de kerk de wereld in te brengen.

Hoe zie jij dan de rol in deze van EWTN Lage Landen?

Ja dat vindt ik een hele duidelijke vraag en een duidelijk antwoord. De rol van EWTN is om beeld en geluid te geven aan de katholieke entiteit in Nederland en Vlaanderen, trouw aan het Magisterium en in die zin ook in het midden van de kerk. Positief uitleggend wat er allemaal beschikbaar is, gericht op samenwerking  met andere partners en uiteindelijk gericht op drie reëele dingen. (1) Geloofsleer, metafysica voor wie dat wil, wie dat aan kan. (2) De wereldkerk laten zien, niet opdat de rest van de wereld net zo wordt als Nederland, maar andersom. Dat we beter naar de rest van de wereld kunnen kijken dan vergenoegzaamd, te veel zelfvertrouwen hebben. (3) Het lokale, de lokale geschiedenis van de kerk in Nederland met mensen, personen, plekken en bijzondere gebeurtenissen … en humor!

En bovenal ook hierbij de vraag stellen: “waar zijn de vruchten van de katholieke kerk”? Kritisch, en dus ook kritisch ten aanzien van de vragen die iedere Nederlander stelt. En niet alleen zoals de doorgewinterde katholiek die stelt, maar zoals de gewone mens vraagt om betekenis aan hun leven te geven. 0m die mensen ook eerlijk antwoord te geven over de sterktes en zwaktes in de katholieke kerk anno 2020. Om jezelf en de wereld niet voor de gek te houden.

Welke vragen zijn dan nog niet gesteld of worden er te weinig gesteld?

Wat is de relevantie van de katholieke traditie, in de huidige tijd? Ja deze wordt door 18 miljoen Nederlanders gesteld. 17,5 miljoen mensen geven daarop het antwoord: “is niet meer relevant”. En een half miljoen Nederlanders geven geen antwoord, omdat ze zich eerst laten verleiden in compromis-denken, voordat ze überhaupt een antwoord geven. Dus ja in die zin is de kerk nagenoeg dood in Nederland. Maar goed dat is misschien te somber..

Ja, maar wat leg jij aan je zoon of aan je dochters uit, als die vragen stellen bij de relevantie van de kerk?

Nou dat alle waarden die wij in het westen hoog hebben zitten gebaseerd zijn op een geschiedenis. Waar het niet naïef is om te denken dat de nadruk op het individu, de gelijkwaardigheid van man en vrouw, de onderscheiding van kerk en staat, de positieve visie op arbeid en een samenleving die gebaseerd is op plichten en niet op rechten, eenvoud dat dat ook een resultaat is van de Westerse traditie. Dat zijn allemaal dingen, die helemaal geen natuurverschijnsel zijn.

Dat mensen gelijkwaardig zijn dat is geen natuurverschijnsel, en dat is ook het individu. Vrijheid, en juist de diversiteit van vrijheid, is de basis voor creativiteit. En die creativiteit is weer de basis voor welvaart. Dat zijn dingen, die een lange geschiedenis hebben. En niet plotseling zijn ontstaan, geen natuurverschijnsel zijn. Wil er een prettige samenleving ontstaan, dan zul je alles uit de kast moeten trekken. Velen plukken al decennia de appels van de boom, maar weinig mensen onderhouden de boom nog. Dat is treurig om te zien.

Dat is een mooie metafoor voor een Wageningse ingenieur die op een gegeven moment ook theologie is gaan studeren.

…

Goede communicatie, volgens allerlei marketing theoretici, bevat informatie, inspiratie, en een zogenaamde ‘call to action’. Wat kunnen mensen in deze nog doen?

Mensen oproepen om te komen helpen. Kom ons, als het je belieft helpen. Want wij zijn samen de beweging in Nederland, die het katholieke geluid in de media willen synchroniseren en versterken. Wij zijn de uitgesproken en uitstekende hand om samen te werken om de relevantie van het geloof opnieuw zichtbaar te maken. De inspiratie van het geloof, en de vrijheid van het geloof zichtbaar maken. Dat moet overal van de daken worden geschreeuwd: KOM A.U.B HELPEN!.

We hebben echt mensen nodig, betaald of onbetaald. En voor die betaalde mensen hebben we dus ook financiële middelen nodig. We zijn er, we hebben toegang tot een arsenaal van meer dan 40,000 documentaires, interviews in het Engels, Duits, Spaans, Frans, Italiaans. We weten waar we staan. Het is allemaal goed, maar we hebben handjes nodig om het juiste materiaal eruit te vissen en toegankelijk te maken voor het Nederlandse taalgebied.

Ja en we moeten geduld hebben. Moeder Angelica placht te zeggen: “God Expects his people to do the ridiculous, so He can do the miraculous”

Ja, maar onder meer door de Corona crises, is de ontwikkeling van een kantoor, een plek, een ‘Sanctuary’ in Nederland,  waar mensen ook kunnen samenkomen voor ‘Ora et Labora’ (bid en werk), nog niet echt van de grond gekomen. Pater Elias heeft nu zijn pastorie met kapel in Geldermalsen, voor zo lang als het duurt,  maar uiteindelijk willen we echt een plek hebben waar mensen kunnen werken, bidden, elkaar kunnen ontmoeten. Uiteindelijk gaat het om het werk in de realiteit.

Ja maar dan gaat het platform voornamelijk om virtuele contacten, en dat blijft in zekere zin kunstmatig. Of is Media slechts de brug om uiteindelijk elkaar en God te ontmoeten in de realiteit?

Ja mensen willen analoge vrienden hebben. Ze willen zeker niet thuis achter de computer zitten. Zeker niet voor zoiets als het ontwikkelen van EWTN Lage Landen. Daarom is het toch zo belangrijk om een werkplek te hebben voor gebed en werk. Dat is dus ook de grote uitdaging voor het komende half jaar. Wat zou het mooi zijn om een klooster (voor gebed en media) te hebben, waar je ook een soort van campus hebt? Net als in Irondale! (Red.: www.EWTN.com)

Dus met andere woorden als iemand een ruimte tot beschikking heeft, want support in natura kan dat ook, laat het ons weten! Heb je hier iets nog aan toe te voegen?

Wat wij met EWTN te bieden hebben moet nog duidelijker worden. Alhoewel EWTN Low Countries, Lage Landen, klein is, staan wij wel ergens voor. Wij hebben een waanzinnige organisatie met EWTN in huis. Wij zijn niet kleiner dan KN of Kathedraal TV, we zijn gewoon 700 keer groter. En die potentie moeten we ontginnen. Dat moet goed gerealiseerd worden, dat we absoluut (ja niet financieel nog) maar aan netwerken, contacten, technische steun, aan gewicht aan infrastructuur veel meer in huis hebben.

Maar dat kunnen we alleen ontsluiten, als we daar mensen voor hebben. Alleen dan kunnen we die documentaires vertalen,  zaken in coproductie met Engeland of Duitsland realiseren. We hebben veel meer in huis dan wie dan ook. Iedereen mag op zijn of haar knietjes bidden dat ze met EWTN Lage Landen mogen meewerken.

Als je alleen al kijkt naar wat Pater Elias met minimale middelen tot nu toe heeft bereikt, dan denk ik dat we heel veel hebben. Het is niet niks, maar het maakt nog niet zichtbaar wat er allemaal mogelijk is. In de kiem is het in orde. Het kan gaan groeien, maar er moet wel water worden gegeven. Anders komt het plantje niet uit de grond. Het zaadje is in de grond en de grond is vruchtbaar, en het is God die wasdom geeft. Er zijn wel mensen nodig die het water geven, anders komt het plantje niet uit de grond, en blijft het een heel klein plantje. En nu zien wie allemaal deze uitgestoken handschoen oppakt.

210310 | [XLS000] | 220416 Views 330 | 220928 Views 580 | 241112 2298 | 

Keywoorden: Ambitie | Autoriteit | Bas Kloppenborg Reporter | Creativiteit | Geloof | In eeuwigheid zijn | Katholieke Identiteit | Kerk der eeuwen | Leven met een beperking | Moeder Angelica | Opent de deuren |  Politiek | Putten uit de bron | Relevantie van de kerk | Religie | Rol van EWTN Lage landen | Theologie | Via de vruchten kennen | Vincent van Hall | Vrijheid | Welvaart | Westerse wereld | Wetenschap | Zout in de wereld|