Edward Pentin; Algemeen 15 maart 2023;
Elke praktiserende katholiek die het pontificaat van paus Franciscus de afgelopen tien jaar heeft gevolgd, zal opgemerkt hebben hoeveel interne corruptie er in de kerk aan het licht is gekomen, zowel leerstellig, moreel als structureel.
Maar zouden deze onthullingen deel kunnen uitmaken van de Voorzienigheid van de Heer, die alle kwalen van de post-conciliaire Kerk blootlegt, zodat ergens in de toekomst een echte hervorming kan plaatsvinden?
Vragen met een dergelijke strekking werden voorgelegd aan drie gewaardeerde commentatoren over Franciscus en de Kerk: de Italiaanse theoloog father Nicola Bux, voormalig adviseur bij de Congregatie voor de Geloofsleer en de Congregatie voor Heiligverklaringen; Riccardo Cascioli, redacteur van het Italiaanse katholieke dagblad La Nuova Bussola Quotidiana; en Franciscus-biograaf Massimo Borghesi, auteur van Catholic Discordance: Neoconservatism vs. the Field Hospital Church of Pope Francis. Hieronder volgen hun reacties.
Denkt u dat deze onthullingen providentieel waren, zouden ze opzettelijk geopenbaard kunnen zijn?
Father BUX: Boven alles ligt een goddelijke bedoeling die ervoor zorgt dat wat verborgen is, zich openbaart. Niet de praktijk, maar het geloof is de overwinning die over de wereld zegeviert (1 Johannes 5:4). Als paus Franciscus de “agenda” van kardinaal Martini volgt, die verklaarde dat de Kerk 200 jaar achter was komen te lopen, dan betekent dit dat hij niet geïnteresseerd is in de Kerk als Mystiek Lichaam (dit jaar markeert de 80e verjaardag van de beroemde encycliek Mystici Corporis Christi van Pius XII), dat wil zeggen, verbonden met haar hoofd, Jezus Christus. In feite spreekt Franciscus nooit over de crisis van het geloof. Hij acht het geen aandacht waardig. Zijn hervorming heeft dus lemen voeten, dat wil zeggen, ze is gebaseerd op ideologische en wereldlijke aannames zoals die van gelijkheid en universele broederschap, slogans van de Franse Revolutie – oorspronkelijk christelijk, maar losgemaakt van de wortel die het geloof is en daarom niet in staat tot verwezenlijking en het in gang zetten van handelingen. Hij gelooft dat het prediken van broederschap oorlogen zal stoppen. Zodra hij Fratelli Tutti publiceerde, brak de Russisch-Oekraïense oorlog uit. In plaats daarvan moet de paus God en Zijn Zoonschap prediken, volmaakt verwezenlijkt in Jezus Christus. Dat wil zeggen, men moet de Zoon verkondigen, opdat de mensen zich kunnen bekeren en zonen worden, in de Zoon, van de ene Vader. Dit is de voorwaarde voor vrede, want de vredestichters zullen zonen van God worden genoemd, zei Jezus. Dan zullen ze beseffen dat ze broeders zijn.
CASCIOLI: Eerlijk gezegd valt dit moeilijk met zekerheid te zeggen. Wat mij zeker lijkt is dat hij duidelijk een eigen agenda met hervormingen voor ogen had, te beginnen met het pausschap zelf, dat in deze 10 jaar sterk geseculariseerd is. De vastberadenheid en systematiek waarmee hij de nalatenschap van Johannes Paulus II en zelfs van Benedictus XVI heeft vernietigd, is veelzeggend. Aan de andere kant, wanneer men processen in gang zet – en dat is zijn uitgesproken wil – kunnen ze gemakkelijk uit de hand lopen. Dat is het geval met de Duitse Kerk, die een vinger heeft gekregen en de hele hand neemt. Het lijkt mij toe, dat de aanval naar voren van de Duitse synode Franciscus’ plan om de eisen van de Duitse Kerk in te brengen in de Synode over Synodaliteit, om zo te fungeren als een drijvende kracht voor de hele Kerk, dreigt te verpesten.
BORGHESI: Er is perfecte continuïteit tussen Franciscus en Benedictus XVI als het gaat om de intentie om duidelijkheid te brengen binnen de Kerk, om de ernstige zonden die de afgelopen 50 jaar verborgen zijn gebleven aan het licht te brengen. De “vuiligheid binnen de Kerk”, waarover kardinaal Ratzinger sprak vóór zijn verkiezing tot paus, is een ondraaglijke smet. Het feit dat de wandaden van priesters en religieuzen zo lang verborgen zijn gebleven, onthult een “klerikale” opvatting van de Kerk, die van een gesloten wereld die zichzelf perfect acht, immuun voor alle zonde.
Waar zit het ‘m in, wat zijn pontificaat betreft, dat dit alles onthuld heeft kunnen worden? In hoeverre heeft Franciscus dit alles aan het licht laten komen? Zou het ook aan het licht zijn gekomen als Benedictus XVI paus was gebleven?
Father BUX: Er is een wereldse blik, juist in de zin van die geestelijke wereldsheid die hij ontleent aan De Lubac, maar hij heeft die omgedraaid om geestelijken en gelovigen die juist het katholieke geloof aanhouden te bekritiseren en vaak te beschuldigen. Denk aan de herhaalde beschuldiging richting priesters “misdadigers” te zijn, als ze zondaars die geen berouw tonen niet de absolutie geven. Ik pretendeer niet, dat hij Dante’s uitspraak kent: Absolver non si può chi non si pente, /né pentere e volere insieme puossi/ per la contraddizione che nol consente (“Men kan iemand die geen berouw heeft getoond niet vergeven, en niemand kan echt berouw hebben en het tegelijk wel willen doen; de wet van de contradictie laat dat niet toe” – Inferno, XXVII, 118-120), maar wel de voorwaarden van het sacrament van de verzoening, ja [die kent hij wel]. Het lijkt erop dat Franciscus de Kerk als “Mystiek Lichaam” niet kan verdragen en haar liever ziet als een niet te onderscheiden volk, al dan niet gelovend in welke godheid dan ook. Hij trekt dus als een magneet dat deel van het kerkelijk apparaat aan dat al lang niet meer gelooft in Christus, onze enige Verlosser, en beschouwt de Kerk als een organisatie die moet assimileren met de wereld om daarin een politieke utopie te bouwen, een “koninkrijk” van deze wereld, een woord waarmee Jezus echter in plaats daarvan naar zichzelf verwees en waarover Hij ons leerde te vragen: Uw Koninkrijk kome, dat wil zeggen, laat de hemelse Vader bekend worden aan alle mensen. Daarom bevindt de missie van de Kerk zich in vrije val. Franciscus identificeerde [missie] met proselitisme: hij vergat dat Handelingen erover spreekt en dat de apostelen zonder die missie de grenzen van Israël niet achter zich zouden hebben gelaten. Lees maar de Doctrinaire notitie over enige aspecten van de Evangelisering van de Congregatie voor de Geloofsleer (2007).
In Gods plan wordt ieder mens, dus zelfs een paus, geacht de gedachten van vele harten te onthullen, om aan het licht te brengen wat verborgen is. Zeker, het feit dat Benedictus XVI nog tien jaar na zijn aftreden leefde kan een “openbaring” van God zijn: alsof Hij wilde zeggen: “Ik bepaal wanneer een paus zijn pontificaat zou moeten beëindigen.” Zo kan men in het aftreden een verscheidenheid aan doelen zien. Nu zijn persoon en werk zichtbaar zijn verdwenen, wordt Benedictus XVI prominenter, met zijn gedachten gericht op Jezus Christus, want Hij is het teken van tegenspraak, die alles wat zich tegen Hem verzet, eruit werkt. ‘Onenigheden zijn nu eenmaal onvermijdelijk, als moet blijken wie van uw leden betrouwbaar zijn.’ (1 Kor. 11, 19), of ‘het moest duidelijk worden dat zij geen van allen bij ons horen.’ (1 Joh. 2, 19).
CASCIOLI: Laten we over één ding duidelijk zijn: de huidige staat van verwarring en afvalligheid in de Kerk hangt niet alleen af van paus Franciscus. Bepaalde standpunten en een geringschatting van de traditie van de Kerk waren al aanwezig, en heterodoxe theologie wordt al tientallen jaren onderwezen in de pauselijke universiteiten en seminaries. We moeten ook niet vergeten wat er sinds 1968 is gebeurd, na de encycliek Humanae Vitae. Maar met Johannes Paulus II en Benedictus XVI was er een zekere gids, een orthodoxe helderheid van het leergezag die duidelijk maakte – aan wie dat wilde – waar de ware leer van de Kerk ligt. Het pontificaat van Franciscus daarentegen heeft alles aan het daglicht laten treden, waarbij heterodoxe opvattingen tegenwoordig het meerderheidsdenken zijn. In dit verband is het echter de moeite waard te herinneren aan de profetie van Paulus VI uit 1977 in een brief aan Jean Guitton: “Wat mij opvalt, als ik de katholieke wereld beschouw, is dat binnen het katholicisme soms een niet-katholieke manier van denken lijkt te overheersen, en het kan gebeuren dat dit niet-katholieke gedachtegoed binnen het katholicisme morgen het sterkst wordt. Maar het zal nooit het gedachtegoed van de Kerk vertegenwoordigen.”
BORGHESI: Allereerst in zijn absoluut niet-klerikale opvatting over de Kerk. Het was Johannes Paulus II die als eerste, in het Jubeljaar 2000, de moed had om Gods vergeving te vragen voor de zonden van de Kerk. Een beslissing die toen niet door velen werd gedeeld. Franciscus is net als Benedictus XVI verdergegaan op deze weg, die van de transparantie. Het is de weg die het Tweede Vaticaans Concilie heeft uitgestippeld.
Hoe noodzakelijk waren deze onthullingen volgens u voor een echte hervorming in de toekomst?
Father BUX: Wij weten dat de Kerk een gebrekkige en zondige menselijke component heeft, omdat het geheim van de ongerechtigheid aan het werk is. Maar Gods genade is niet vergeefs; het is voldoende om geen hindernissen op te werpen en de suprematie van Jezus Christus niet weg te nemen, want genade en waarheid komen van Jezus Christus tot de Kerk. Als de Kerk niet meer in Hem gelooft, maar zich tot een voorwendsel maakt om over armoede en ecologie te praten, alsof zij de armoede wil uitroeien en de planeet wil redden, dan is het geen wonder dat de transformatie van harten niet plaatsvindt. Er is een gebrek aan geloof in de mannen van de Kerk. Zij hebben het priesterambt gereduceerd tot een presbyterium, opgevat als een representatieve, democratische functie, in plaats van het te beschouwen als het nieuwe wezen dat iemand in de aanwezigheid van God doet staan en vervolgens Hem doet dienen. Benedictus XVI riep het Jaar van de Priester, het Jaar van het Geloof, uit: juist om het ware tegengif aan te geven voor de kerkelijke crisis en de ineenstorting van de liturgie, door te putten uit de sacramentele bronnen van genade.
CASCIOLI: We weten dat deze tijd nog steeds voorzienend zal blijken, maar op welke manier zal de tijd uitwijzen. Zeker in de geschiedenis van de Kerk zien we dat uit tijden van crisis een bloei van heiligheid voortkomt. Dit is de ware en enige hervorming. Het is echter duidelijk dat in deze beroering veel zielen verloren dreigen te gaan, er is een Vijand die de Kerk wil vernietigen en die nu binnengeslopen is, waardoor veel katholieken hun houvast verliezen. We moeten denken aan de profetische droom van Johannes Bosco, die van de twee zuilen waaraan de paus de boot van Petrus vastmaakt om ongedeerd uit een geweldige storm te komen waarin een groot aantal vijandelijke schepen hun woeste aanvallen op de boot uitvoeren. De twee zuilen stellen de Maagd Maria en de Eucharistie voor. Ik zou zeggen dat dit echt het moment is om ons het sterkst aan deze twee zuilen te hechten.
BORGHESI: Ze zijn [nodig] omdat ze de feilbare kant van de Kerk laten zien. Zij impliceren dus de belijdenis van zonden. Zo gaan we van de triomferende Kerk naar de nederige Kerk, in het besef dat haar rijkdom uitsluitend afhangt van Gods genade en niet van haar eigen kracht. Deze geestelijke toestand is de noodzakelijke voorwaarde voor elke hervorming.
Edward Pentin
Edward begon zijn carrière in Rome als producer en presentator bij het Vaticaan, waarna hij verslag deed voor een aantal publicaties, waaronder Newsweek, The Sunday Times, Foreign Affairs, Newsmax en het National Catholic Register. De artikelen hadden betrekking op een brede mix van onderwerpen op het gebied van religie, politiek en maatschappij. In de media is hij onder meer verschenen bij Al Jazeera, Sky News (UK), CNN, Fox News, ITV, BBC Radio 4 The World Tonight en de BBC World Service.
Edward was ook redacteur bij The Holy Land Review, een Franciscaans kwartaalblad gespecialiseerd in de Kerk en het Midden-Oosten. In 2015 schreef hij het veelgeprezen The Rigging of a Vatican Synod? An Investigation into Alleged Manipulation at the Extraordinary Synod on the Family.
Behalve als verslaggever heeft Edward gewerkt als onderzoeker en adviseur voor Lord Alton of Liverpool, een van ’s werelds belangrijkste pro-life campagnevoerders, en als communicatieadviseur voor het Dignitatis Humanae Institute, een pro-life denktank gevestigd in Rome.
In 2013 en 2014 zorgde hij voor effectieve mediacoördinatie voor drie grote internationale conferenties in Rome. Hij is nu voltijds Rome-correspondent voor het National Catholic Register en levert regelmatig bijdragen aan programma’s van EWTN.
Edward heeft een BA in internationale betrekkingen en een Master in toegepaste theologie. Hij heeft ook een diploma journalistiek en een professionele opleiding in de kunst van het schrijven van toespraken.
Volg hem op Twitter op @edwardpentin.
Bron:https://edwardpentin.co.uk/pope-francis-revealing-decade/
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
N.B.: met dank aan rkdocumenten.nl voor verwijzing naar Nederlandstalige versie van kerkelijke documenten waarnaar verwezen wordt
Wilt u meer lezen of zien van de vermaarde katholieke Journalist ‘Edward Pentin‘ ? Klik dan hier.
Wilt u meer lezen over of zien van ‘10-jarig paus-jubileum‘ ? Klik dan hier of gebruik één van de andere ’tags’ boven- of onderaan dit artikel.
Wilt u meer lezen of horen over de ‘Afvalligheid‘? Klik dan hier , Of gebruik de zoekfunctie achter het vergrootglas, rechts bovenaan deze pagina
Keywoorden niet gebruikt in de tags: | 1 Johannes 5 | Genade | Gods genade |
230118 | [XLS000] |
