Noot van de uitgever: De Olympische Spelen van Beijing/Peking laten zien hoe de communistische heersers van China de godsdienstvrijheid en andere fundamentele mensenrechten van hun eigen burgers op grote schaal blijven schenden.
| 18 februari 2022,
Voor de wereld als geheel moesten de Olympische Winterspelen van deze maand in Peking een lichtstraal zijn, die zou helpen om de duisternis te verdrijven die de COVID-19 pandemie de laatste twee jaar over de wereld heeft geworpen. En voor China’s repressieve communistische regering moesten de spelen een zonnige façade vormen, die de alomtegenwoordige schendingen van de mensenrechten en de godsdienstvrijheid van het regime zou verdoezelen.
Op beide fronten is het echter anders gelopen dan gepland. Ondanks de wijdverspreide media die de voortdurende overtredingen van de Chinese regering goedpraten, is het wereldwijde enthousiasme voor het vierjaarlijkse sportevenement duidelijk gedempt in vergelijking met de Olympische Spelen van voor de pandemie. Mensenrechtenorganisaties en voorvechters van de godsdienstvrijheid hebben dit Olympisch moment aangegrepen om de toegenomen internationale aandacht te vestigen op wat er in het hedendaagse China werkelijk aan de hand is, met betrekking tot vrijheid en rechtvaardigheid.
De meest flagrante schending van de mensenrechten in China vindt momenteel plaats tegen de Oeigoerse moslimminderheid. De “sinificatie” van deze hele bevolking omvat een reeks onrechtvaardigheden, waaronder de massale detentie van ongeveer 1 miljoen Oeigoeren in zogenaamde “beroepsopleidingscentra”. Dergelijke faciliteiten zijn in feite interneringskampen, waar het recht van de Oeigoeren op godsdienstige uitingen met geweld wordt onderdrukt en waar, naar verluidt, misdaden plaatsvinden, waaronder martelingen, seksueel geweld, gedwongen abortussen en gedwongen sterilisaties.
Deze afschuwelijke schendingen van de mensenrechten zijn door een reeks internationale autoriteiten, waaronder de regering van de VS, veroordeeld als genocide. Zij zijn ook de voornaamste reden voor de diplomatieke boycot van de spelen die door de VS zijn afgekondigd en door verscheidene andere landen die wel atleten hebben gestuurd om deel te nemen, maar hun regeringsfunctionarissen hebben uitgesloten van deelname aan de spelen. Een opmerkelijke aanwezigheid daarentegen was de Russische president Vladimir Poetin, die zich opvallend genoeg niet heeft aangesloten bij de internationale kritiek op de onderdrukking van de Oeigoeren. Zijn verschijning bij de openingsceremonie werd voorafgegaan door een topontmoeting met de Chinese president Xi Jinping, waarbij Poetin zich verzekerde van stilzwijgende steun voor zijn eigen campagne om het democratische Oekraïne terug te dwingen in de autoritaire baan van Rusland.
Kardinaal Joseph Zen, de moedige emeritus-bisschop van Hongkong, is een van de katholieke leiders die het voortouw hebben genomen om de aandacht te vestigen op China’s aanval op de vrijheid en waardigheid van de Oeigoeren. Dergelijke katholieken hebben zich evenzeer beziggehouden met het aanpakken van China’s andere belangrijke brandpunt op het gebied van mensenrechten en godsdienstvrijheid: de steeds intensievere pogingen van de Chinese Communistische Partij (CCP) om de democratische vrijheden weg te nemen die Hong Kong behield, nadat het in 1997 werd overgeheveld van Britse soevereiniteit naar Chinese controle. Sindsdien hebben de autocraten van Peking ernaar gestreefd de democratische garanties die oorspronkelijk aan de voormalige Britse kolonie waren toegekend, te ondermijnen. Deze inspanningen zijn de laatste jaren exponentieel toegenomen, als onderdeel van Xi’s onderdrukking van alle aspecten van de Chinese samenleving die niet in overeenstemming zouden kunnen zijn met zijn autocratische leiderschap.
Dit aanvallen van Hongkong heeft de facto ertoe geleid, dat het zijn autonomie en democratische vrijheden is kwijtgeraakt. Het zette in 2019 ook aan tot felle, door studenten geleide pro-democratische protesten, waarbij lokale katholieken een leidende rol speelden – met name mediamagnaat Jimmy Lai, een trouwe katholieke bekeerling die afgelopen december gevangen werd gezet als vergelding voor zijn acties ter verdediging van de vrijheid.
Lai’s aanhangers hebben de Olympische Spelen van deze maand aangegrepen als gelegenheid om internationale aandacht te vestigen op zijn onrechtvaardige gevangenschap – en meer in het algemeen op de voortdurende overtredingen van het Chinese regime op het gebied van mensenrechten en godsdienstvrijheid. “Jimmy Lai zit in de gevangenis omdat hij staat voor wat juist en rechtvaardig is,” zegt Kathryn Jean Lopez tegen National Review online. “Hij zit in de gevangenis uit solidariteit met allen die lijden onder de Chinese tirannie – de Falun Gong, de Oeigoerse moslims. Zoals Lai heeft gezegd, wil de communistische regering alles verpletteren wat mensen betekenis en een doel geeft buiten de Chinese Communistische Partij.” Lopez raadde ook aan video’s te bekijken over Lai’s heldhaftige en opofferende strijd tegen de Chinese communistische tirannie als tegengif voor de pro-Chinese regeringspropaganda die vaak te zien is tijdens uitzendingen van de Olympische Spelen.
Helaas zullen de pogingen om opnieuw de aandacht te vestigen op de benarde situatie van de Oeigoeren en de aanval op de vrijheden van Hong Kong waarschijnlijk niet veel invloed hebben op de Chinese regering. De enige Olympische wenk van China naar de controverse over de Oeigoeren was de opname van een atleet die naar verluidt van Oeigoerse afkomst was, op de foto tijdens de openingsceremonie van de Spelen. Wat Hongkong betreft, geeft de Chinese regering lokale christelijke kerken – en kardinaal Zen persoonlijk – rechtstreeks de schuld van het aanzetten tot de protesten van 2019, en lijkt zij klaar te staan om daar vergeldingsmaatregelen op religieus gebied toe te passen zodra de spelen voorbij zijn.
Dit alles stelt de deal die het Vaticaan in september 2018 met Peking sloot over de selectie van nieuwe Chinese bisschoppen, nog meer ter discussie. Hoewel de precieze voorwaarden van de deal geheim blijven, wordt in feite de primaire bevoegdheid over bisschopsbenoemingen toegewezen aan de Chinese regering, niet aan de paus. Het akkoord heeft ook de “ondergrondse” katholieke kerk van China gedwongen zich te onderwerpen aan de jurisdictie van de door de staat gecontroleerde Chinese Katholieke Patriottische Vereniging.
Kardinaal Pietro Parolin, de staatssecretaris van het Vaticaan, en andere hoge curieleden hebben de overeenkomst gerechtvaardigd met het argument, dat de breuk tussen de ondergrondse en de officiële kerken moest worden hersteld voor het welzijn van de gelovigen in China en dat dit alleen kon worden bereikt door aan sommige eisen van de CCP tegemoet te komen. De onuitgesproken veronderstelling is ook, dat het inleveren van de bevoegdheid over bisschopsbenoemingen op den duur zal helpen om de hardvochtigheid van het regime ten opzichte van religieuze expressie in het algemeen en katholieke activiteiten in het bijzonder te matigen.
Maar in plaats van meer open te worden voor katholieke erediensten, is het communistische regime, na de overeenkomst, snel overgegaan tot een drastische onderdrukking van bisschoppen en katholieke leken die tot de ondergrondse kerk behoren, zoals Nina Shea, directeur van het Center for Religious Freedom van het Hudson Institute, in 2020 voor het Congres getuigde. Zij wees er ook op dat, vanaf februari 2020, zowel de door de staat gecontroleerde als de ondergrondse katholieke kerken verplicht zijn zich te conformeren aan 41 nieuwe regeringsartikelen die religie reguleren en gericht zijn op het “implementeren van de waarden van het socialisme”. De artikelen verplichten alle religieuze organisaties om “het beleid van de CCP te verspreiden” en om “leersystemen” op te zetten die ervoor zullen zorgen dat al hun aanhangers “het leiderschap van de CCP steunen”. Sinds Shea 18 maanden geleden getuigde, zijn de zaken nog verder verslechterd.
Met andere woorden, hoewel het nog maar de vraag is, of de lange termijn doelstelling van het Vaticaan om de situatie voor Chinese katholieken te verbeteren ooit werkelijkheid zal worden, bestaat er geen twijfel over dat op de korte termijn de deal van 2018 geen goede vruchten heeft afgeworpen. En terwijl katholieken overal moeten blijven bidden dat dit op een dag zal veranderen, is de dringende prioriteit na de Olympische Spelen in Peking om te blijven benadrukken hoe China’s communistische heersers de godsdienstvrijheid en andere fundamentele mensenrechten van hun eigen burgers op grote schaal blijven schenden.
God zegene u!
Michael P. Warsaw Michael Warsaw is de voorzitter van het bestuur en CEO van EWTN Global Catholic Network, en is de uitgever van de het Amerikaanse dagblad ’the National Catholic Register’.
Hij kwam in 1991 bij EWTN en werkte direct met Moeder Angelica, de oprichtster van het netwerk. Warsaw werd in 2000 president van EWTN en in 2009 chief executive officer (CEO). Met de overname van de National Catholic Register door EWTN in 2011, werd hij de uitgever ervan. Warsaw werd voorzitter van het bestuur van EWTN in 2013. Paus Franciscus benoemde hem in 2017 tot adviseur van het Dicasterie voor Communicatie van het Vaticaan.
Bron: All That Glitters Is Not Gold| National Catholic Register (ncregister.com)
Keywoorden: | Beijing | China | Chinese Katholieken | Genocide | Godsdienstvrijheid | Jimmy Lai | Kardinaal Joseph Zen | Kardinaal Pietro Parolin | Mensenrechten | Michael Warsaw | NCRegister | Nina Shea | Oeigoeren | Olympische Spelen | Olympische winterspelen 2022 | Ondergrondse Katholieke kerk | Sinificatie | Vaticaan China Overeenkomst 2018 |
Wilt u meer artikelen lezen van Michael Warsaw, klik dan hier, of klik een van de andere ’tags’ boven aan dit artikel.
