Wederom bespreekt Pater Elias een psalm, die deze keer volledig uit de brevier is gelaten. Een vorm van censuur, ontstaan in het hervormingsdenken rondom het tweede Vaticaans concilie en de liturgische hervorming van de jaren ’60, die vandaag de dag moeilijk is voor te stellen. Is de tekst te wreed, te bloederig?
Een wonderlijke vertoning als je beseft dat realisme over wat er gebeurt in de wereld, misschien juist nodig is om uit dankbaarheid of verwondering op zoek te gaan naar het mysterie van Gods heerlijkheid. Het is toch allemaal het woord van God, onderdeel van de oertekst van de psalmen van de Heilige Schrift?
Wat is de werkelijke reden van de censuur, na gebruik van meer dan 2000 jaar. Aanpassing aan de tekenen van de tijd? Teksten die ook door Jezus gebeden zijn? Welke psychologische noodzaak heeft men willen adresseren?
Pater Elias behandelt in FilioQue een aantal van deze gecensureerde psalmen: Psalmcensuur Jaren60
Deze keer gaat het over psalm 57, een koningspsalm waarin de koning het een en ander verwoordt. De psalm is een onderdeel van het gebed in Christus, de koning als verdediger van de waarheid. We zien hier de rechtvaardigheid in een persoon.
“Woede over onrecht is de eerste stap op weg naar de hoop”.
De rechtvaardige zal blij zijn als de onrechtvaardige is verwoest. Of is dat te wreed en mag dat ook niet meer? Christus heeft het bloed van zijn zondaars gereinigd.
Mocht u meer willen lezen of horen over ‘Liturgische hervorming‘? Klik dan hier.
Mocht u meer willen lezen of horen over ‘Psalmen‘? Klik dan hier of klik op één van de andere ’tag’-knoppen boven aan deze post, of gebruik de zoekfunctie van de site, door op het ‘vergrootglas’ te klikken rechts bovenaan.
21:59 221027 [XLS000]
