Het nieuwe leerstellige hoofd van het Vaticaan bespreekt ook zijn openheid voor kerkelijke zegeningen voor homoseksuele relaties, deelt zijn gedachten over de Duitse Synodale Weg en legt uit hoe hij de leer wil behoeden.
Edward Pentin; Interviews; 11 september 2023
VATICAANSTAD – De in zijn functie aantredende prefect van het Dicasterium voor de Geloofsleer heeft gewaarschuwd dat bisschoppen – zowel “progressieve” als die van “traditionalistische groepen” – die denken dat ze een “speciale gave van de Heilige Geest hebben om de leer van de Heilige Vader te beoordelen” op weg zijn naar “ketterij” en “schisma”.
In antwoord op een vraag over het accepteren van het leergezag van paus Franciscus vertelde aankomend kardinaal en aartsbisschop Víctor Manuel Fernández aan senior correspondent van het Register, Edward Pentin, in een exclusief e-mail interview op 8 september dat de paus niet alleen de plicht heeft om de “statische” geloofsschat te bewaken en te bewaren, maar ook een tweede, uniek charisma heeft, alleen gegeven aan Petrus en zijn opvolgers, dat “een levende en actieve gave” is.
“Ik heb dit charisma niet, noch u, noch kardinaal [Raymond] Burke. Heden heeft alleen paus Franciscus het,” zei aartsbisschop Fernández, die deze week het stokje overneemt van de vertrekkende Spaanse prefect kardinaal Luis Ladaria Ferrer en tijdens een consistorie op 30 september tot kardinaal zal worden verheven. Kardinaal Burke schreef onlangs het voorwoord van een boek dat scherpe kritiek uitte op de komende Synode over Synodaliteit en heeft vaak zijn bezorgdheid geuit over sommige leerstellingen van dit pontificaat.
“Als u me nu vertelt dat sommige bisschoppen een speciale gave van de Heilige Geest hebben om te oordelen over de leer van de Heilige Vader, dan komen we in een vicieuze cirkel (waar iedereen kan beweren de ware leer te hebben) en dat zou ketterij en schisma zijn,” zei hij.
De Argentijnse aartsbisschop, die naar verluidt in 2016 de apostolische exhortatie Amoris Laetitia van Franciscus concipieerde en heeft bijgedragen aan verschillende andere belangrijke pauselijke documenten, ging in het interview in op verschillende punten van zorg, namelijk dat de pastorale praktijk wordt gescheiden van de gezonde leer, de kwestie van het “moderniseren” van de Kerk en zijn gestelde openheid voor kerkelijke zegeningen voor homorelaties. Kardinaal Fernandez, 61, zei dat hij al 40 media-interviews had gegeven sinds zijn benoeming in juli werd aangekondigd en dat hij er geen meer wilde geven, maar hij was zo vriendelijk om deze korte antwoorden aan het Register te geven via e-mail.
Met betrekking tot de Duitse Synodale Weg zei hij dat de Duitse Kerk “ernstige problemen heeft en duidelijk moet nadenken over een nieuwe evangelisatie,” maar hij distantieerde zich van die controverse door te zeggen dat hij er “weinig van afweet” en in plaats daarvan liever zijn eigen “formule voor het omgaan met de religieuze onverschilligheid van de samenleving” benadrukte in de manier waarop hij evangeliseerde als priester en bisschop in Argentinië.
Excellentie, wat betekent de term “modernisering van de Kerk” voor u? Wat houdt dat in en hoe belangrijk is het?
Ik zou de term “moderniseren” nooit gebruiken voor de Kerk, omdat het een categorie is die meer van toepassing is op bedrijven of andere instellingen; het is niet van toepassing op een bovennatuurlijke realiteit als de Kerk, die eeuwige elementen heeft. Recente pausen hebben het woord ‘hervorming’ gebruikt in de overtuiging dat er aspecten van de Kerk zijn die kunnen veranderen, maar altijd zonder afstand te doen van een permanente ‘humus’ (Latijn voor aarde of grond) die verder gaat dan het verstrijken van de tijd, de verschillende tijdperken en de oppervlakkige aspecten van de wereld.
De uitdrukking “de Kerk moderniseren” zou ons tot de dwaling kunnen brengen de permanente en steeds nieuwe rijkdom van de Kerk, met inbegrip van het evangelie, onder te brengen in het kader van een bepaald tijdperk (in dit geval de moderniteit), dat ook voorbij zal gaan zoals alle andere tijdperken voorbij zijn gegaan. Kortom, de uitdrukking “de Kerk moderniseren” is voor mij onzinnig.
U zei in een interview met Crux in juli dat u de woorden van paus Franciscus over het aanvaarden van het recente leergezag heel serieus neemt en dat de gelovigen hun denken moeten laten “transfigureren met zijn criteria”, vooral als het gaat om morele en pastorale theologie. Wat is het “recente leergezag” precies? Waarin verschilt het van het niet-recente leergezag, en wat bedoelt u als u zegt “getransfigureerd met zijn criteria” als het gaat om morele en pastorale theologie? Is het bindend en hoe gaat u als prefect om met diegenen in de Kerk, vooral bisschoppen en priesters, die het leergezag van de Heilige Vader niet onderschrijven omdat ze het als in strijd met de gevestigde leer van de Kerk zien?
Als we het hebben over gehoorzaamheid aan het leergezag, dan wordt dit in minstens twee betekenissen opgevat, die onlosmakelijk met elkaar verbonden en even belangrijk zijn. De ene is de meer statische betekenis, van een “geloofsschat” die we moeten bewaken en ongeschonden bewaren. Maar aan de andere kant is er een bijzonder charisma voor dit veilig stellen, een uniek charisma, dat de Heer alleen aan Petrus en zijn opvolgers heeft gegeven.
In dit geval hebben we het niet over een bewaard goed, maar over een levende en actieve gave, die aan het werk is in de persoon van de Heilige Vader. Ik heb dit charisma niet, noch u, noch kardinaal Burke. Vandaag de dag heeft alleen paus Franciscus het. Als u me nu vertelt dat sommige bisschoppen een speciale gave van de Heilige Geest hebben om de doctrine van de Heilige Vader te beoordelen, dan komen we in een vicieuze cirkel terecht (waar iedereen kan beweren de ware doctrine te hebben) en dat zou ketterij en schisma zijn. Vergeet niet dat ketters altijd denken dat ze de ware leer van de Kerk kennen. Helaas vervallen vandaag de dag niet alleen sommige progressieven in deze fout, maar paradoxaal genoeg ook sommige traditionalistische groepen.
Een punt van kritiek dat vaak aan kerkleiders wordt gericht, vooral sinds het Tweede Vaticaans Concilie, is het gebrek aan duidelijkheid in de leer van de Kerk. Hoe kunnen individuele trouwe katholieken een weg naar verlossing vinden als de leer van de Kerk vertroebeld lijkt door debatten die beïnvloed zijn door wat zij als wereldse waarden zouden kunnen zien die de Kerk zijn binnengedrongen, en een schijnbaar gebrek aan zekerheid dat daarvan het gevolg is? Wat zou u als prefect kunnen doen om dit gebrek aan duidelijkheid aan te pakken?
Debatten (en dus onduidelijkheid) zijn er altijd geweest in de geschiedenis van de Kerk. Er waren felle debatten tussen de kerkvaders, er waren debatten tussen religieuze ordes, en hoe kunnen we ons niet de “de auxiliis” controverse herinneren waarin twee groepen theologen en bisschoppen elkaar veroordeelden [over de relatie tussen goddelijke genade en vrije wil] totdat de paus besloot dat het een open vraag was en hen verbood zich in veroordelende termen uit te drukken?
Maar zelfs in zulke situaties die aanstootgevend kunnen lijken, groeit en rijpt de Kerk in haar begrip van sommige aspecten van het evangelie die voorheen niet voldoende expliciet waren gemaakt. Ik geloof dat deze dicasterie een ruimte kan zijn die deze debatten kan verwelkomen en ze kan kaderen binnen de veilige leer van de Kerk, waardoor voor de gelovigen sommige van de meer agressieve, verwarrende en zelfs aanstootgevende mediadiscussies vermeden worden.
In een interview met InfoVaticana in juli leek u open te staan voor kerkelijke zegeningen van paren van hetzelfde geslacht als die uitgevoerd kunnen worden zonder verwarring te veroorzaken. Kunt u uitleggen wat u hiermee bedoelde? Naar wat voor soort verwarring verwees u?
Ik doelde op het verwarren van een verbintenis tussen paren van hetzelfde geslacht met een huwelijk. Op dit punt is het duidelijk dat de Kerk het huwelijk alleen opvat als een onverbrekelijke verbintenis tussen een man en een vrouw die, in hun verschillen, van nature openstaan om leven te verwekken.
U hebt gezegd dat de leer niet kan veranderen, maar ons begrip ervan wel. Toch zien sommige kerkwatchers dit als het ondermijnen van de onveranderlijke leer van de kerk onder het mom van pastorale hulp aan de gelovigen, waarbij er een valse dichotomie ontstaat tussen de leer en pastorale praxis die eigenlijk samenhangen. Ziet u de leer als een obstakel om echt barmhartig te zijn, en zo ja waarom?
Ware leer kan alleen een licht zijn, een gids voor onze stappen, een zeker pad en een vreugde voor het hart. Maar het is duidelijk dat zelfs de Kerk de volledige rijkdom van het evangelie nog niet volledig begrijpt. Op sommige gebieden heeft het eeuwen geduurd voordat de Kerk aspecten van de leer expliciet maakte die ze op andere momenten niet zo duidelijk zag.
Vandaag de dag veroordeelt de Kerk marteling, slavernij en de doodstraf, maar dit gebeurde niet met dezelfde duidelijkheid in andere eeuwen. Dogma’s waren nodig omdat er daarvoor zaken waren die niet duidelijk genoeg waren.
De leer verandert niet, het evangelie zal altijd hetzelfde zijn, de Openbaring is al gevestigd. Maar het lijdt geen twijfel dat de Kerk altijd klein zal zijn te midden van zo’n onmetelijkheid aan waarheid en schoonheid en altijd zal moeten blijven groeien in haar begrip.
Wat zal uw benadering van de Duitse Synodale Weg zijn? In hoeverre denkt u dat uw openheid voor zegeningen voor mensen van hetzelfde geslacht en uw uitgesproken verlangen om een zachtere benadering van ketterse theologen of standpunten te bevorderen, de Duitse situatie zou kunnen helpen?
De Duitse Kerk heeft ernstige problemen en moet duidelijk nadenken over een nieuwe evangelisatie. Aan de andere kant heeft ze vandaag de dag geen theologen van het niveau van diegenen die in het verleden zo indrukwekkend waren. Het risico van de Synodale Weg ligt in het geloof dat de Kerk in Duitsland zal opbloeien door enkele progressieve nieuwigheden mogelijk te maken. Dit is niet wat paus Franciscus – die de nadruk legde op een vernieuwd missionair aanbod gericht op de verkondiging van het Kerygma: de oneindige liefde van God geopenbaard in de gekruisigde en verrezen Christus – zou voorstellen.
Ik weet niet waarom sommigen van uw collega’s mij identificeren met de Duitse weg, waar ik nog steeds weinig over weet. Kijk, mijn beroemdste boek heet Los Cinco Minutos del Espiritu Santo (De 5 minuten van de Heilige Geest) en bevat een dagelijkse meditatie over de Heilige Geest waarvan 150.000 exemplaren zijn verkocht. Wist u dat?
Aan de andere kant was ik een pastoor en ook een diocesane bisschop. Vraag de gelovigen in mijn parochie wat ik deed toen ik pastoor was, en u zult het zien: Eucharistische aanbidding, catechismuscursussen, Bijbelcursussen, huismissies met Onze Lieve Vrouwe en een gebed om het huis te zegenen. Ik had 10 gebedsgroepen en 130 jongeren.
Als diocesane bisschop vroeg ik mensen altijd naar wat ik zou bespreken in mijn homilies in de kathedraal en tijdens mijn bezoeken aan de parochies: over Christus, over gebed, over de Heilige Geest, over Maria, over heiliging. En vorig jaar heb ik het hele aartsbisdom voorgesteld om zich te concentreren op “samen groeien naar heiligheid”. Wat sommige van uw collega’s ook mogen zeggen, dat was mijn formule om met de religieuze onverschilligheid van de samenleving om te gaan. Net als de paus geloof ik dat we zonder mystiek nergens komen.
Edward Pentin
Edward begon zijn carrière in Rome als producer en presentator bij het Vaticaan, waarna hij verslag deed voor een aantal publicaties, waaronder Newsweek, The Sunday Times, Foreign Affairs, Newsmax en het National Catholic Register. De artikelen hadden betrekking op een brede mix van onderwerpen op het gebied van religie, politiek en maatschappij. In de media is hij onder meer verschenen bij Al Jazeera, Sky News (UK), CNN, Fox News, ITV, BBC Radio 4 The World Tonight en de BBC World Service.
Edward was ook redacteur bij The Holy Land Review, een Franciscaans kwartaalblad gespecialiseerd in de Kerk en het Midden-Oosten. In 2015 schreef hij het veelgeprezen The Rigging of a Vatican Synod? An Investigation into Alleged Manipulation at the Extraordinary Synod on the Family.
Behalve als verslaggever heeft Edward gewerkt als onderzoeker en adviseur voor Lord Alton of Liverpool, een van ’s werelds belangrijkste pro-life campagnevoerders, en als communicatieadviseur voor het Dignitatis Humanae Institute, een pro-life denktank gevestigd in Rome.
In 2013 en 2014 zorgde hij voor effectieve mediacoördinatie voor drie grote internationale conferenties in Rome. Hij is nu voltijds Rome-correspondent voor het National Catholic Register en levert regelmatig bijdragen aan programma’s van EWTN.
Edward heeft een BA in internationale betrekkingen en een Master in toegepaste theologie. Hij heeft ook een diploma journalistiek en een professionele opleiding in de kunst van het schrijven van toespraken.
Volg hem op Twitter op @edwardpentin.
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u meer lezen of zien van de vermaarde katholieke Journalist ‘Edward Pentin‘ ? Klik dan hier.
Wilt u meer lezen over of zien van de ‘Exhortatie Amoris Laetitia‘ ? Klik dan hier of gebruik één van de andere ’tags’ boven- of onderaan dit artikel.
Wilt u meer lezen of horen over de ‘Hervormingsagenda van Paus Franciscus’? Klik dan hier , Of gebruik de zoekfunctie achter het vergrootglas, rechts bovenaan deze pagina
230912 | [XLS000] |
