De Habsburgse weg: lessen voor vandaag, van openheid voor het leven tot hoe op goede wijze te sterven @EdwardPentin @NCRegister
Nieuw boek schetst zeven monarchale principes die geworteld zijn in het katholieke leven.
.
Edward Pentin; Interviews; 22 april 2024, ROME – Het katholieke geloof en de tradities van de Habsburgse monarchieën hebben hen geholpen om grotendeels stabiele huwelijken te sluiten en grote, gelukkige families te stichten die meer dan acht eeuwen cruciaal waren bij het besturen van hun koninkrijken.
Nu zijn enkele van deze principes volgens welke ze leefden – en stierven – vastgelegd in een boek door Eduard Habsburg-Lothringen, een directe afstammeling van keizer Franz Joseph I van Oostenrijk (1830-1916), een aartshertog van Oostenrijk en de huidige ambassadeur van Hongarije bij de Heilige Stoel.
In dit interview met het Register in Rome op 18 april, op de dag dat de Italiaanse editie van zijn boek The Habsburg Way: Seven Rules for Turbulent Times werd gelanceerd, bespreekt Habsburg deze en andere principes waarvan hij gelooft dat alle mensen ervan kunnen leren in deze veelbewogen tijd waarin vooral het huwelijk en het gezin onder vuur liggen.
Eveneens brengt hij in herinnering: een aangrijpend verhaal over de executie van de Habsburgse koningin van Frankrijk, Marie Antoinette, tijdens de Franse Revolutie; de bijdragen van keizer Karel V, de Habsburgse heerser tijdens de Reformatie; en het voorbeeld van de laatste kroonprins van Oostenrijk-Hongarije, Otto von Habsburg, die op beroemde wijze weerstand bood aan de nazi’s.
Hij sluit af met woorden van Henry Kissinger over de Habsburgse dynastie, die deze slechts zes weken voor zijn dood uitsprak.
Ambassadeur Habsburg, wat was voor u de aanleiding om het boek te schrijven?
Heel praktisch gezien werd ik door Sophia Institute Press gevraagd om een boek over de Habsburgers te schrijven. Ik dacht: “Ik schrijf liever niet nog een boek over de geschiedenis van de Habsburgers, want er zijn er al honderden, dus ik ga iets anders doen.” Ongeveer een jaar eerder had ik een lezing gegeven over de Habsburgse beginselen in een club in Boston, en de organisator vertelde me dat ik niet alleen over het katholieke geloof moest spreken, omdat veel van de luisteraars niet katholiek zouden zijn. Dus moest ik ervoor gaan zitten en vertellen wat de Habsburgers nog meer kenmerkte. De eerste dingen die in me opkwamen waren het katholieke geloof, het gezin en veel kinderen. Toen ben ik gaan zitten en heb ik een lijst gemaakt, en ik kwam uit op tien dingen voor de lezing, die ik heb teruggebracht tot zeven voor het boek.
U kwam erachter dat het weerklank zou vinden in de Verenigde Staten?
Wat me erg verraste tijdens het schrijven van het boek was dat ik ontdekte dat er heel veel punten van overeenkomst waren tussen de Verenigde Staten en een aantal ideeën van de Habsburgers. Ik ontdekte bijvoorbeeld dat het Amerikaanse systeem vanaf de basis is opgebouwd, wat heel dicht ligt bij het idee van subsidiariteit in het Habsburgse Rijk en in het Heilige Roomse Rijk, dat een hoofdstuk vormt van mijn boek.
Ik heb ook gemerkt dat deze zeven principes niet alleen in grote delen van Europa verloren zijn gegaan, maar ook in de Verenigde Staten op veel plaatsen, en daarom zou wat ik schrijf nuttig kunnen zijn. Er zijn ook sterke banden met de VS, tussen de VS en de Habsburgers. De eerste gouverneur van Texas werd daar bijvoorbeeld neergezet door de Spaanse Habsburgers, dus ik zeg altijd graag grappend tegen mijn Amerikaanse vrienden dat Californië, Florida en Texas oude Habsburgse territoriale gebieden zijn.
Kunt u een paar voorbeelden geven uit ‘The Habsburg Way’ over het creëren van een stabiel huwelijk en een gelukkig gezinsleven?
Vergeleken met andere koninkrijken in de 16e eeuw hadden de Habsburgers gemiddeld zo’n 12 tot 16 kinderen, en heel bewust, want ze hadden geen affaires met andere vrouwen. Ze sliepen niet in het rond, om het zo maar te zeggen. Ze waren zich ervan bewust dat het huwelijk een sacrament is. Ze waren zich ervan bewust dat ze erfgenamen voor de troon moesten voortbrengen, en reserve-kandidaten, zoals men placht te zeggen. De laatste keizer, de zalige Karel, kreeg acht kinderen gedurende 11 jaar huwelijk. Hij had een zeer katholiek huwelijk. Hij hield zielsveel van zijn vrouw. En veel van mijn neven en nichten hebben tegenwoordig veel kinderen. Misschien geen 16 meer, maar sommigen van ons hebben vijf, zes, zeven kinderen.
Denkt u dat wat de Habsburgers van andere monarchieën onderscheidt, de diepte van hun geloof was?
Ja, de Habsburgers waren katholiek van de eerste tot de laatste, sommigen een beetje minder, sommigen een beetje meer, maar constant, gedurende 850 jaar, had je een katholieke familie. Als je katholiek bent, dan geloof je dat het huwelijk en een huwelijksrelatie tussen een man en een vrouw open moet staan voor het leven. Dan geloof je dat het hebben van buitenechtelijke affaires of het niet krijgen van kinderen tegen het plan van God ingaat en een zonde is. Dan geloof je dat als er iets misgaat in je huwelijk, je dat moet meenemen in de biecht. Dit alles zorgt samen voor een sfeer van sterke openheid voor het leven en van lange, stabiele huwelijken.
Welke andere “Habsburgse Manieren” zouden we vandaag de dag kunnen gebruiken om de samenleving door deze verwarrende tijden heen te helpen?
Mijn idee is gaan trouwen en veel kinderen krijgen. Ik denk dat dit niet alleen een recept is voor persoonlijk geluk voor beide echtgenoten, maar ook voor ongelooflijk geluk van de kinderen en het beste wat je de staat waarin je leeft en de samenleving waarin je leeft kunt geven. En ik pleit natuurlijk voor het katholieke geloof. Ik geloof dat dit gelukkig maakt, omdat het het ware geloof is. Daar geloof ik in.
Denkt u ook dat het hebben van het ware geloof alles in het juiste perspectief plaatst, vooral het ouderschap, omdat het je doet beseffen dat het je voornaamste doel is om je kinderen naar de hemel te helpen brengen?
Ja. Je kunt niet garanderen dat je kinderen het geloof op dezelfde manier zullen beleven als jij, maar ik geloof dat als je zelf het katholieke geloof ten volle vorm geeft in je leven, je je kinderen een goede kans geeft. Mijn vader zei altijd dat kinderen niet doen wat je ze vertelt, maar wat je doet. Dus als ze je zien bidden en ze zien dat je vroeg opstaat om naar de mis te gaan, ook doordeweeks, dan zullen ze dat ook doen. Leef daarom een katholiek leven en je kinderen zullen ook zo leven. Je wilt dat ze in de hemel komen; daar ben ik het helemaal mee eens. De Habsburgers zijn heel, heel serieus op dat punt.
Eén hoofdstuk in het boek, het laatste hoofdstuk, gaat over goed sterven. Ik probeer iedereen zich daar altijd bewust van te laten zijn: het moment en de manier waarop je sterft bepaalt je eeuwigheid, en daar moet je je op voorbereiden. Je hele leven is een voorbereiding op je dood. Zo leefden de Habsburgers, allemaal. Ze waren zich er scherp van bewust dat de manier waarop ze stierven bepalend zou zijn voor hun eeuwigheid, dus bereidden ze zich hun hele leven voor op dit moment. Ze wilden dat en deden er alles aan om ervoor te zorgen dat het zou, zijn zoals het hoort als katholiek, namelijk de sacramenten ontvangen, het liefst omringd door je familie, en gaan biechten.
Kunt u verhalen met ons delen over Habsburgers die volgens deze principes zijn gestorven?
Het verhaal dat ik hier graag in herinnering zou brengen, omdat de meeste mensen het niet echt kennen, is hoe Marie Antoinette stierf. De meeste mensen kennen haar als de koningin die tegen de mensen zei dat ze maar taart moesten eten, wat ze nooit gedaan heeft. Dat heeft ze nooit gedaan. Het belangrijkste verhaal is hoe ze stierf, verteld door een onverdachte bron, niet door een fan van de Habsburgers, maar door de beul van Parijs, Charles-Henri Sanson.
Marie Antoinette werd beschreven als ongelooflijk nerveus, angstig, om zich heen kijkend en kijkend naar de huizen links en rechts van het pad toen Sanson naast haar in de koets zat op weg naar haar executie. En toen reden ze langs één huis, en ze was in totale rust, sereen en gelukkig, en reed door naar de Place de la Concorde.
Jaren na de revolutie werd dit verhaal aan Sanson uitgelegd door ondergrondse katholieken. Ze vertelden hem dat Marie Antoinette vreselijk had geleden omdat het revolutionaire comité haar niet wilde toestaan om te biechten. Ze boden haar aan om bij een priester van de revolutie te gaan biechten, maar je werd geëxcommuniceerd als je bij hen biechtte, want zij waren geëxcommuniceerd. Ze heeft daar vreselijk onder geleden. Als je een priester was, een echte priester die trouw was aan Rome of zelfs een bisschop, en je werd betrapt in Frankrijk, dan werd je onmiddellijk gedood. Maar ze smokkelden de bisschop Parijs binnen, en ze smokkelden hem naar een raam langs de weg van haar mars, en ze vertelden haar: “Hij gaat bij het raam staan en je absolutio in extremis geven.” Ze keek dus naar hem uit en toen ze hem zag, wist ze dat alles goed was. Dit geeft je een idee hoe belangrijk geloof, sacramenten, eeuwige redding en goed sterven waren voor de Habsburgers.
Even terug naar de Habsburgse keizer Karel V en zijn verzet tegen de Reformatie. Wat kunnen we van hem leren als het gaat om de strijd tegen secularisme vandaag de dag, ook binnen de Kerk?
Ik moet zeggen dat ik erg trots ben op Karel V. Hij was nog maar net gekozen toen het hele [Maarten] Luther-gedoe het Heilige Roomse Rijk overspoelde. En er was een echte revolutie gaande. Een van de taken van de keizer was om de vrede en eenheid binnen het rijk te bewaren. Dus hoe ga je daarmee om? Op de Rijksdag van Worms was het antwoord van Karel V aan Luther in feite een beroep op de traditie. Hij zei tegen hem: “Luister, makker, heel mooi wat je zegt. Maar mijn voorouders hebben altijd achter de Heilige Rooms-Katholieke Kerk gestaan, achter alle heiligen, achter de leer van de pausen, van de concilies. Als ik aan de ene kant heb wat de kerk 1500 jaar lang heeft geleerd en waar al mijn voorouders voor stonden, en aan de andere kant een monnik uit Duitsland- dan weet ik welke kant ik kies.”
Dat was best cool, moet ik zeggen. Hij was in staat om een heel duidelijke katholieke keizer te zijn in een heel moeilijke tijd.
Is een monarchie nodig om secularistische trends te bestrijden?
Ik vind dat we dankbaar zouden moeten zijn voor het bestaan van monarchieën. Ik geloof dat het de beste regeringsvorm is, en de reden daarvoor kan het beste worden uitgelegd in de beroemde episode tussen Franz Josef en Roosevelt die ik in mijn boek heb belicht. In 1910 kwam Theodore Roosevelt naar Wenen en ontmoette de oude, grijsbebaarde keizer Franz Josef, die toen in de 80 was. Roosevelt, die de keizer duidelijk een beetje wilde provoceren, zei: “Nou, Majesteit, gezien het feit dat er verkiezingen zijn en democratie en ministers en premiers en partijen, wat is dan precies uw taak?”. En Franz Josef schijnt geantwoord te hebben: “Mijn taak is om mijn volk te beschermen tegen zijn politici.” Een monarch is een macht boven en naast de partijpolitiek, boven en naast het systeem, zonder motivatie om over vier jaar herkozen te worden, en daarom in staat om verder te kijken, om geen kortetermijnbeslissingen te nemen.
Denkt u dat een monarchie, en specifiek een katholieke monarchie, ook een zekere stabiliserende spirituele en wereldlijke rol vervult, die je niet krijgt met een president?
Daar ben ik het absoluut mee eens. En het deed zo watertanden om bij de begrafenis van koningin Elizabeth en de kroning van koning Charles de katholieke elementen te zien doorschemeren, de spirituele elementen die overal aanwezig waren.
De laatste kroonprins van Oostenrijk-Hongarije, Otto von Habsburg (1912-2011), was beroemd vanwege zijn verzet tegen het nazisme. Wat kunnen we van zijn voorbeeld leren?
Nou, het eerste voorbeeld dat je moet leren is dat je je vijand moet bestuderen. Otto was een van de weinigen die Mein Kampf had gekocht en gelezen toen het uitkwam. De meeste mensen kochten het en legden het in de kast, maar niemand las het. Hij las het echt. En hij wist wat voor moorddadige en verschrikkelijke ideeën er in het hoofd van deze man omgingen en dat hij tegen alles was waar de Habsburgse familie voor stond. In feite werd de Anschluss van Oostenrijk in 1938 Unternehmen Otto (“Operatie Otto”) genoemd, omdat Hitler hem als een echt gevaar zag. Wat Habsburgers altijd doen is proberen hun principes, die ik in het boek geef, te implementeren in de wereld waarin ze leven.
Kunt u ons iets vertellen over het “klopritueel” dat plaatsvindt op de begrafenis van een Habsburgse heerser?
De Habsburgers besteedden veel aandacht aan begrafenissen omdat het, om het in modern katholiek jargon te zeggen, een plaats van evangelisatie kan zijn. De Habsburgers wilden hun onderdanen een lesje in nederigheid voorleven, in de wetenschap dat de keizer een zondig mens is en genade nodig heeft. Dus als de Habsburgers werden begraven, werden ze door de straten van Wenen gedragen in een enorme, gigantische begrafenisstoet, naar de poorten van de Kapuzinergruft, een kapucijnenklooster in het centrum van Wenen, waar Habsburgers sinds de 16e of 17e eeuw in de crypte zijn begraven. Wanneer de protocolmeester aanklopt bij de deur die naar de crypte leidt, vraagt een monnik van binnenuit drie keer: “Wie is daar?”. En dan lezen ze alle titels voor: “Zita, keizerin van Oostenrijk, koningin van Hongarije, koningin van Bohemen, koningin van Kroatië,” en al die titels. En de stem zegt: “We kennen haar niet.” En dan klopt hij weer aan en de stem zegt: “Wie komt eraan?” En dan lezen ze alle prestaties op van die heerser, alles wat hij of zij heeft gedaan, alle gevoerde oorlogen, alle huwelijken, alle kinderen. En weer zou hij (de stem) dan zeggen: “We kennen hem niet.” En dan, de derde keer dat hij aanklopt, zegt deze: “Wie komt eraan?” Hij antwoordt: “Zita, een arme, zondige vrouw.” En dan gaat de deur open. Het is een boodschap die iedereen begrijpt: Ze droeg misschien een kroon, maar ze was een zondig persoon zoals jij en ik, en we moeten ons voorbereiden op de dood.
Denkt u dat de Habsburgse monarchie een comeback moet maken, gezien de toestand van het Westen en vooral Europa?
Nou, we kunnen eindigen met een citaat van Henry Kissinger. Toen ik hem zes weken voor zijn dood bezocht en hem mijn boek bracht, zei hij: “Weet je, ik ben erg blij dat je me het boek over jouw familie geeft, want ik geloof dat de Habsburgers het beste zijn wat Europa ooit is overkomen, in ieder geval Centraal-Europa.”
Hij zei: “Rekening houdend met de persoonlijke zwakheden van elke keizer, kun je nog steeds zeggen dat die monarchie door de eeuwen heen het beste was wat Europa is overkomen. En op het moment dat de rol van de Habsburgers werd uitgeschakeld, begonnen alle problemen in Centraal-Europa die niet meer ophielden.”
Dat is wat hij me vertelde toen ik hem in oktober 2023 ontmoette.
Omdat ze stabiliteit gaf aan Europa?
Ja. Eerst aan het Heilige Roomse Rijk en na 1806 aan Centraal-Europa. En op het moment dat men haar uitwiste, en op het moment dat [Woodrow] Wilson en de anderen besloten hun eigen idee van Europa gestalte te geven, begonnen alle problemen. Dat is wat Kissinger zei.
Edward Pentin
Edward begon zijn carrière in Rome als producer en presentator bij het Vaticaan, waarna hij verslag deed voor een aantal publicaties, waaronder Newsweek, The Sunday Times, Foreign Affairs, Newsmax en het National Catholic Register. De artikelen hadden betrekking op een brede mix van onderwerpen op het gebied van religie, politiek en maatschappij. In de media is hij onder meer verschenen bij Al Jazeera, Sky News (UK), CNN, Fox News, ITV, BBC Radio 4 The World Tonight en de BBC World Service.
Edward was ook redacteur bij The Holy Land Review, een Franciscaans kwartaalblad gespecialiseerd in de Kerk en het Midden-Oosten. In 2015 schreef hij het veelgeprezen The Rigging of a Vatican Synod? An Investigation into Alleged Manipulation at the Extraordinary Synod on the Family.
Behalve als verslaggever heeft Edward gewerkt als onderzoeker en adviseur voor Lord Alton of Liverpool, een van ’s werelds belangrijkste pro-life campagnevoerders, en als communicatieadviseur voor het Dignitatis Humanae Institute, een pro-life denktank gevestigd in Rome.
In 2013 en 2014 zorgde hij voor effectieve mediacoördinatie voor drie grote internationale conferenties in Rome. Hij is nu voltijds Rome-correspondent voor het National Catholic Register en levert regelmatig bijdragen aan programma’s van EWTN.
Edward heeft een BA in internationale betrekkingen en een Master in toegepaste theologie. Hij heeft ook een diploma journalistiek en een professionele opleiding in de kunst van het schrijven van toespraken.
Volg hem op Twitter op @edwardpentin.
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u meer lezen of zien van de vermaarde katholieke Journalist ‘Edward Pentin‘ ? Klik dan hier.
Wilt u meer lezen over ‘Autoriteit‘ (als gezag)? Klik dan hier.
240425 | [XLS000] |
