In een brief aan zijn eigen zoon schreef J.R.R. Tolkien dat zijn moeder een ‘begaafde dame van grote schoonheid en humor was, door God zwaar beproefd met verdriet en lijden, die in haar jeugd stierf aan een ziekte die bespoedigd werd door vervolging van haar geloof’.

Matt Archbold; Blogs; 3 juni 2019

Moedig geloof ten overstaan van vervolging heeft miljoenen geïnspireerd. Je kunt de gevolgen van christelijke moed niet overschatten. Ik heb me lang afgevraagd of het feit dat de heilige Stefanus zijn moordenaars vergaf, zijn liefde tijdens de aanblik van geweld, een impact had op Saul, die later Paulus zou worden, een van de grootste evangelisten in de kerkgeschiedenis. Maar zelfs de kleinste daden van vasthoudend geloof kunnen miljoenen mensen beïnvloeden.

In 1904 stierf in Engeland een jonge weduwe met twee jongens. Weinigen rouwden om Mabel Tolkien. De geschiedenis zou haar leven of overlijden helemaal niet gemarkeerd hebben als haar voorbeeld van standvastigheid in haar geloof haar zoon niet had geïnspireerd, die zou uitgroeien tot een literaire reus. Haar vader, John Suffield, was een koopman en getrouwd met Emily Sparrow. Samen kregen ze zeven kinderen en runden ze een winkel in Birmingham. Toen Mabel net 18 was begon ze een relatie met de 31-jarige bankier Arthur Tolkien. De twee wisselden vele brieven uit terwijl Arthur naar Zuid-Afrika vertrok op zoek naar een lucratieve carrière in het bankwezen.

In 1891, na twee jaar gescheiden te zijn geweest, vertrok Mabel alleen op het schip Roslin Castle om herenigd te worden met haar liefde. Toen de twee herenigd waren, trouwden ze in een Anglicaanse kerk. Twee kinderen volgden. De twee jongens Tolkien heetten John Ronald Reuel en Hilary Arthur Reuel. Na een paar jaar maakte ze zich steeds meer zorgen over de reusachtige spinnen, het effect van de intense hitte en het gevaar van wilde dieren rond de kinderen, dus vertrok ze uit Zuid-Afrika naar Engeland met de kinderen en de belofte om in de nabije toekomst terug te keren.

Maar kort daarna werd Arthur ziek en stierf. Mabel was diepbedroefd, maar vastbesloten om haar kinderen in liefde op te voeden en vestigde zich in een plattelandsstadje buiten Birmingham. Velen geloven dat deze idyllische omgeving de inspiratie vormde voor de Gouw in de latere geschriften van J.R.R. Tolkien. Het was Mabel die haar kinderen leerde om van taal, literatuur en kunst te houden. Mabel gaf ook haar liefde voor Christus door. In 1900 traden Mabel en haar twee jongens toe tot de katholieke kerk. Dit kan geen gemakkelijke beslissing zijn geweest, want in Engeland heerste in die tijd een fel antikatholicisme. Katholiek zijn betekende on-Brits zijn.

Dit was slechts 14 jaar na de dood van de heilige John Henry Newman, wiens bekering zo controversieel was. Mabel bekeerde zich samen met haar zus May Incledon en sloot zich aan bij St. Anne’s, dat door Newman van een jeneverstokerij was omgetoverd tot een kapel. Mabel’s protestantse familie reageerde niet goed op haar beslissing. Ook de Tolkiens, die baptisten waren, reageerden niet goed. De twee zussen werden met klem verzocht om het katholieke geloof af te zweren. Mabel’s zus May deed op aandringen van haar anglicaanse echtgenoot zelfs afstand van haar katholieke geloof om vervolgens spiritiste te worden. Maar Mabel verloochende haar pas ontdekte geloof nooit, zelfs niet toen ze zowel persoonlijk als financieel verstoten werd. De families verbraken feitelijk alle banden met de jonge weduwe, wier gezondheid achteruit ging, maar ze hield vol met de hulp van een priester, father Francis Xavier Morgan, die een vaderfiguur werd voor de jongens.

Op 14 november 1904 overleed Mabel aan diabetes. Haar zoon J.R.R. Tolkien was toen 12 jaar oud. Vele jaren later schreef hij een brief aan zijn eigen zoon Michael over zijn moeder en zei over haar dat ze een “begaafde dame van grote schoonheid en humor was, door God zeer beproefd met verdriet en lijden, die in haar jeugd stierf (op haar 34e) aan een ziekte die versneld werd door vervolging van haar geloof”.

Toen ze op sterven lag, was ze niet zozeer bezorgd over haar eigen dood, maar over haar zonen en hun geloof. Ze was zo bezorgd dat de jongens door haar eigen familie of door de Tolkiens gedwongen zouden worden hun katholieke geloof af te zweren, dat ze pater Francis Xavier Morgan benoemde als de wettelijke voogd van de jongens.

De volharding in het geloof van Mabel Tolkien had een levenslange invloed op Tolkien en kleurde veel van zijn bekendste verhalen, waaronder The Hobbit, The Lord of the Rings en The Silmarillion. En op hun beurt hebben die verhalen over geloof en moed zoveel anderen geholpen om vol te houden in moeilijke tijden.

Daar, glurend tussen het wolkendek boven een donkere toren hoog in de bergen, zag Sam een tijdje een witte ster fonkelen. De schoonheid ervan trof zijn hart, terwijl hij opkeek vanuit het verlaten land, en de hoop keerde in hem terug. Want als een pijl, helder en koud, doorboorde de gedachte hem dat de Schaduw uiteindelijk maar een klein en voorbijgaand iets was: er was licht en hoge schoonheid voor altijd buiten zijn bereik.

Geen leven is klein. Geen daad van trouwe volharding is onbeduidend, omdat de effecten ervan niet volledig door anderen kunnen worden gemeten. Alleen de hemel kan de impact van geloof en liefde echt meten.

Matt Archbold Matt Archbold studeerde in 1995 af aan Saint Joseph’s University. Hij is een voormalig journalist die de krantenwereld verliet om zijn vijf kinderen op te voeden. Hij schrijft voor het Creative Minority Report

Bron: https://www.ncregister.com/blog/the-conversion-and-persecution-of-j-r-r-tolkiens-mother

Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)