Archeologie en wetenschap leveren bewijs voor het bestaan van Belsassar, het doel van leeuwenkuilen en de verklaring voor het vreemde gedrag van Nebukadnezar.
Dave Armstrong; Blogs; 25 april 2022
Ik zal enkele seculiere, niet-bijbelse bewijzen onderzoeken die de tekst van het boek geschreven door de profeet Daniël (6e-5e eeuw v.Chr.) ondersteunen. Het Wikipedia artikel over Daniël zegt botweg:
“De consensus van de meeste moderne geleerden is dat Daniël geen historische figuur is en dat het boek een cryptische zinspeling is op de heerschappij van de hellenistische koning Antiochus IV Epifanes in de 2e eeuw v. Chr..”
Wel, veel sceptische geleerden dachten ook dat koning David niet bestond, totdat in 1993 een artefact werd gevonden met de woorden “Huis van David” erop geschreven.
De Perzische koningen Cyrus en Darius
Het Wikipedia artikel “Cyrus Cilinder” stelt:
“Het dateert uit de 6e eeuw voor Christus. … De tekst van Cilinder wordt traditioneel door bijbelgeleerden gezien als onderbouwend bewijs van Cyrus’ beleid van repatriëring van het Joodse volk na hun Babylonische gevangenschap…”
Bij implicatie ondersteunt dit (tenminste indirect) de historische nauwkeurigheid van het boek Daniël (6:1-2, 28; 11:1), dat Daniël afschildert als een dienaar van Koning Darius I (“de Grote”), die regeerde over het Achaemenidische Rijk van 522 tot 486 v. Chr., en (schijnbaar) ook van de voorafgaande Koning Cyrus de Grote (r. 559-530). Daniël (6:25-26) presenteert koning Darius als tolerant tegenover het Jodendom, net zoals Cyrus dat was geweest. De seculiere geschiedenis komt in grote lijnen overeen met dit beeld. Flavius Josephus (ca. 37-c. 100), de eminente Romeins-Joodse geschiedschrijver, verifieert in zijn Antiquities of the Jews (Boek XI, hoofdstukken 1-4) de bijbelse verslagen van Cyrus en Darius betreffende de Joden en in het bijzonder de herbouw van hun Tempel.
Belsassar
Belsassar was een figuur die vroeger alleen in de Bijbel voorkwam, en dus konden geleerden zijn historiciteit ter discussie stellen en deden dat ook, omdat hij nergens anders kon worden gedocumenteerd. Hij wordt acht keer genoemd in Daniël (hoofdstukken 5, 7 en 8), en nergens anders in de Bijbel. Maar zie, in 1854 werden vier cilinders met spijkerschrift gevonden, met inscripties van Koning Nabonidus van Babylonië (r. 556-539 v. Chr.), in Ur, in de fundering van een ziggurat. En zij bevatten een vermelding van Belsassar, die Nabonidus’ oudste zoon was.
Nabonidus wordt niet eens genoemd in het boek Daniël of waar dan ook in de Bijbel, voor zover ik kan nagaan. Waarom zou dat zijn, gezien het feit dat hij de laatste koning van Babylon was voordat het werd veroverd door Cyrus de Grote en de Perzen? In plaats daarvan hebben we een hoofdstuk (5) gewijd aan Belsassar, die “koning van Babylon” wordt genoemd (Daniël 7:1), “de Chaldeeuwse koning” (5:30) en gewoon “koning” (5:1, 5-10, 13; 8:1). Is dit geen ernstige historische fout? Nee, dat is het niet, zodra het volledige verhaal wordt begrepen. Het blijkt dat Nabonidus niet eens aanwezig was in Babylon gedurende negen of tien jaar (552 tot 543 of 542 v. Chr.), volgens het Wikipedia-artikel dat aan hem is gewijd. Dus kon Belsassar, die regeerde in zijn afwezigheid of in zijn plaats, redelijkerwijs “koning” worden genoemd, omdat hij de regent was – degene die de leiding had tijdens de afwezigheid van de echte koning. En dit is hoe de profeet Daniël hem noemde.
Koning Nebukadnessar die gras eet
“Nebukadnez’zar … werd uit de gemeenschap van de mensen gestoten, at gras als een rund en van de dauw uit de hemel werd zijn lichaam nat; hij werd zo zwaar behaard als een arend dik in zijn veren zit en zijn nagels werden even lang als die van een vogel. (Daniël 4:30)”
Gek genoeg hebben artsen en psychiaters een vreemde kwaal geïdentificeerd die boantropie heet en die waarschijnlijk de bizarre toestand van Nebukadnez’zar beschrijft. De website, Online Psychology Degree Guide heeft een artikel, “de 15 engste mentale stoornissen aller tijden.” Het beschrijft deze ziekte als volgt:
“Degenen met boantropie worden zelfs gevonden in velden met koeien, lopend op handen en voeten en kauwend op gras alsof ze een echt lid van de kudde zijn. Mensen met boantropie lijken zich niet te realiseren wat ze doen als ze zich gedragen als een koe, waardoor onderzoekers denken dat deze vreemde mentale stoornis wordt veroorzaakt door dromen of zelfs hypnose.”
Sadrach, Mesach, Abednego en de vuuroven
Dit beroemde verhaal staat in Daniël 3:14-15, 21. James A. Montgomery stelt in zijn boek, A Critical and Exegetical Commentary on the Book of Daniel, dat de oven met laaiend vuur “vergelijkbaar moet zijn geweest met onze gewone kalkoven, met een loodrechte schacht vanaf de bovenkant en een opening aan de onderkant om de gesmolten kalk eruit te halen…” en wees op “het bestaan van soortgelijke ovens in Perzië voor de executie van misdadigers.”
Tawny L. Holm gaf in zijn artikel, “De vuuroven in het boek Daniël en het oude Nabije Oosten” (J. of the American Oriental Society, 1 jan. 2008) nog meer voorbeelden van executies door verbranding in Mesopotamië en Egypte. Deze historisch geverifieerde voorbeelden weerleggen de gebruikelijke voorspelbare sceptische tegenwerping dat zulke dingen “nooit gebeuren” of zo zelden, dat het verhaal van Daniël prima facie (op het eerste gezicht) in twijfel wordt getrokken.
Daniël in de leeuwenkuil
“Toen gaf de koning bevel“, zegt Daniël 6:16, “en Daniël werd gebracht en in de leeuwenkuil geworpen.”
Het British Museum heeft een artikel getiteld, “Leeuwenjacht: de sport van koningen.” Daarin staat dat de Assyrische koning Ashurnasirpal II (883-859 v. Chr.) een fervent leeuwenjager was, vanuit zijn strijdwagen. Maar dit was geen conventionele jacht in het wild. Het waren “geënsceneerde evenementen in de wildparken van de stad … publieke spektakels, vergelijkbaar met de Romeinse arenaspelen.” Leeuwen werden daarom in kooien gehouden zodat de koning aan deze “jacht” kon deelnemen. De website Joy of Museums en het artikel “Scène van de leeuwenjacht – 750 v. Chr.” komt overeen met deze beschrijving. De Perzen volgden deze praktijk ook (zie het artikel “Het paard en de leeuw in Achaemenidisch Perzië: weergaven van een dualiteit”).
Daniël (in dit scenario) werd geworpen in een plaats met opgesloten leeuwen (“hol”), die bestond met als doel geënsceneerde spektakel-jacht.
Dave Armstrong
Dave Armstrong is een fulltime katholiek auteur en apologeet, die sinds 1981 actief het christendom heeft verkondigd en verdedigd. Hij werd in 1991 opgenomen in de Katholieke Kerk. Zijn website/blog, Biblical Evidence for Catholicism, is online sinds maart 1997. Hij onderhoudt ook een populaire Facebook-pagina. Dave is gelukkig getrouwd met zijn vrouw Judy sinds oktober 1984. Ze hebben drie zonen en een dochter (allen onderwezen met thuisonderwijs) en wonen in het zuidoosten van Michigan.
Wilt u meer lezen van bijvoorbeeld het dossier ‘Boek Daniël’? Klik dan hier of gebruik één van de andere ’tags’ bovenaan deze post.
220427 [XLS000] | 230726 Post views 753 |
