NIEUWSBRIEF
DOE MEE! VACATURES
STEUN ONS

Generaal Prior François-Xavier Cazali CSJ bij het graf van Pater Elias, 31 Januari 2024 Oisterwijk

Kort woord uitgesproken in het Frans door de Generaal Prior François-Xavier Cazali CSJ

We zijn nu bijeen op de drempel van de laatste rustplaats van broeder Elias.

Ik kan niet nalaten hier in herinnering te brengen dat ik samen met hem voor het eerst de rituelen van het kerkhof leerde uitvoeren, toen ik op stage was in Vilnius. Broeder Elias was niet erg goed in het doorgeven van de kunst van het uitvoeren van de riten, ook al had hij er veel respect voor. Wat ik me herinner is iets anders: zijn aanwezigheid op die momenten.

Mijn broeder Elias, jij was er om de woorden van geloof en hoop te spreken, woorden die de eeuwen omspannen en onaangetast zijn door nieuwe denkwijzen. Het was niet uit fixisme (trouwens, de fraters die met je geleefd hebben weten dat je geen man van regels en vormen was!); je bevestigde de dingen van het geloof om een andere reden: uit vrijheid, uit een hartstochtelijk verlangen naar waarheid dat je deed kiezen voor de katholieke kerk en de gemeenschap van Sint Jan.

Dit verlangen naar waarheid was niet erg academisch, maar existentieel, authentiek en compromisloos. Je had een voorliefde voor het absolute en het ultieme en je was in staat om de kracht van het mysterie van het geloof op de meest paradoxale manieren tot uitdrukking te brengen.

Tussen ons gezegd is jouw vertrek uit deze wereld een debacle. Je hebt ons met stomheid geslagen en zonder enig begrip achtergelaten.

Maar ik zeg je net zo broederlijk… bovenal wil ik onze dankbaarheid uitspreken voor wat je gedurende je hele tocht (we moeten zeggen ‘gedurende je hele strijd’) hebt gegeven om Christus en zijn Kerk te dienen. Ik ben dankbaar voor de vreugde en humor die je in ons broederlijke leven hebt gebracht. Degenen die je bezocht in de gevangenis – die achter  ijzeren hekken zaten –  en zij die in hun hart – al degenen die wanhopig waren en die je begeleidde, degenen die gevangen zaten in geweld en die je de kunst van het vechten voor een doel leerde, degenen die je begeleidde naar hun laatste rustplaats… Al deze mensen zijn je niet vergeten en spreken vandaag voor jou voor het aangezicht van God. En wij, je broeders, je familie en je vrienden, sluiten ons nu aan bij hun gebeden.

 

En Francais: 

Nous sommes à présent rassemblés au seuil de la dernière demeure de frère Elias.

Je ne peux pas ne pas me rappeler ici que c’est avec lui que j’ai appris à accomplir les rites du cimetière la première fois, quand j’étais en stage à Vilnius. Fr. Elias n’était pas très bon pour transmettre l’art de l’accomplissement des rites, même s’il avait pour eux un grand respect.

Ce dont je me souviens, c’est d’autre chose : c’est de sa présence en ces moments-là.

Mon frère Elias, tu étais là pour dire les mots de la foi et de l’espérance, ceux qui traversent les siècles et qui ne sont pas affectés par les modes de pensée. Ce n’était pas par fixisme (d’ailleurs, les frères qui ont vécu avec toi savent que tu n’étais pas l’homme des règles et des formes !), tu réaffirmais les choses de la foi pour une autre raison : par liberté, par un désir passionné de la vérité qui t’avait fait choisir l’Eglise catholique et la communauté Saint-Jean.

Ce désir de la vérité n’était pas très académique, mais il était existentiel, authentique et sans concessions. Tu avais le goût de l’absolu et des choses dernières, et tu étais capable d’exprimer la puissance  du mystère de la foi sous des formes les plus paradoxales.

Ta sortie de ce monde est vraiment ratée, je te le dis fraternellement. Tu nous laisses abasourdis et sans moyen de comprendre.

Mais je te dis tout aussi fraternellement… je veux surtout te dire notre gratitude pour ce que tu as donné tout au long de ta course (il faudrait dire tout au long de ton combat) pour servir le Christ et son Eglise. Je te dis ma gratitude pour la joie et l’humour que tu as apporté dans la vie fraternelle. Ceux que tu as visité en prison – celle qui a des portes en fer et celle qui se trouve à l’intérieur du cœur – ceux qui étaient désespérés et que tu as accompagnés, ceux qui étaient enfermés dans la violence et auxquels tu as appris l’art de se battre pour un but, ceux que tu as accompagnés jusqu’à leur dernière demeure… Tous ceux-là n’oublient pas et parlent pour toi aujourd’hui devant la face de Dieu. Et nous rejoignons à présent leur prière, nous tes frères, ta famille et tes amis.

 

240304 [XLS000] |