Het bekeringsverhaal van Tammy Peterson: God vinden tijdens de beproeving van ziekte @NCRegister @Solena_Tad
De vrouw van de gevierde psycholoog Jordan Peterson, die binnenkort wordt opgenomen in de katholieke Kerk, bespreekt de levensveranderende ervaring die leidde tot haar bekering.
Solène Tadié; Interviews; 6 november 2023
LONDEN – Het dagelijks bidden van de rozenkrans is voor veel katholieken niet altijd gemakkelijk, omdat het tijd, geduld en langdurige onderdompeling in de onverbiddelijke stilte van innerlijkheid vereist. Dit is inderdaad geen gemakkelijke taak in een wereld van lawaai, vermaak en onmiddellijkheid.
Toch was het door deze veeleisende toewijding van hart-tot-hart aan God via de Maagd Maria dat Tammy Peterson voor het eerst de herstellende kracht van goddelijke liefde ontdekte. In 2019 werd bij haar een zeldzame en ernstige vorm van nierkanker geconstateerd, die ze statistisch gezien niet zou hebben moeten overleven.
In de lange maanden van haar beproeving, gekenmerkt door pijnlijk lichamelijk lijden, werd het dagelijks bidden van de rozenkrans, ontdekt tijdens een verblijf in het ziekenhuis, een heiligdom waaruit ze troost putte en de kracht om haar blik op Christus gericht te houden. Haar onverklaarbare genezing na de gebeden van een noveen door een katholieke priester leidde haar naar een reis van bekering die zal culmineren in haar toetreding tot de katholieke kerk en in het vormsel met Pasen 2024.
De 58-jarige vrouw van de bekende Canadese psycholoog Jordan Peterson heeft ook zelf naam gemaakt dankzij haar YouTube-podcast, die in 2022 werd gelanceerd en waarin ze de grote uitdagingen van onze tijd benadert door de lens van de menswetenschappen en bijbelse symboliek.
Hete Register sprak met haar in de marge van het eerste Alliance for Responsible Citizenship (ARC) forum in Londen, een evenement dat vooraanstaande politici en media samenbrengt. De ARC is mede opgericht door Jordan Peterson, met als doel het creëren van een groot internationaal consortium om de identiteitscrisis van het Westen aan te pakken en een alternatief op te bouwen voor de “apocalyptische kijk” op de toekomst.
U hebt net tijdens deze ARC-bijeenkomst bekend gemaakt dat u binnenkort wordt opgenomen in de katholieke kerk. Hoe bent u deze spirituele reis begonnen?
Ik volg momenteel een catechesetraject om met Pasen in Toronto in de katholieke kerk te worden opgenomen. Ik ben protestants gedoopt toen ik een baby was. Ik ging naar de kerk tot ik ongeveer 12 jaar oud was, en toen ging ik niet meer. Mijn kerk, de United Church of Canada, is heel woke geworden; sommige kerken voeren zelfs regenboogvlaggen.
Toen ik kinderen kreeg, wilde ik ze dopen, terug naar de kerk gaan, maar ik heb er niet op gestaan; het is niet gebeurd. Ik weet dat het mijn eigen fout is, maar zo is het gegaan. Mijn dochter [Mikhalia Peterson] is als volwassene tot geloof gekomen en daar ben ik dankbaar voor, want dat is zeker ook bij mij het geval en ik stel me voor dat de rest van mijn familie zal volgen. Ik voelde me aanvankelijk aangetrokken tot het katholicisme omdat mijn overgrootmoeder een Poolse katholiek was.
Ik ontdekte dat over haar toen ik ziek was in 2019 – mijn nicht stuurde me een rozenkrans en zei dat die van mijn overgrootmoeder was. Ik vond het een geweldig teken. Ik moet zeggen dat ik in mijn zoektocht naar God aanvankelijk twijfelde tussen de katholieke en de orthodoxe kerk. Ik had twijfels over de toestand van de katholieke kerk. Ik vroeg me af hoe gezond die op dit moment in de geschiedenis was en of het orthodoxe geloof op de een of andere manier meer solide was. Het heeft me waarschijnlijk een jaar of twee gekost om een keuze te maken. Sinds een paar jaar bid ik de rozenkrans en ik geniet ervan. Ik merk dat mijn dag altijd beter verloopt als ik het doe.
Ik ontmoette een lerares uit Toronto die 51 jaar ervaring heeft en zich uitspreekt tegen genderideologie en alle slechte ideologieën die op scholen worden onderwezen.
Ze vertelde me over een goede kerk in de buurt van mijn huis en daar ontmoette ik een goede priester die me wilde begeleiden.
Dus besloot ik dat ik het [catechese] zou doen en naar de mis zou gaan. Ik wil alles weten. Ik wil de betekenis kennen van elk gebed, van de liturgie. Op dit moment ben ik gewoon een beetje overdonderd, omdat ik niet bekend ben met dit alles; ik moet gewoon geduld hebben. Maar tot nu toe heb ik geen moeite met lessen. Ik ben het er allemaal mee eens.
Wat was de directe aanleiding voor uw spirituele zoektocht?
Toen ik ziek werd, kreeg ik te horen dat ik nog maar een paar maanden te leven had. Ik kwam thuis bij mijn zoon en vertelde het hem. Toen ik het verdriet op zijn gezicht zag, het verdriet in zijn ogen, realiseerde ik me dat voor hem het verlies van zijn moeder een groot verlies was, veel meer dan ik me had kunnen voorstellen. Ik hield mijn eigen leven niet voor zo waardevol als hij deed. En op dat moment van realisatie, toen ik dat in hem zag, voelde ik fysiek alle cynisme en zelftwijfel van mijn schouders afvallen. Ik voelde me voor het eerst in mijn leven vervuld van Gods liefde. En ik voelde me helemaal vredig. Ik zou niet zeggen dat ik me sindsdien altijd helemaal vredig heb gevoeld; het leven is niet altijd gemakkelijk, maar ik heb ernaar gestreefd om deze innerlijke vrede te bewaren door te bidden. Ik heb zelfreflecties en onderzoek beoefend om te proberen te herkennen wanneer mijn eigen wil weer de overhand krijgt. En ik bid om op mijn knieën te kunnen gaan, en dat werkt. En dan ga ik op die manier verder en doe ik gewoon het volgende grote ding. En dat is een zoveel betere manier om te leven, dat ik nu volledig overtuigd ben van het geloof. Ik ben overtuigd van de Bijbel; ik ben overtuigd van Gods liefde die me vervult, van mijn laarzen tot het puntje van mijn hoofd.
Heeft deze eerste ontmoeting met God, vanuit het perspectief van een naderende dood, u geholpen om de pijn daarna te doorstaan?
Dat deed het zeker, en ik heb veel geleden. De artsen dachten eerst dat ik een behandelbare kanker had. Maar toen realiseerden ze zich dat het een zeer agressieve vorm van nierkanker was, zo agressief dat niemand het ooit had overleefd, omdat het uitzaait in je lichaam en je snel doodgaat. De diagnose wordt dus meestal gesteld als mensen al dood zijn. Ik ging naar een aantal verschillende ziekenhuizen in de Verenigde Staten en Canada en iedereen zei dat er niets aan te doen was, dat er geen behandeling was, dus ik moest hopen dat chirurgen het konden oplossen en er het beste van hopen. De avond voor mijn operatie was ik behoorlijk bang, net als mijn man. Maar omdat ik wist dat zoveel mensen voor me aan het bidden waren, stelde ik me voor dat ze allemaal in een rij op een mooi strand stonden en ik stelde me voor dat ik al hun gebeden “inademde”, ik ademde ze in tot waar de kanker zat.
De operatie verliep de dag erna heel goed.Aan het eind was ik kankervrij, maar daarna waren er complicaties.Er lekte vocht uit mijn systeem dat mijn lichaam vulde. Het voelde alsof ik letterlijk verdronk.Ik had constant een externe zak aan mijn zij om het vocht uit mijn lichaam op te vangen. Ik voelde me erg ongemakkelijk. Ik kon niet eens fatsoenlijk zitten.
Ik moest vijf weken in het ziekenhuis blijven. De eerste week kwam er een vrouw naar me toe met een rozenkrans en vroeg of ik met haar wilde bidden. En ik zei: “Ja, absoluut,” omdat ik er al zeker van was dat God me leidde. Ze was katholiek en ze leerde me de rozenkrans bidden. We baden elke dag, om 10 uur ’s ochtends, vijf weken lang. Ze kwam elke dag en we werden heel goede vrienden. Ze leerde me hoe ik de rozenkrans kon bidden met gebedsintenties. Ik bad gewoon elke dag; ik huilde en vertelde haar mijn levensverhaal. Het was een prachtige tijd. Ik maakte me geen zorgen; ik bad alleen maar en het vulde mijn leven.
Sommige nachten waren moeilijk.Ik had het koud omdat ik geen lichaamsvet had. Maar als ik wakker werd, bad ik het Onze Vader totdat ik weer in slaap viel. En dan begon ik de volgende dag opnieuw. Mijn arme man was zo bezorgd om me. En hij leed ook verschrikkelijk.
Op een dag, in juni 2019, zei ik tegen hem: “Weet je, ik denk dat ik beter zal zijn op onze trouwdag”, die op 19 augustus valt. In augustus werd ik naar Philadelphia gestuurd voor een onderzoek dat niet hielp. Maar voordat ik daarheen reisde, zegende een priester me en gaf me een noveen voor de zieken die ik negen dagen moest bidden en hij zei dat ik me moest concentreren op dankbaarheid. En dat is wat ik deed; ik was aan het bidden, en dacht obsessief aan dankbaarheid, terwijl ik elke dag de noveen bad. Nadat de eerste ingreep mislukte, zou een tweede ingreep plaatsvinden op de vijfde dag van de noveen. Voordat de dokters me naar de operatiekamer brachten, controleerden ze de zak aan mijn zijde en ontdekten ze tot hun verbazing dat die schoon was. Ze deden wat testen en ik was werkelijk genezen. Ze verwijderden mijn infusen en mijn TPM en alle pijnlijke dingen die ik in me had en binnen een half uur was ik het ziekenhuis uit. Toen realiseerde ik me dat het mijn trouwdag was, 19 augustus. Ik vond het behoorlijk verbazingwekkend.
Wat is tot nu toe de meest inspirerende ontdekking geweest op uw reis naar het katholieke geloof?
De ochtendrozenkrans met intentie blijft het belangrijkste voor mij. Het centreert me, het aardt me, het zet me op mijn knieën, zodat ik klaar ben voor wat God elke dag voor me in petto heeft. Ik weet dat ik uitdagingen zal hebben en dat vind ik prima. Ik accepteer dat het deel uitmaakt van het leerproces en dat ik er doorheen moet. En ik vind dat wat er in mijn leven gebeurt gewoon opmerkelijk is.
Vervolgens leer ik over heiligen. Ik moet nu over alle heiligen leren. Op dit moment lees ik over de heilige Thérèse van Lisieux, de “Kleine Bloem”; dat is een geweldige ontdekking. Ik blijf doorgaan.
Terwijl een groot deel van het werk van uw man gewijd is aan jonge mannen helpen om zin te geven aan hun leven en zich te verzoenen met een gezonde mannelijkheid in een wereld waar elk idee dat geassocieerd wordt met patriarchaat gedemoniseerd wordt, richt uw podcast zich heel erg op het vrouwelijke, op de uitdagingen van vrouwen en op alle ideologieën die u destructief vindt voor vrouwen, zoals het moderne feminisme. Hoe hebt u persoonlijk besloten om zo’n moeilijk onderwerp bij de kop te nemen?
Toen ik een jong meisje was, denk ik niet dat ik een goede pleitbezorgster voor mezelf was. En dus, om de jaren dat ik verdwaald was goed te maken, zet ik me in voor alle vrouwen, maar vooral jonge vrouwen, in de hoop dat ik het goed kan maken met mijn jongere ik en anderen kan helpen zichzelf te vinden in deze moeilijke wereldcontext.
Ik denk ook dat het belangrijk is om de verspreiding van ideologieën aan te pakken die leiden tot de demoralisatie van mannen en vrouwen, waardoor ze geen kinderen willen krijgen. Er is nu een statistiek die laat zien dat van alle vrouwen die 30 zijn en nog geen gezin hebben, 50% geen kind zal krijgen. En dat zal voor de meesten van hen verschrikkelijk zijn, want ze wilden wel moeder worden. Er moet iets gebeuren; daarom ben ik deze podcast begonnen.
U woont deze ARC-conferentie bij die ideeën en persoonlijkheden wil samenbrengen om een cultuuromslag in onze westerse cultuur teweeg te brengen en haar te helpen zich opnieuw te verbinden met haar christelijke wortels. Wat is in deze context de boodschap die u aan onze lezers wilt overbrengen?
Ik wil hen vertellen: blijf trouw aan uw geloof, wat er ook gebeurt. Praktiseer uw geloof. Het is heel belangrijk om in gedachten te houden dat geloof een praktijk is, niet alleen een abstracte spiritualiteit. Zo werkt het en het zal grote vruchten afwerpen in uw leven als u het dagelijks beoefent.
Solène Tadié
Solène Tadié – NCRegister
Solène Tadié is de Europa-correspondent voor het National Catholic Register. Ze is Frans-Zwitsers en groeide op in Parijs. Na haar afstuderen aan de universiteit van Roma III met een graad in journalistiek, begon ze met verslaggeving over Rome en het Vaticaan voor Aleteia. In 2015 ging ze deel uitmaken van L’Osservatore Romano, waar ze achtereenvolgens werkte voor de Franse sectie en de culturele pagina’s van het Italiaanse dagblad. Ze heeft ook samengewerkt met verschillende Franstalige katholieke media-organisaties. Solène heeft een bachelordiploma filosofie van de Pauselijke Universiteit van Sint Thomas van Aquino, en vertaalde onlangs in het Frans (voor Editions Salvator) Defending the Free Market: The Moral Case for a Free Economy van father Robert Sirico van het Acton Institute. Solène is op twitter te volgen onder @Solena_Tad.
Vertaling: EWTN Lage Landen (AV)
Wilt u meer vertaalde artikelen lezen van de katholieke journaliste ‘Solène Tadié‘? Klik dan hier.
Wil u meer lezen over een van de belangrijkste thema’s van dit verhaal: ‘Vrucht van beproeving ‘? Klik hier.
231108 | [XLS000]
